مطالعه تطبیقی طنزپردازی ابوالقاسم حالت و احمد مَطَر (مقاله علمی وزارت علوم)
درجه علمی: نشریه علمی (وزارت علوم)
آرشیو
چکیده
طنز، یکی از روش های مبارزات کلامی گویندگان است که به واسطه آن، ساختارهای اجتماعی و سیاسی، به چالش کشیده می شوند. روش های طنز پردازی، بسیار متنوع است و گویندگان بسته به مضمون کلام، شیوه های مورد نظر خود را، به کار می برند. در این پژوهش، اشعار ابوالقاسم حالت، شاعر ایرانی و احمد مطر، شاعر عراقی از نظر کاربرد شیوه های طنز، بررسی شد و به این نتیجه رسیدیم که تفاوت مضمون اشعار دو شاعر و اختلاف زمانی و مکانی، موجب شده است شیوه های طنز متفاوتی به کار رود. ابوالقاسم حالت، بیشتر به جنبه خنده آوری و سرگرمی و به چالش کشیدن رفتار های مردم توجّه داشته و در مواردی هم، وکلای مجلس را به سخره گرفته؛ از این رو، بیشتر از طریق کاربرد واژگان کوچه بازاری و تکرار و آیرونی موقعیّت، ایجاد طنز نموده ولی احمد مطر، بیشتر به اوضاع سیاسی پرداخته و طنز وی، جدّی تر بوده، وی خنده و شوخی ندارد و از شیوه های کنایه و استعاره تهکّمیّه، بیشتر بهره برده است.comparative study of Abolqasem Halat and Ahmad Matar satirical implementations
Satire is one of the ways of spoken combat of speakers through which political and social structures are challenged. There are a variety of methods to make satirical implementation and speakers use their desired way, depending on the intended content of the speaking. In this research the poems of Abolqasem Halat, an Iranian poet and Ahamd Matar, an Iraqi poet, were analyzed regarding the use of satirical methods and we concluded that the difference in contents of the poems of these two writers as well as discrepancy in time and place have caused different methods of satire to be used. Abolqasem Halat focused more on making laugh and amusing and challenging people’s behavior and in some cases he has ridiculed the lawyers of assembly so he has created the mockery more through using vernacular words, repetition and irony of circumstances but Ahmad Matar has more focused on the political situations and his satire has been more serious and it doesn’t include any fun or laughter and he used ironical methods and the metaphor of tyranny more.
تبلیغات
