معنویت، یکی از نیازهای درونی انسان ها بوده و متضمن تلاش آدمی برای معنا بخشیدن به زندگی و پاسخ به چراهای زندگی است. یکی از موضوعات قابل توجه در این حوزه، ترکیب سازه های معنویت و هوش، درون یک سازه جدید به نام هوش معنوی است. هوش معنوی شامل توانمندی های فردی در تعامل فرد با جهان هستی و موضوعات فراشناختی میباشد و امروزه از مهم ترین مباحثی است که در کلیه ابعاد سلامت روان انسان ها، به ویژه تقویت مثبت اندیشی مطرح شده و نقش پر رنگی در آن دارد. هدف این مطالعه، تعیین میزان تأثیر هوش معنوی بر مثبت اندیشی در دانشجویان دانشگاه فردوسی مشهد می باشد. لذا این مطالعه، یک مطالعهتوصیفی- پیمایشی بوده و در آن از نمونه گیری تصادفی ساده استفاده شده است. به این منظور، داده های مورد نیاز از طریق دو پرسشنامه استاندارد هوش معنوی (شامل درک و ارتباط با سرچشمه هستی و زندگی معنوی) و مثبت اندیشی جمع آوری گردید. یافته ها حاکی از این است که هوش معنوی بر مثبت اندیشی مؤثر بوده و همچنین زندگی معنوی دانشجویان بر مثبت اندیشی آن ها تأثیرگذار است. همچنین مؤلفه درک و ارتباط با سرچشمه هستی پیش بینی کننده مثبت اندیشی نیست.
