در هزاره سوم، مدیریت دانش به عنوان یک نیاز راهبردی برای مؤسسات آموزشی و آموزش عالی مطرح شد. در واقع، میزان بهره¬گیری سازمان ها و جوامع از سرمایه¬های انسانی، فکری و اطلاعاتی، برتری¬ بلندمدت آنها را تضمین می کند. امروزه، افزایش قابلیت¬ها و توان ارتقای مهارت های آموزشی و پژوهشی از طریق بهره¬گیری خردمندانه از فناوری¬های نوین و به اشتراک گذاری دانش و افزایش همکاری ها بین دانشگاه¬ها و دانشگاهیان میسر شده است. با توجه به اهمیت مدیریت دانش در دانشگاه¬ها و مؤسسات آموزش عالی، هدف پژوهش حاضر، ارزیابی وضعیت دانشگاه¬های منتخب کشور (تهران، اصفهان، تربیت مدرس، الزهرا، مازندران، گیلان، یزد، اراک و رازی) از لحاظ سطح مدیریت دانش است. این پژوهش از نوع توصیفی، مقطعی و کاربردی است و برای جمع¬آوری داده¬ها از پرسشنامه استفاده شده است که پس از تایید روایی آن بین 355 نفر از اعضای هیأت علمی دانشگاه¬های یاد شده بر اساس نمونه¬گیری طبقه ای توزیع گردید. تجزیه و تحلیل داده¬های پژوهش با استفاده از نرم-افزار SPSS16 صورت گرفت. یافته¬های پژوهش نشان می دهد موقعیت کلیه دانشگاه¬های منتخب، از لحاظ شاخص سطح مدیریت دانش، مناسب نبوده و کمتر از میانگین شاخص موردنظر است.