اعتیاد به تمرین

هدف این پژوهش بررسی رابطه جهت گیری ورزشی و اعتیاد به تمرین و مقایسه این دو متغیر در ورزشکاران زن و مرد رشته های انفرادی و تیمی است. از بین ورزشکاران برتر اراک، 286 نفر انتخاب شدند. داده ها با ""سیاهه اعتیاد به تمرین"" و ""پرسش نامه جهت گیری ورزشی"" جمع آوری و با ضریب همبستگی، آزمون تی، تحلیل واریانس و رگرسیون تجزیه و تحلیل شد. نتایج نشان داد که اعتیاد به تمرین، برجسته بودن نقش تمرین و پیامدهای روان شناختی تمرین با رقابت جویی، پیروزی گرایی و هدف گرایی رابطه مثبت و معناداری دارد. از بین متغیرهای پیش بین، تنها رقابت جویی اعتیاد به تمرین را پیش بینی کرد و ورزشکاران دارای اعتیاد به تمرین نسبت به همتایان بدون اعتیاد، در سه زیر مقیاس جهت گیری ورزشی، نمره بالاتری کسب کردند. نمره ورزشکاران مرد در زیرمقیاس های رقابت جویی و برجسته بودن نقش تمرین و نمره کل اعتیاد، نسبت به همتایان زن بالاتر بود و در زیرمقیاس های هدف گرایی و پیامدهای روان شناختی تمرین، نمره ورزشکاران انفرادی از ورزشکاران تیمی بالاتر بود.

مقدمه و هدف: هدف از مطالعه حاضر، بررسی ارتباط بین اعتیاد به تمرین و تعهد ورزشی در ورزشکاران حرفه ای در دوران قرنطینه و تعطیلی اماکن و رویدادهای ورزشی بر اثر ویروس کووید-19 بود.روش شناسی: روش پژوهش حاضر، توصیفی همبستگی بود. نمونه آماری را 134ورزشکار نخبه (64 مرد) با حداقل ۵ سال سابقه فعالیت در رشته های مختلف ورزشی در سطح سوپرلیگ و ملی، با میانگین 20/87 (15 تا 35 سال) تشکیل دادند. برای سنجش تعهد ورزشی، پرسشنامه تعهد ورزشی اسکانلان و همکاران و برای اعتیاد به تمرین، سیاهه اعتیاد به تمرین تری و همکاران استفاده شد. تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده از ضریب همبستگی رتبه ای اسپیرمن و رگرسیون انجام شد.نتایج: نتایج نشان داد، بین تعهد ورزشی و مؤلفه های تعهد و لذت ورزشی، فشار اجتماعی و سرمایه گذاری شخصی با اعتیاد به تمرین رابطه مثبت معناداری وجود دارد. همچنین تعهد ورزشی و مؤلفه های آن %29 تغییرپذیری در نمرات تعهد ورزشی را تبیین می کنند. همچنین سرمایه گذاری شخصی به طور معنادار اعتیاد به تمرین را پیش بینی کرد (p < 0/05).نتیجه گیری: نتایج نشان می دهد که در دوران قرنطینه ناشی از کووید- 19با کاهش تعهد ورزشی، اعتیاد به تمرین ورزشکاران نیز کاهش پیدا می کند. همچنین مؤلفه سرمایه گذاری شخصی پیش بینی کننده مناسبی برای اعتیاد به تمرین است.

مقدمه و هدف: هدف از مطالعه حاضر، بررسی رابطه اعتیاد به تمرین و افسردگی ورزشکاران نخبه در دوران قرنطینه و تعطیلی اماکن و رویدادهای ورزشی بر اثر ویروس کووید-19 بود. روش شناسی: نمونه آماری را 134ورزشکار نخبه (64 مرد) با حداقل ۵ سال سابقه فعالیت در رشته های مختلف ورزشی در سطح سوپرلیگ و ملی، با میانگین 87/20 (15 تا 35 سال) تشکیل دادند. برای سنجش اعتیاد به تمرین، سیاهه اعتیاد به تمرین تری و همکاران و برای افسردگی از پرسشنامه افسردگی بک استفاده شد. تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده از ضریب همبستگی اسپیرمن و رگرسیون انجام شد. نتایج: نتایج نشان داد، بین اعتیاد به تمرین و افسردگی رابطه معناداری وجود ندارد، ولی بین مؤلفه اهمیت و برجسته بودن نقش تمرین با افسردگی، رابطه منفی معناداری وجود دارد. همچنین اهمیت و برجسته بودن نقش تمرین به طور معناداری افسردگی را پیش بینی کرد (05/0p < ). نتیجه گیری: نتایج نشان می دهد که در دوران قرنطینه ناشی از کووید-19با کاهش مؤلفه اهمیت و برجسته بودن نقش تمرین، افسردگی ورزشکاران افزایش پیدا می کند. همچنین مؤلفه اهمیت و برجسته بودن نقش تمرین پیش بینی کننده افسردگی ورزشکاران بود و ورزشکاران علائم افسردگی را به صورت آتیپیکال نشان می دهند.

هدف از پژوهش حاضر، پیش بینی اعتیاد به تمرین بر اساس کمالگرایی، خود ناتوان سازی و استرس بود. جامعه آماری دانشجویان ورزشکار دانشگاه های سطح شهر تهران بود که از این جامعه آماری 169 نفر به صورت در دسترس انتخاب شدند. برای سنجش متغیرهای پژوهش از "سیاهه اعتیاد به تمرین فرم کوتاه"، پرسشنامه اضطراب، استرسو افسردگی (داس 21)، مقیاس کمالگرایی چندبعدی ورزشی-2، و مقیاس خود ناتوان سازی (جونز و رودالت) استفاده شد. داده با استفاده از مدل رگرسیون خطی چندگانه تحلیل شدند. یافتهها نشان داد خودناتوان سازی، کمال گرایی و استرس در مدل، توانایی پیش بینی متغیر اعتیاد به تمرین را دارا بودند؛ همچنین رابطه مثبت و معناداری بین خودناتوان سازی، کمال گرایی و استرس با اعتیاد به تمرین وجود دارد. بنابراین برای کنترل اعتیاد به تمرین می بایست به خودناتوان سازی، کمال گرایی و استرس توجه داشت.