اثر درمان های شناختی –رفتاری فردی و گروهی بر کاهش میزان افسردگی و افزایش میزان بازده قلبی در بیماری کرونر قلب (مقاله علمی وزارت علوم)
درجه علمی: نشریه علمی (وزارت علوم)
آرشیو
چکیده
افسردگی یک اختلال رایج در بیماران عروق کرونر قلب است که سلامت روانی و میزان بازده قلبی آنان را کاهش می دهد. هدف این پژوهش بررسی اثربخشی درمان های شناختی-رفتاری فردی و گروهی بر کاهش میزان افسردگی و افزایش بازده قلبی بیماران عروق کرونر قلب و مقایسه اثر دو روش روان درمانی بود. آزمودنی ها بیماران کرونر قلبی بین سنین ۳۰ تا ۶۰ سال و مبتلا به افسردگی متوسط تا شدید بودند. آزمودنی ها به صورت تصادفی در سه گروه همتاشده قرار گرفتند که شامل دو گروه آزمایشی برای دریافت درمان های شناختی-رفتاری فردی) ۲۰ (n=و شناختی-رفتاری گروهی )۱۶ n= ( و یک گروه کنترل (۱۶ (n= بود. گروه کنترل هیچ درمان روانشناختی دریافت نکردند. بیماران با استفاده از روش نمونه گیری در دسترس انتخاب شدند. همه آزمودنی ها پرسشنامه افسردگی بک-۲ را در مراحل پیش آزمون و پس آزمون تکمیل نمودند. هم چنین آزمون بازدهی قلب در مراحل پیش آزمون و پس آزمون انجام شد. روش های درمان های شناختی- رفتاری فردی و گروهی بر کاهش میزان افسردگی بیماران عروق کرونر قلب بطور معناداری تاثیر داشت, اما در افزایش بازده قلبی آنان بی تاثیر بود. در ارتباط با کاهش میزان افسردگی تفاوت معنی داری بین دو روش درمانی وجود نداشت. روش های درمانی شناختی-رفتاری فردی و گروهی می توانند میزان افسردگی در بیماران کرونر قلبی و نیاز به مصرف داروهای روانپزشکی در آنان را کاهش دهند.The effectiveness of individual and group cognitive-behavioral therapies on depression decrease and ejection fraction increase in coronary heart disease
Depression as a usual disorder in coronary heart disease decreases mental health and ejection fraction of these patients. The purpose of this study was to investigate the effectiveness of individual and group cognitive-behavioral therapies on depression decrease and ejection fraction increase in coronary heart disease, and to compare the two psychotherapy methods. Subjects were coronary heart disease patients between ages of 30 to 60 with medium or severe depression. The subjects were randomly assigned to three matched groups, including two experimental groups for individual cognitive-behavioral therapy (n=20) and group cognitive-behavior therapy (n=16) and a control group (n=20). The control group received no psychological treatment. The patients were selected using available sampling method. All participants completed the Beck Depression Inventory-II, as well as, Ejection Fraction Test as pre-tests and post-tests. Data was analyzed using repeated measures and Scheffé test. Individual and group cognitive-behavioral therapies had significant effects on depression reduction, but they had no effect on ejection fraction increase in coronary heart disease patients. Regarding to depression reduction, there was no significant difference between the two methods. Individual and group cognitive-behavioral therapies can reduce the rate of depression and lessen the need to psychiatric drugs in coronary heart disease patients.
تبلیغات
