هدف این پژهش بررسی ارتباط وجوه خودشناسی ( انسجامی و تجربه ای - تاملی) با پنج عامل بزرگ شخصیت و دیدگاه پذیری بود . 288 دانشجویان دانشگاه تهران با تکمیل پرسشنامه های خودشناسی ( نسخه 26 ماده ای و 12 ماده ای قربانی و همکاران ، 2003 )، شخصیت و دیدگاه پذیری در این پروژه شرکت کردند . فرض بر این بود که وجوه مختلف خودشناسی ( انسجامی و انفکاکی ) با عامل های شخصیت و دیدگاه پذیری ارتباط دارد و خود شناسی انسجامی در پیش بینی عامل های شخصیت و دیدگاه پذیری ارتباط دارد و خود شناسی انسجامی در پیش بینی های عامل های شخصیتی ، نسبت به خودشناسی انفکاکی توانایی بیشتری دارد و نتایج نشان داد وجوه خود شناسی ( بویژه خودشناسی انسجامی) با عامل های شخصیتی و دیدگاه پذیری دارای همبستگی مثبت دارد افزون بر این ، خودشناسی انسجامی توان تبیینی بالاتری نسبت به خودشناسی انفکاکی در پیش بینی همه عامل های شخصیتی را داشت . افزایش در سطح خود شناسی با افزایش در سطح دیدگاه پذیری و عامل های شخصیت ، بجز عامل برون گرایی همراه بود . این بدان معناست که فرایندهای دخیل در خودشناسی و استلزامات ، رفتاری مرتبط با آن با صفات شخصیتی ادراک شده از جانب فرد در ارتباط است .
