هدف: هدف این پژو هش پیش بینی بی ثباتی زندگی زناشویی بر مبنای عدالت زناشویی و سبک های مقابله ای با نقش واسطه ای تعارض کار خانواده در زوج های متعارض کارکنان نیروی انتظامی بود. روش پژوهش: روش پژوهش توصیفی از نوع همبستگی بود. جامعه آماری شامل زوج های مراجعه کننده به مراکز مشاوره نیروی انتظامی در شهر تهران در سال 1398 بود که با روش نمونه گیری در دسترس(داوطلبانه) انتخاب تعداد 300 نفر به عنوان نمونه آماری انتخاب شدند و به مقیاس بی ثباتی ازدواج ثبات زناشویی ادواردز و همکاران(1987)، ، پرسشنامه عدالت زناشویی(MJS) (غفاری، فاتحی زاده، احمدی، قاسمی و باغبان، 2013)، ، پرسشنامه سبک های مقابله ای که توسط لازاروس و فولکمن(1985)، پرسشنامه تعارض کار- خانواده، لذنت میرز، برلژ و مک ماریان(1996) پاسخ دادند. جهت تجزیه و تحلیل داده ها از ضریب همبستگی پیرسون و تحلیل مسیر در نرم افزار spss استفاده شد. یافته ها: نتایج حاصل از تحلیل مسیر نشان داد که سبک های مقابله ای و عدالت زناشویی به طور مستقیم پیش بینی کننده بی ثباتی زندگی زناشویی در زوجین متعارض بودند و تعارض کار و خانواده نقش میانجی معنی داری در ارتباط بین سبک مقابله ای مساله مدار و بی ثباتی زناشویی بین سبک مقابله ای هیجان مدار و بی ثباتی زناشویی داشت (01/0=P)؛ همچنین تعارض کار و خانواده نقش میانجی معنی داری در ارتباط بین عدالت زناشویی و بی ثباتی زناشویی داشت (010/0=P). نتیجه گیری: با توجه به نقش سبک های مقابله ای، عدالت زناشویی و تعارض کار و خانواده در پیش بینی بی ثباتی زندگی زناشویی، می توان نتیجه گرفت آموزش سبک های مقابله ای کارآمد، توجه به تعارض نقش ها (تعارض کار-خانواده) و آموزش تقسیم مسولیت ها بین زوجین می تواند از آسیب های تهدید کننده پایداری زندگی زناشویی پیشگیری کند.
