وجود اطلاعات شفاف یکی از ارکان اساسی پاسخگویی و تصمیم گیری های اقتصادی آگاهانه محسوب می شود. افشای اطلاعات توسط شرکت ها یکی از منابع مهم و ارزشمند اطلاعاتی برای سرمایه گذاران، اعتباردهندگان و سایرذینفعان است. سازو کارهای قانونی، دستورالعمل های مراجع ذی صلاح و یا استانداردهای حسابداری، موارد افشای اطلاعات را تعین نموده و شرکت ها را ملزم به رعایت آن می کنند. دستورالعمل اجرایی افشای اطلاعات شرکت های بورسی در اجرای بند 11 و 18 ماده 7 و ماده 45 قانون بازار اوراق بهادار جمهوری اسلامی ایران، در سال 1391 به تصویب رسید. هدف اصلی این پژوهش بررسی ارتباط بین در دسترس بودن اطلاعات مالی با عملکرد و تغییر مدیرعامل پس از تصویب این دستورالعمل است. فرضیه های پژوهش با استفاده از نمونه آماری شامل 140 شرکت پذیرفته شده در بورس تهران طی سال های 1388 تا 1396 و مبتنی بر روش رگرسیون خطی و لاجیت، تحلیل و بررسی گردید. یافته های پژوهش نشان می دهد که پس از تصویب دستورالعمل افشاء، ارتباط بین عملکرد شرکت و در دسترس بودن اطلاعات کاهش یافته است، اما ارتباط بین نوسانات عملکرد شرکت و در دسترس بودن اطلاعات افزایش یافته است. یافته های پژوهش نشان داد که پس از تصویب دستورالعمل افشاء، ارتباط بین نوسانات عملکرد شرکت و تغییر مدیرعامل افزایش یافته است، اما هیچ رابطه معنی داری بین عملکرد شرکت و تغییر مدیرعامل مشاهده نشد.
