جایگاه مسایل زیست محیطی در چشم انداز کلان شهرهای جهانی

چکیده

مقدمه : با توجه به اسکان بیش از 60 % جمعیت جهان تا سال های 2030 در شهرها و تولید بیش از 70% کربن جهان در آنها و 50% آسیب وارده به لایه اوزن توسط شهرها و همچنین تجربه کم در زمینه سامان دهی مسایل محیط زیست شهرها، بررسی تجربه موفق کشورها و به ویژه کلان شهرهای جهانی در زمینه برنامه ریزی مسایل محیط زیستی ضرورت می یابد. بر همین اساس این تحقیق به لحاظ ماهیت نظری است. به لحاظ نتیجه کاربردی و از نظر روش، توصیفی- تحلیلی و اسنادی است. اطلاعات از منابع کتابخانه ای، مشاهدات میدانی از بعضی کلان شهرها و منابع اینترنتی مربوط به چشم انداز پایتخت ها و کلان شهرهای جهانی (15 مورد) جمع آوری و تحلیل شد. نتیجه گیری: حداقل از سال 2000 در تمام چشم اندازهای تهیه شده برای پایتخت ها و کلان شهرهای مورد مطالعه، پیشگامی در مسایل محیط زیست شهری یکی از اهداف عمده و محورهای اساسی آنها بوده است. حصول سرزمین "بدون دفن" و "بدون پسماند" شعار اکثر آنها بوده است. تکمیل چرخه کاهش مصرف، بازیافت، استفاده مجدد، هدف اساسی توسعه پایدار تلقی شده است. بر الگوی مدیریت یکپارچه محیط زیست شهری تاکید شده، انعطاف پذیری و تاب آوری راهبردی موثر برای دست یابی به اهداف توسعه پایدار 2030 برنامه سازمان ملل تلقی شده است. بنابراین پیشنهاد می شود اهداف 17گانه توسعه پایدار 2030 سازمان ملل متحد و به ویژه هدف 11 آن که مربوط به توسعه پایدار شهری است به همراه برنامه محیطی سازمان ملل متحد ملاک عمل برنامه های محیط زیست پایدار شهری، به ویژه در کلان شهرهای ایران قرار گیرد.