تحلیل و سطح بندی پتانسیل های اکوتوریسم و تأثیر آن در توسعه پایدار، با استفاده از مدل چند متغیره topsis (منطقه موردی: استان مازندران)

چکیده

صنعت گردشگری به ویژه بوم گردی، به عنوان رویکردی جدید برای توسعه هم زیستی انسان و طبیعت، به منظور بهره وری اقتصادی، امروزه درتوسعه مناطق جایگاه چشمگیری یافته است.استان مازندران به سبب طبیعت بکروزیبا، در این راستا از مزیت قابل توجهی برخوردار است.هدف از این مطالعه معرفی استان مازندران به عنوان یکی از قطب های طبیعت گردی می باشد. یافته های تحقیق حاکی از توانایی های این منطقه در زمینه صنعت نوپای اکوتوریسم از جمله موقعیت جغرافیایی خاص خود و داشتن آب و هوایی مطبوع به ویژه درفصل بهار و تابستان و بهره مندی از مناظر چشم نواز طبیعی، ظرفیت تبدیل شدن به یکی ازقطب های طبیعت گردی ر ادارا می باشد .مانع اساسی و ضعف بزرگ در راه رسیدن به این هدف، به تعدد تصمیم گیران، مسائل مدیریتی و ضعف در زیرساخت ها برمی گردد. هدف اصلی این پژوهش شناسائی و تحلیل جاذبه ها و شناخت قابلیت های اکوتوریسم استان مازندران در شاخه های گوناگون این صنعت و سپس سطح بندی استان بر اساس9 شاخص اصلی جهت جذب اکوتوریست می باشد.روش تحقیق در این پژوهش، بر اساس هدف کاربردی و بر اساس ماهیت، توصیفی و موردی می باشدکه ضمن جمع آوری اطلاعات اکوتوریسم استان و دسته بندی آن، توسط  مدل TOPSIS به سطح بندی توانمندی های استان پرداخته شده است.بر اساس امتیاز نهائی تاپسیس از لحاظ توان های اکوتوریسم شهرستان های )ساری، چالوس، سوادکوه، رامسر، نور)در سطح خوب و شهرستان های )جویبار، نوشهر، نکا، قائم شهر(در سطحی ضعیف قرار گرفته اند. نتایج حاصله در این پژوهش بیانگر آن است که در اکثر موارد، استان از لحاظ شاخص های اکوتوریسم در وضعیت خوبی قرار گرفته است