دراین پژوهش، تأثیر سبک رهبری قلدرمآبانه بر بروز رفتار منافقانه موردبررسی قرار گرفت. همچنین نقش میانجی گری اعتماد در رابطه بین رهبری قلدرمآبانه و رفتار منافقانه ونقش تعدیل گری جو سکوت ادراک شده در رابطه بین اعتماد بین فردی ورفتار منافقانه بررسی شد. جامعه آماری پژوهش، کارکنان ستادی یکی از ارگان های نظامی استان قزوین می باشد که از میان آنها 81 نفر بر اساس فرمول کوکران مربوط به جامعه محدود، به عنوان نمونه آماری به روش نمونه گیری در دسترس انتخاب شد. به منظور جمع آوری داده ها، از ابزار پرسشنامه شامل پرسشنامه های استاندارد اعتماد بین فردی مک الیستر (1995)، جو سکوت ادراک شده واکولا و بورادوس (2005)، رفتار منافقانه باقری ماهونکی (2014) و پرسشنامه محقق ساخته رهبری قلدرمآبانه اقتباس شده ازجرکویک، مک کورمک و کسمیر (2006) استفاده شد. روایی و پایایی پرسشنامه های یاد شده با استفاده از روایی صوری، روایی سازه وهمچنین محاسبه آلفای کرونباخ مورد بررسی قرار گرفت. جهت تجزیه و تحلیل داده ها، از روش های تحلیل عاملی تأییدی و مدل سازی معادلات ساختاری استفاده شد. نتایج پژوهش نشان داد که رهبری قلدرمآبانه بر بروز رفتارهای منافقانه دارای تأثیر مثبت و معنادار و بر اعتماد بین فردی دارای تأثیر منفی و معنادار می باشد و اعتماد بین فردی بر بروز رفتارهای منافقانه تأثیر منفی و معنادار دارد. همچنین بر اساس نتایج پژوهش مشخص شد که جو سکوت ادراک شده به عنوان متغیر تعدیل گر در رابطه بین اعتماد بین فردی و رفتارهای منافقانه دارای تأثیر مثبت و معنادار است. در نهایت مشخص شد رهبری قلدرمآبانه به صورت غیرمستقیم و با توجه به نقش متغیر میانجی اعتماد بین فردی بر بروز رفتارهای منافقانه تأثیر دارد.
