حسابرسی بیش از هر چیز یک فرآیند قضاوت است و حسابرسان در زمینههای گوناگونی ملزم به قضاوت هستند. به اعتقاد متخصصان، پاسخ تعداد زیادی از موضوعات و ابهامات که زاییده ماهیت حسابرسی است تنها با اتکای به قضاوت حرفهای مقدور است (نیکخواه آزاد 1379). حسابرسان در هر کار حسابرسی ویژگیهای فردی خود را به کار میگیرند و محدودیتهای شناختی نیز منجر به انحراف قضاوتهای آنان میشود. اگر زمینههای حسابرسی شامل قضاوت حرفهای باشد آنگاه بررسی تأثیر این قبیل ویژگیهای حسابرسان هم از لحاظ عملی و هم از لحاظ نظری جذابیت دارد (حساس یگانه و شکرخواه 1385). دستیابی به افزایش کیفیت قضاوت حرفهای حسابرسان، مستلزم شناسایی عوامل مؤثر بر قضاوت حرفهای است. این نوشتار به نقش مدلهای تصمیمگیری و الگوهای رفتاری در قضاوت و تصمیمگیری حسابرسان میپردازد و از دید روانشناسی برای درک، ارزیابی و بهبود قضاوت و تصمیمگیری در فرآیندهای حسابرسی استفاده میکند
