سازمان های امروزی برای رویارویی با محیط پویای پیرامون خود، نیازمند انعطاف پ ذیری، چابکی و عملکرد نوآورانه می باشند؛ به همین سبب بایستی سبک رهبری مناسب و تأثیرگذار بر عملکرد نوآورانه را پیش گیرند. این تحقیق، به بررسی تأثیر رهبری تحول آفرین بر عملکرد نوآورانه با توجه به نقش میانجی توانمندسازی و تاب آوری پرداخته است. جامعه آماری این تحقیق، کارکنان یک سازمان دولتی می باشد. نتایج حاصل بر پایه 210 پرسشنامه گردآوری شده حاکی از آن است که، رهبری تحول آفرین بر عملکرد نوآورانه، توانمندسازی و تاب آوری اثر مستقیم و معنی داری دارد و همچنین تاب آوری بر توانمندسازی اثر مستقیم و معنی داری دارد. دیگر یافته های تحقیق نشان می دهد که رهبری تحول آفرین بر عملکرد نوآورانه با نقش میانجی توانمندسازی و رهبری تحول آفرین بر توانمندسازی با نقش میانجی تاب آوری، و تاب آوری بر عملکرد نوآورانه با نقش میانجی توانمندسازی تأثیرگذار بوده است. همچنین تاب آوری و توانمندسازی بر عملکرد نوآورانه تأثیر مستقیم نداشته است و میانجی تاب آوری نتوانسته است نقش تسهیل گری را بین رهبری تحول آفرین و عملکرد نوآورانه ایفا کند. درنهایت، پیشنهادهای کاربردی حاصل از نتایج تحقیق، جهت ارتقای عملکرد نوآورانه در جامعه هدف، ارائه شد.
