ادیان بزرگ حقایق خود را نه فقط از طریق کلمات، بلکه همچنین با خلق هنرهایی متناسب با دیدگاه خود اظهار می کنند. هنر اسلامی به مثابه هنر آخرین دین بزرگ الهی، متشابهاً، درونی ترین حقایق اسلام را به واسطة صور محسوس ظاهر کرده است. هنر اسلامی پس از شکل گیری آن، همچنین بخش هایی از هنر شرق و غرب را نیز تحت تأثیر قرار داد. در دهه های اخیر بعضی از نویسندگان غربی اصالت هنر اسلامی را، از جمله با اشاره به بعضی وام گیری ها، واقعی یا ادّعایی، مورد تردید قرار داده و پیوند آن را با خود اسلام انکار کرده اند. لذا در نوشته های این نویسندگان به جای «هنر اسلامی» گاهی عبارت «هنر مسلمانان»، «هنر در سرزمین های اسلامی» و مانند آنها به کار می رود. مقالة حاضر با مروری بر این نظرات و نقد آنها می کوشد تا در حدّ مجال خود اصالت هنر اسلامی را باز نماید
