فضای اطلاع رسانی در ایران، پس از سپری کردن دوره ای طولانی و انحصاری تا اواخر دهه هفتاد، در 10 سال گذشته با دو موج بزرگ خبرگزاری سازی روبه رو شده است؛ موج اول تا سال ۱۳۸۴ با تولد 1۵ خبرگزاری و موج دوم تا سال ۱۳۹۱ با ظهور 12 خبرگزاری دیگر. از آنجا که ظهور خبرگزاری های نوپدید، نظام اطلاع رسانی کشور را دست خوش تغییراتی کرده است، می توان از حیث تأثیر و تأثر دوسویه و واکنشی که محیط بیرونی نسبت به این خبرگزاری ها داشته و یا خبرگزاری ها در قبال محیط داشته اند، مسائل آن ها را بررسی کرد. بدین ترتیب هدف اصلی در تحقیق حاضر مسئله شناسی ابعاد محتوایی (محیطی) خبرگزاری های ایران (با تاکید بر خبرگزاری سازی های انجام گرفته در دهه اخیر) و ارائه سیاست های کاربردی در راستای حل مشکلات این حوزه است. از این رو، ضمن نگاهی کوتاه به ابعاد محتوایی مسائل خبرگزاری ها یعنی اندازه، فناوری، اهداف و استراتژی ها، محیط و فرهنگ سازمانی، تلاش شده تا با تکیه بر الگوی فرآیندی سیاست گذاری، برای هر کدام از مسائل، راه حل هایی ارائه شود.