پراگماتیسم، طبیعت گرایی و چالش حفظ هنجارمندی: مجادله ریچارد رورتی و هیلاری پاتنم (مقاله علمی وزارت علوم)
درجه علمی: نشریه علمی (وزارت علوم)
آرشیو
چکیده
ریچارد رورتی در پی چرخش زبانی ، تفسیری زمینه گرایانه از نسبت صدق و توجیه به دست می دهد و هرگونه کارکرد محتواییِ مفاهیمی چون صدق و توجیه را ورای رویّه های توجیهیِ مقیّد به زمینه، منکر می شود. در مقابل، هیلاری پاتنم که تا حدودی با گرایش های نوپراگماتیستی رورتی همسو است، معتقد است در عین التزام به پراگماتیسم باید راهی برای تبیین ماهیت تعالی جویانه مفاهیمی چون صدق و توجیه فراهم کرد، وگرنه این مفاهیم بار هنجاری خود را از دست می دهند. پاتنم همچنین به تلاش های رورتی برای تفسیر طبیعت گرایانه و جامعه شناسانه امر هنجاری خرده می گیرد و نتیجه آن را چیزی جز بی معنا شدنِ مفاهیمی چون «اصلاح» و «پیشرفت» نمی داند. در این مقاله، می کوشم نشان دهم که چگونه بخشی از انتقادهای پاتنم، رورتی را از طبیعت گرایی پرشوری که در آثار اولیه اش دیده می شود منصرف می کند و او را متقاعد می سازد که به جای تأکید بر یک طبیعت گرایی تمام عیار، بر نوعی کثرت گرایی واژگانی تأکید کند.The Rorty-Putnam debate: Pragmatism, naturalism and the challenge of normativity
Inspired by linguistic and pragmatic turn, Richard Rorty suggests a contextualist interpretation of relation between truth and justification, and refuses any substantive function of such concepts as reality, truth, and justification beyond totally context-bounded justificatory practices . In contrast, in spite of coming to terms with Rorty’s neo-pragmatism , Hilary Putnam believes his naturalistic approach is uncapable to explain the transcendent character of such important concepts as truth and justification. He also questions Rorty’s exclusively sociological attitude toward justification which makes a nonsense of any reform or progress in the transformation of justificatory practices. In this essay, I would try to show that how Putnam’s criticisms, founded on irreducibility of the normative to the natural, leads Rorty to leave his overtly fervent naturalism found in his early work, and persuades him to insist on a vocabulary pluralism.
تبلیغات
