بررسی نقش گزاره های توصیفی _ نمایشی در آموزش تاریخ با تکیه بر داستان حسنک وزیر در تاریخ بیهقی

چکیده

گزاره های توصیفی نمایشی، یکی از بهترین راه های ارائه مقاصد انسانی در قالب نوشتاری به شیوه ی ملموس و عینی به شمار می آیند که به خاطر بیان رئالیستی و ذکر جزئیات، به صورت دقیق و به دور از ابهام در متون تاریخی دارای اهمیّت فراوان اند و از سوی دیگر در ارتباط با مسائل زبان شناسی و نقش اساسی آن ها در انتقال معنا به مخاطب و همچنین در حوزه ی ادبی به خاطر جنبه ی بیانی، زیبایی شناسانه و تأثیرگذارشان دارای اهمیّت وافراند. از طرف دیگر، چون اساساً آموزش درست تاریخ و مسائل تاریخی، مستلزم نوعی بیان دقیق و جزئی است، لذا کتاب تاریخ بیهقی در تاریخ ادبیّات ما در این زمینه دارای اهمیّت ویژه ای است و این انحصار و برجستگی در داستان «ذکر بردار کردن حسنک وزیر» با وجود توصیف دقیق فضاهای سیاسی و اجتماعی آن دوره و تبیین دقیق منش و رفتار شخصیّت های آن زمان قابلیّت بررسی ویژه ای دارد و در میان متون تاریخی از این حیث دارای نمود و جلوه ای ممتاز است.      در این پژوهش، بنابر روش توصیفی، به تبیین نقش گزاره های توصیفی و نمایشی زبان در بیان تأثیرگذار و در عین حال رئالیستی مسائل تاریخی، در تاریخ بیهقی اشاره دارد و برای شرح، بسط و اهمیّت و ضرورت موضوع به ذکر برجسته ترین موارد آن در داستان حسنک وزیر می پردازد و همچنین به صورت ضمنی به جایگاه و نقش گزاره های توصیفی نمایشی در بیان مؤثّر مسائل ادبی به عنوان یک امر بینارشته ای اشاره می نماید.