اعتیاد به ورزش

هدف کلی پژوهش حاضر تعیین پیش بینی کمال گرایی و نیازهای روان شناختی با اعتیاد به ورزش در دانشجویان ورزشکار دختر بود. پژوهش حاضر از نوع توصیفی - همبستگی و به لحاظ هدف کاربردی است. از پرسش نامههای استاندارد چندبعدی کمال گرایی، نیازهای اساسی روانشناختی ورزشکاران و سیاهه اعتیاد به تمرین تری و همکاران استفاده شد. برای تجزیه و تحلیل داده ها از آزمون های کلموگروف- اسمیرنوف،ضریب همبستگی پیرسون و رگرسیون گام به گام استفاده گردید. نتایج این پژوهش نشان می داد که بین کمال گرایی با اعتیاد به ورزش در دانشجویان ورزشکار دختررابطه مثبت معناداری وجود دارد. همچنین، بین کمال گرایی خویشتن دار و کمال گرایی دیگرمداربا اعتیاد به ورزش رابطه مثبت معناداری مشاهده شد.بین نیازهای روان شناختی و هر سه مولفه خودمختاری، شایستگی و ارتباطبا اعتیاد به ورزش رابطه معناداری مشاهده نگردید. نتایج تحلیل رگرسیون نیز حاکی از آن بود که تنها کما ل گرایی پیش بینی کننده معنا دار اعتیاد به ورزش می باشد.

مقدمه: اعتیاد به ورزش پدیده مهمی است که به تازگی در بین دختران و زنان ایرانی شیوع پیدا کرده است. از همین رو هدف تحقیق حاضر مطالعه کیفی اعتیاد به ورزش در بین زنان ایرانی با توجه به جنبه های مدیریتی، زیستی و روانی بود. روش پژوهش: روش تحقیق نظریه پردازی داده بنیاد، رویکرد نظام مند بود. روش نمونه گیری از نوع نمونه گیری نظری بود. روش تحلیل داده ها، «پرسش» و «مقایسه» مستمر بود. پس از انجام 159 مصاحبه نیمه ساختاریافته در طول یک سال و بررسی متون تخصصی مختلف، اشباع نظری حاصل شد. یافته ها: یافته ها نشان داد چهار مقوله اصلی در رابطه با اعتیاد به ورزش زنانی ایرانی وجود دارد که عبارت اند از: 1. سوق دهنده های اولیه، 2. انگیزه های شخصی، 3. فعالیت بدنی و 4. فواید فعالیت بدنی. یافته ها نشان داد سه سطح از انگیزه های شخصی وجود دارند. سوق دهنده های اولیه محرک انگیزه های اولیه هستند و انگیزه های شخصی زنی که به طور مستمر فعالیت بدنی دارد و فواید زیستی، روانی و اجتماعی را شخصاً تجربه می کند، به مرور زمان تعدیل و درونی تر می شود و در نهایت به سطح سوم می رسد. نتیجه گیری: اگرچه برخی روان شناسان نسبت به اعتیاد به ورزش دیدگاهی منفی دارند، با توجه به فواید زیستی، روانی و اجتماعی فعالیت بدنی زنان ایرانی، مدیران ورزشی باید اعتیاد به ورزش را همچون «تعهدات مذهبی» مثبت بپندارند و به دنبال شیوع و توسعه آن در بین زنان ایرانی باشند.

هدف پژوهش بررسی اعتیاد به شبکه های اجتماعی مجازی با نقش میانجی رفتارهای خوردن آسیب زا و تصویر بدنی منفی در ورزشکاران بوده است. روش این پژوهش از نوع طرح همبستگی مبتنی بر تحلیل روابط ساختاری است. نمونه آماری در این پژوهش 309 نفر از ورزشکاران شهر تهران در سال 1402 بودند. داده های پژوهش به کمک مقیاس اعتیاد به رسانه های اجتماعی برگن (2016)، سیاهه ترس از تصویر بدن لیتلتون (2005)، مقیاس وابستگی به تمرین (2002)، و آزمون نگرش به تغذیه (1982) جمع آوری شده اند. پرسشنامه ها نیز به صورت آنلاین تکمیل شدند. یافته ها نشان داد که اعتیاد به شبکه های اجتماعی مجازی با نقش واسطه ای رفتار های خوردن آسیب زا می توانند اعتیاد به ورزش را پیش بینی کنند، اما اعتیاد به شبکه های اجتماعی مجازی نتوانست با نقش میانجی گری تصویر بدنی منفی، اعتیاد به ورزش را پیش بینی کند. با توجه به نتایج فوق می توان اهمیت رفتارهای خوردن آسیب زا در مسیر اعتیاد به شبکه های مجازی و اعتیاد به ورزش پی برد که با هدف قرار دادن این مولفه ها می توان تا به بهبود اعتیاد به ورزش کمک کرد.