ارائه الگوی بهینه مرزبندی حوزه استحفاظی مناطق عملیاتی انتقال گاز به روش تخصیص مکانی (مقاله علمی وزارت علوم)

چکیده

یکی از چالش های اساسی در حوزه انتقال انرژی، به خصوص انتقال گاز، در ایران تعیین بهینه مرزهای عملیاتی انتقال جهت پوشش سراسری سرزمین است. به بیان دیگر، در گذر زمان و با تغییر سطح مصرف و نیز   در مناطق، مرزهای تعریف شده به عنوان مناطق عملیاتی امکان پاسخ دهی بهینه را از دست داده اند و  چالش هایی چون دسترسی سخت تر، حجم و اهمیت انتقال، و ... ضرورت دارد بر مبنای تغییرات به وجودآمده مرزهای جدیدی تعریف و تدقیق شود. از این رو، در این نوشتار، هدف پرداختن به موضوع الگوی بهینه مرزبندی مناطق عملیاتی انتقال گاز بود که در این زمینه از روش تخصیص مکانی بهره گرفته شد.   بهینه سازی حداکثری و دسترسی بالا در انواع مختلف الگوریتم هاست. مدل های تخصیص مکانی که معمولاً برای جایابی ایستگاه ها و تجهیزات کاری به کار می روند ابزاری مناسب برای برنامه ریزی خدمات عمومی اند. در این پژوهش، در کنار مطالعات تطبیقی و بهره گیری از تجارب خارجی، از ابزارهایی مانند مصاحبه به منظور تعیین شاخص ها، آزمون های آماری در GIS، روش های وزن دهی، و ... بهره گرفته شد. بر اساس نتایج به دست آمده،