کیفیت خدمات فراهم شده توسط حسابرسان تا حد زیادی به رفتارهای حسابرسان در حین انجام وظایفشان بستگی دارد. بر این اساس، شرایط رفتار ناکارامد حسابرسی به خودی خود اتفاق نمی افتد، بلکه حداقل تحت تاثیر معنویت در محیط کار قرار می گیرد. حسابرس در انجام وظایف حرف ه ای خود باید حداقل استانداردها را رعایت و به اجرای حرفه ای اخلاقیات متوسل شود تا کیفیت حسابرسی را حفظ نماید. بنابراین، هدف پژوهش حاضر بررسی تاثیر معنویت در محیط کار بر رفتارهای ناکارامد حسابرسی و کیفیت حسابرسی است. روش پژوهش حاضر، توصیفی - پیمایشی است که به منظور اندازه گیری متغیرهای پژوهش از پرسشنامه استفاده گردیده است. پایایی ابزار اندازه گیری نیز به روش ضریب آلفای کرونباخ و روایی آن نیز با تحلیل عاملی تاییدی، مورد سنجش قرار گرفته است. جامعه آماری پژوهش، حسابرسان شاغل در سازمان حسابرسی و جامعه حسابداران رسمی ایران در سال 1398، بوده است که از بین آنها طبق فرمول کوکران 137، نفر به عنوان نمونه انتخاب گردیده است. تجزیه و تحلیل داده های پژوهش با استفاده از مدل سازی معادلات ساختاری، نشان می دهد معنویت در محیط کار بر رفتارهای ناکارامد حسابرسی تاثیر منفی و بر کیفیت حسابرسی تاثیر مثبت و معنی داری دارد. به عبارتی، یک کارمند راضی که نیازهای معنوی او تکمیل شده است، اثری در رفتارهای ناکارامد شرکت ندارد، بلکه، در عوض گرایش دارد یک رفتار کارامدتر و بهتر از خود بروز دهند. همچنین، معنویت در محیط کار، بخشی از یکپارچگی ارزش های اخلاقی است که عامل کنترل کننده محیط و بهبود کیفیت حسابرسی، است.
