بررسی الگوها و فرآیندهای برنامه ریزی نیروی انسانی جوان

چکیده

زمینه و هدف: تحلیل و پیش بینی نیاز به نیروی کار، به ویژه نیروهای متخصص، در نیمه دوم قرن بیستم، بیش از پیش توجه دولت ها را به خود معطوف ساخت. یکی از رویکرد های برنامه ریزی منابع انسانی رویکرد مدل سازی است که شامل پیش بینی و برنامه ریزی سناریو است. در این مقاله تلاش شده است با بررسی تحلیلی مدل های برنامه ریزی نیروی انسانی، مدلی جامع ارائه شود. روش پژوهش: برای پژوهش حاضر از روش تاریخی استفاده شده است؛ پژوهش تاریخی بر جمع آوری داده های مربوط به گذشته از منابع معتبر و تحلیل آنها تاکید دارد. یافته ها: داده های گردآوری شده حاکی از آن است که تمام مدل ها با تحلیل نیروی کار فعلی و شناسایی مهارت های مورد نیاز آینده به منظور بهبود خدمات و تامین فلسفه وجودی سازمان ارتباط دارند.تحلیل عرضه و تقاضا، مقایسه بین نیروی کار فعلی و نیروی کار آینده، شناسایی کمبود ها و یا مازاد نیروی انسانی از جمله مفاهیم مشترک در تمام مدل ها هستند. نتیجه گیری: برنامه ریزی نیروی انسانی با دو بعد سخت و نرم خود به صورت توامان رضایت کارکنان و مدیران را فراهم می کند و این امکان را به سازمان می دهد که از کلیه منابع سازمانی به صورت بهینه بهره برداری کند.لذا به منظور برنامه ریزی جامع منابع انسانی، مدیران منابع انسانی می بایست به الزامات سیاست گذاری و اجرایی سازمان اشراف داشته باشند، با کلیه واحد های سازمانی در ارتباط بوده،از نیاز ها و خواسته های کارکنان آگاه بوده و تمامی موارد را در برنامه ها ی کوتاه مدت و بلند مدت لحاظ کنند.