مقدمه: این پژوهش با هدف مطالعه اثربخشی آموزش خود دلگرم سازی بر بهزیستی اجتماعی و بهزیستی روان شناختی در بین زنان معتاد اجرا شده است.
روش: این پژوهش از نوع نیمه آزمایشی همراه با پیش آزمون-پس آزمون با یک گروه آزمایشی است. جامعه آماری شامل 25 نفر زنان معتاد تحت درمان بود که 10 نفر به طور تصادفی در گروه آزمایش قرار گرفتند. گروه آزمایش در 10 آموزش خود دلگرم سازی را دریافت کردند. قبل و بعد از مداخله و 3 ماه پس از پایان آموزش، پرسشنامه بهزیستی اجتماعی کیز (1998) و پرسش نامه بهزیستی روان شناختی ریف (1980) اجرا شد. داده ها با آزمون تحلیل واریانس اندازه گیری مکرر و آزمون تعقیبی مورد تجزیه وتحلیل قرار گرفت.
یافته ها: نتایج بررسی نشان داد که آموزش خود دلگرم سازی، بهزیستی اجتماعی و روان شناختی را بهبود بخشیده است و تفاوت معناداری بین میانگین نمرات پیش آزمون و پس آزمون وجود دارد.
نتیجه گیری: آموزش خود دلگرم سازی، می تواند به وضعیت سلامت روان شناختی و اجتماعی زنان معتاد در حال ترک کمک فراوانی نماید.
