پژوهش حاضر باهدف تعیین مقایسه میزان فشار روانی و سازگاری زناشویی والدین کودکان عقب مانده ذهنی تربیت پذیر، معلول جسمی حرکتی و والدین کودکان عادی شهر اردبیل در گستره سنی 7 تا 12 سال صورت گرفت. روش تحقیق توصیفی از نوع همبستگی بود. جامعه آماری تحقیق، شامل تمامی والدین کودکان کم توان ذهنی تربیت پذیر و والدین کودکان عادی بودند. 60 نفر (30 نفر والدین کودکان نارسا هوشی و معلول جسمی و 30 نفر والدین کودکان عادی) با استفاده از روش نمونه گیری در دسترس انتخاب شدند. ابزار جمع آوری داده ها پرسشنامه رضایت مندی زوجیت افروز و پرسشنامه فشار روانی بود. تحلیل واریانس چندمتغیره نشان داد که بین فشار روانی والدین کودکان نارسا هوشی و کودکان عادی تفاوت معناداری وجود دارد. بر همین اساس متخصصان و مسئولان امر باید برنامه ریزی های جهت کاهش فشار روانی والدین کودکان نارسا هوشی مدنظر داشته باشند و تلاش هایی برای افزایش سازگاری زناشویی کنند.