گفتار، یکی از روش های آسان و کارآمد مبادلهی اطلاعات توسط انسان ها به حساب میآید. به همین دلیل ایجاد قابلیت های درک و تولید گفتار در ماشین نیز تحت عنوان"" فن آوری پردازش گفتار"" عمل انتقال اطلاعات به آن را سریع تر و راحت تر می کند. تاریخ شروع طراحی سیستم های تولید گفتار به قرن هجدهم و قبل از سیستم های تشخیص گفتار در قرن بیستم باز میگردد. علت این امر، ساده تر بودن تولید گفتار رایانه ای نسبت به تشخیص است. در سیستم های تولید گفتار، از قواعد آواشناسی استاندارد هر زبان خاص برای تولید گفتار استفاده میشود و در سیستم های تشخیص گفتار از دو روش تشخیص بر مبنای کلمات هر زبان خاص و تشخیص بر مبنای واج های – عناصر صوتی تشکیل دهندهی هرکلمه – هر زبان استفاده میشود. کاربردهای فن آوری پردازش گفتار در این مقاله در مقولهی کاربردهای کلی و کاربرد در کتابخانه با تاکید بیشتر، مورد بررسی قرار گرفته اند. در این مقاله در دو مقولهی مجزا، کاربردهای مورد استفادهی کتابداران و کاربران بررسی شده است. محدودیت های فن آوری تشخیص گفتار قابل بررسی است و در نهایت عواملی مانند آموزش، انتظامات، انگیزه، آزمون پذیری، و انتخاب سیستم متناسب با وظیفهی مورد انتظار از عوامل موفقیت فن آوری تشخیص خصوصاً تشخیص گفتار به حساب میآیند.
