مقایسه اثربخشی بسته درمان پذیرش و تعهد واقعیت گرا و درمان شناختی رفتاری بر اهمال کاری و مسئولیت پذیری دختران نوجوان (مقاله علمی وزارت علوم)
درجه علمی: نشریه علمی (وزارت علوم)
آرشیو
چکیده
هدف: هدف پژوهش حاضر تعیین اثربخشی بسته درمان پذیرش و تعهد واقعیت گرا در مقایسه با درمان شناختی رفتاری بر اهمال کاری و مسئولیت پذیری دختران نوجوان بود. روش: پژوهش حاضر نیمه آزمایشی با پیش آزمون و پس آزمون با گروه گواه و پیگیری دو ماهه بود؛ و جامعه آماری پژوهش کلیه دانش آموزان دختر متوسط دوم ناحیه 5 اصفهان در سال 1400 بود که پس از غربالگری با پرسشنامه فرسودگی تحصیلی 45 دختر نوجوان به شیوه در دسترس انتخاب و در گروه آزمایشی بسته درمان پذیرش و تعهد واقعیت گرا (15 دختر)، گروه آزمایشی درمان شناختی رفتاری (15 دختر) و گروه گواه (15 دختر) به صورت تصادفی جایگزین شدند. گروه آزمایشی بسته درمان پذیرش و تعهد واقعیت گرا محقق ساخته و گروه آزمایشی درمان شناختی رفتاری به مدت هشت جلسه 90 دقیقه ای قرار گرفتند و گروه گواه هیچ مداخله ای را دریافت نکردند؛ هر سه گروه به پرسشنامه اهمال کاری تاکمن (1991) و مسئولیت پذیری کالیفرنیا (1951) در سه مرحله پیش آزمون، پس آزمون و پیگیری پاسخ دادند. داده ها با استفاده از تحلیل واریانس مختلط اندازه های مکرر تجزیه و تحلیل شد. یافته ها: نتایج نشان داد بسته درمان پذیرش و تعهد واقعیت گرا بر نمره اهمال کاری (09/8=F، 007/0 =P) و مسئولیت پذیری (40/9=F، 004/0 =P) و مداخله شناختی رفتاری بر نمره اهمال کاری (51/5=F، 024/0 =P) و مسئولیت پذیری (11/9=F، 005/0 =P) مؤثراست و این تأثیر در مرحله پیگیری پایدار بود. نتیجه گیری: نتایج پژوهش شواهدی را پیشنهاد می کند که مداخله بسته درمان پذیرش و تعهد واقعیت گرا محقق ساخته و درمان شناختی رفتاری برای افزایش مسئولیت پذیری و کاهش اهمال کاری در نوجوانان روش مناسبی است.A Comparison of the Effectiveness of the Reality-Based Acceptance and Commitment Therapy (RACT) Package and Cognitive-Behavioral Therapy (CBT) in Improving Procrastination and Responsibility in Adolescent Girls
Aim : The present study aimed to investigate the effectiveness of the reality-based acceptance and commitment therapy package and cognitive-behavioral therapy in improving procrastination and responsibility in adolescent girls. Methods : The study was quasi-experimental with a pretest-posttest design, a control group, and a two-month follow-up. The statistical population consisted of all second-grade female students in District 5 of Isfahan in 2021. After screening with the academic burnout questionnaire, 45 adolescent girls were selected by the convenience sampling method and were randomly assigned to the experimental group of the reality-based acceptance and commitment therapy package (n=15), the experimental group of cognitive-behavioral therapy (n=15), and a control group (n=15). The experimental group received the researcher-made reality-based acceptance and commitment therapy package and another experimental group received cognitive-behavioral therapy for eight 90-minute sessions, and the control group did not receive any intervention. All three groups answered the Tuckman Procrastination Scale (TPS) (1991), and California Responsibility Scale (1951) at three stages, pre-test, post-test, and follow-up. Data were analyzed using the repeated-measures mixed-model analysis of variance (ANOVA). Results : The Reality-Based Acceptance and Commitment Therapy Package affected the scores of procrastination (F= 8.9, P=0.007) and responsibility (F=9.40, P=0.004); and cognitive-behavioral intervention affected the score of procrastination (F=5.51, P=0.024) and responsibility (F=9.11, P=0.005), and the effects were stable at the follow-up stage. Conclusion : The research results suggest evidence that the researcher-made reality-based acceptance and commitment therapy package intervention and cognitive-behavioral therapy were appropriate methods to increase responsibility and reduce procrastination in adolescents.
تبلیغات
