مقدمه: هدف از پژوهش حاضر، طراحی و آزمون الگویی از برخی پیشایندها و پیامدهای سه نوع عشق در کارکنان متأهل دانشگاه شهید چمران بود. روش: جامعه ی آماری این پژوهش تمام کارکنان متأهل مشغول به کار سال 1394 دانشگاه شهید چمران اهواز بودند. از همه افراد جامعه، تعداد 485 پرسش نامه ی کامل به دست پژوهشگران رسید. افراد نمونه به نسخه های کوتاه مقیاس های عشق خیال انگیز (شهوانی)، عشق بر مبنای دوستی، عشق دلسوزانه، پرسش نامه ی انتظار از ازدواج، فرم کوتاه سیاهه ی پنج عاملی نئو، مقیاس تجارب در روابط نزدیک، مقیاس گرایش های مطلوب اجتماعی، مقیاس سلامت خانواده و پرسش نامه ی رضایت زناشویی پاسخ دادند. برای آزمودن الگوی پیشنهادی پژوهش، از روش الگویابی معادلات ساختاری، با تبعیت از رویکرد دومرحله ای اندرسون و گربینگ استفاده شد. همچنین، برای بررسی معناداری اثرات غیرمستقیم موجود در الگوی پژوهش، روش بوت استراپ به کار گرفته شد. یافته ها: نتایج تحلیل ها نشان داد که شاخص های برازش برای الگوی پژوهش در دامنه ی قابل قبولی قرار دارند؛ با این حال، با انجام برخی اصلاحات، الگو به برازش مطلوب تری دست یافت. همچنین، این نتایج نشان داد که متغیرهای پیشایند، ضرایب مسیر معناداری بر انواع عشق دارند و عشق مصاحبتی و دلسوزانه بر متغیرهای پیامد الگو، اثرات معناداری دارند. نتیجه گیری: به طور کلی، یافته های پژوهش حاضر نحوه ی شکل گیری انواع عشق و نقش محوری آن ها در تعیین کیفیت رابطه و رضایت زناشویی را در بافت یک نمونه ی ایرانی نشان می دهد. این نتایج در بافت نظری و تجربی تبیین شد و تلویحات نظری و کاربردی آن ارائه شد.
