مطالب مرتبط با کلیدواژه
۱.
۲.
۳.
۴.
۵.
۶.
۷.
۸.
۹.
۱۰.
۱۱.
۱۲.
۱۳.
۱۴.
۱۵.
۱۶.
۱۷.
۱۸.
۱۹.
۲۰.
اللغه العربیه
حوزه های تخصصی:
هذه دراسه تطبیقیه تتناول دراسه اسم الفاعل فی العربیه من خلال الربع الأول من القرآن الکریم، وقد أبرزت الأسس التی انطلق منها العلماء، وبنوا علیها أحکامهم، کاشتراط المجاراه اللفظیه والمعنویه مجرى الفعل المضارع أو کلتیهما معاً، وبینت تباین آرائهم فی ذلک، والصور التی یکون فیها عاملاً، والتی لایکون.
وتوصلت إلى أن اسم الفاعل فی اللغه العربیه ینزع إلى الإضافه فی المستوى النحوی لیحقق نشاطاً اسمیاً فی بنیته یطابق ما تدل علیه من ثبوت صفه الفاعل، بصرف النظر عن الزمن الذی یشیر إلیه سیاقه، وهو ما یفسر علیه مجیئه مضافاً.
ومن الملحوظ أنه لا تشابه بینهما لفظاً ولا معنى فهما مختلفان وضعاً، وکل ما بینهما من تشابه قائم على العمل، والعمل تسببه رائحه الفعل لا معنى الفعل، وهو ما یعنی أن المجاراه اللفظیه والمعنویه لا جدوى منها، ولا مسوغ إذن لحمل اسم الفاعل على الفعل المضارع.
اللهجه التی نزل بها القرآن الکریم: قراءه جدیده(مقاله علمی وزارت علوم)
حوزه های تخصصی:
اختار الباری تعالى اللغه العربیه لتکون وعاءً لمعجزاته وإطاراً لکراماته عن حکمه وتقدیر ودرایه وتدبیر. وقد اختلفت آراء الباحثین فی اللهجه التی نزل بها القرآن الکریم وذلک لتعدد لهجات العرب وقت نزوله. فمنهم من اعتبرها لهجه قریش لکون الرسول (ص) من قریش، ومنهم من اعتبرها لغه مشترکه بین مجموعه من القبائل، ومنهم من اعتبرها لغه مشترکه بین العرب جمیعاً.
یبدأ البحث بذکر شیء حول مکانه مکه المکرمه وأسواقها قبل الإسلام ثمّ یوضّح بعض المصطلحات الضروریه، وهی: اللغه، واللهجه، واللغه المشترکه، واللهجه النواه، واللغه الموحَّده، واللغه العامه، واللغه الأدبیه، ثم یعرض للآراء المطروحه، حول مسأله نزول القرآن بلهجه قریش محاولاً مناقشه المسأله من زاویه مختلفه.
وقد أثبت البحث أنّ اللهجه التی نزل بها القرآن لم تکن لهجه خاصه، لا بقریش ولا بغیرها، بل کانت لغه عامه، أو بالأحرى، هی اللغه الفصحى التی یتحدث بها العرب إلى یومنا هذا بعد إسقاط بعض التغیّرات التی طرأت علیها على مرّ التاریخ، وأنّ کافه الأدله التی سیقت على سیاده لهجه قریش هی أدله غیر صحیحه تفتقر إلى الدقه ولا تستند إلى وثائق ومستندات قویه. کما أنّ التسلیم بوجود اللغه العامه ینفی وجود المسمّیات الأخرى بالنسبه للغه العربیه؛ فلا لغه مشترکه ولا لغه نواه ولا لغه أدبیه ولا غیر ذلک، بل لغه واحده تستجیب لکلّ الظروف وتلبّی کافه الحاجات. کماأنّنا نستطیع، إن سلّمنا باللغه العامه، تفسیر کافه الظواهر اللغویه التی حیّرت الدارسین لعربیه ما قبل الإسلام، کالتشابه الموجود فی الشعر الجاهلی والنصوص الأدبیه الأخرى وغیر ذلک.
مناویل الهومونیمی وتجلیاته فی اللغة العربیة(مقاله علمی وزارت علوم)
حوزه های تخصصی:
عد اهلومونیمی من أهم التقنیات الیت تنصب الوجوه الداللیة یف خانتها، وهو یتمظهر أکثر ما یتمظهر یف الدراسات التقلیدیة للغة العربیة یف إطار املشرتک اللفظی، إال أن هذه التقنیة الیت تستوعب مساحة الئقة یف اللغة العربیة، تتوغل یف خفایا الغموض واإلبهام ومل تعرف حق املعرفة؛ ذلک أن اهلومونیمی حیتظی یف اللغة العربیة مبظاهر شتى ال یعرف منها إال ما مسی باملشرتک اللفظی من غری بسط املرایا املتواجدة فیه. وهذه املعرفة ال تضمن جناعة تکفل مهمة اإلضاءة التامة والکشف عما یتوارى من هذه الظاهرة اللغویة. بذلک یستهدف البحث رصد أهم مظاهر اهلومونیمی یف اللغة العربیة وإزاحة الستار عن مدى فاعلیته یف النصوص. فتخطو هذه الدراسة خطواتها على أساس املنهج الوصفی التحلیلی مبینة مظاهر اهلومونیمی یف اللغة العربیة مضیئة متفصالته ودهالیزه املختفیة، وذلک یف إطارین: األول التعریف بأنواع اهلومونیمی ومناویله یف اللغة العربیة، والثانی: إزاحة الستار عن مدى فاعلیة اهلومونیمی یف التعامل اللغوی واستفسار النصوص أدبیة کانت أم غری أدبیة والتعبری عن کیفیات وظائفه الیت ختلق شحنة داللیة جدیدة یف اللغة. وما توصل إلیه البحث یکشف عن أنواع اهلومونیمی یف اللغة العربیة من التام واجلزئی والرتقیمی، واللغوی، والنحوی، والصوتی، والرتکییب، واملضاد والسیاقی ویبین أن مظاهر اهلومونیمی تتوزع یف نطاق ما یسمى باملشرتک اللفظی احلقیقی املعجمی واملثلثات، واجلناس، والتضاد، والتوریة واالستخدام، واملشاکلة، وهذه الظاهرة تقد قمیص الرتاتب یف النصوص أحیاناً ویف أحاینی أخرى ختلق طقساً أدبیاً بدیعاً یتمتع به املتلقی متتعاً ال مثیل له.
مکانه الألفاظ العربیه فی الأحکام الفقهیه(مقاله علمی وزارت علوم)
منبع:
آفاق الحضاره الاسلامیه سال بیست و یکم پاییز و زمستان ۱۳۹۷ (۱۴۳۹ ه.ق) شماره ۲ (پیاپی ۴۲)
1 - 22
حوزه های تخصصی:
إنّ اللغه العربیه فی حقل العلوم الإسلامیه بینهٌ أهمیتها ومکانتها. فی هذا البحث ناقشنا استعمال هذه اللغه القرآنیه فی المجال العلمی اللسانی ضمن إطار علم الفقه الإسلامی، إنّ الفقه یتعلّق باللغه العربیه فی قسم العبادات اللفظیه والمعاملات والأحکام. ونحن فی مقام إثبات هذا الموضوع، أی: حاجه الفقه إلی اللغه العربیه، ودراسه مکانه الألفاظ العربیه فی الأحکام الفقهیه لها علاقه غیر علاقه الفقه من الجهه التعلیمیه والتحقیقیه التی لها شأنها الخاص. وقد درسنا من العبادات قسم الصلاه التی تحتاج إلی الألفاظ العربیه وأیضاً التلبیه فی الحج التی هی عملٌ لسانی. وهکذا فی باقی الأحکام الفقهیه التی تتصل بالألفاظ العربیه ومِن هذا المنطلق جاءت أهمیه القَسَم. وفی المعاملات طرحت کلّیه الموضوع، أعنی اللغه العربیه. من الجدیر بالذکر أنّ استعمال اللغه العربیه فی حاله الاختیار والقدره علی النطق بها متّفق علیها عند الفقهاء وفی حال الاضطرار أو الجهل أو عدم القدره، لها طرق أُخری قد أشیر إلیها. وکل هذه الأمور هی لأجل أهمیه اللغه العربیه التی هی لسان شارع الإسلام ولذلک أدخلها فی تکالیفه إلی المکلّفین. المنهج المتّبع فی هذا البحث توصیفی - تحلیلی.
اللّغهُ الصّامتهُ و فاعلیّتها فی الاتّصال النّاجح
حوزه های تخصصی:
وإذا کانت اللّغه تُعَدُّ الوسیله الاتصالیّه المهیمنه علی حیاهِ أفراد المجتمع، إلّا أنّها لیست الوسیلهَ الوحیدهَ لتحقیق التواصل، لأنّ الإنسان یمتلکُ وسائلَ أخری غیرَ لغویّهٍ ٍ تقومُ بوظیفهِ التّواصلِ تُدعی اللّغه الصّامه، وهی تقومُ بدورٍ فاعلٍ و حاسمٍ فی الکثیر من اللّحظات التّواصلیّه الّتی تتخلّلُ حیاهَ الأفرادِ. إذ أنّ حوالی 30 % إلی 40 % من إتصالاتنا تکون لفظیّه و نحو 60 % إلی 70 % منها غیر لفظیّه. یحاول الباحث فی هذه الورقه البحثیّه باتّباع المنهج الوصفیّ- التحلیلیّ دراسهَ التواصل غیر الشفهیّه کالسّلوکات الجسدیّه، البروکسیمیا، الزّمن، المکان، طرق أخذ الدور فی الکلام ، العلامات الصوتیّه غیر اللغویّه، الصّمت، سلوکیّات الملامسه. نستشفّ من هذا البحث أنّ التّواصل فی بلاد الشرق الأوسط و لاسیّما فی البلاد العربیّ یعتمدُ بدرجهٍ کبیرهٍ علی السّیاق و عدم إلمام الإنسان بثقافه مخاطبیه فی الحوار یؤدّی إلی الانهیار فی التّواصل. بما أنّ تفاوت السلطه یبدو کبیراً للغایه فی الدول العربیّه فتوزیعُ أدوارِ الکلامِ فی هذه الثّقافهِ یعتمدُ علی أمورٍ کالسّنّ، والمکانهِ الاجتماعیّهِ، والسّلطهِ الّتی یحوزها الشّخصُ. إنّ ثقافه العرب تعطی الوقت أدنی منزلهٍ بکثیرٍ من الأهمیّه ممّا تعطیه ثقافهُ البلادِ الغربیّهِ. و حینما نحاور العرب فهم یمیلون بشکلٍ عامٍّ إلی التّقارب الجسدیّ؛ أمّا عدمُ الإحتفاظِ بمسافهٍ مکانیّهٍ فی الثّقافهِ الغربیّه أثناء المحادثهِ یثیر مشاعر جنسیّه أو عدائیّه.
التحلیل التقابلی لبعض المفردات المشترکه بین اللغتین الفارسیّه والعربیّه(مقاله علمی وزارت علوم)
حوزه های تخصصی:
تعتبر قدره تمییز أوجه الشبه والاختلاف بین المفردات فی اللغتین العربیّه والفارسیّه من حیث البناء والمعنى واستخدام هذه المفردات، بغیه التنبؤ بمشاکل متعلمی اللغه العربیّه من الناطقین بالفارسیّه فی تعلّم هذه المفردات، عاملاً مهماً فی تعلّم اللغه، ویترتب على ذلک تحسّن عملیّه التعلّم وتطوّرها. تهدف هذه الدراسه إلى معرفه أهم هذه المفردات التی یکثر احتمال وقوع الطلاب فی التداخل اللغوی عند استعمالها. تکوّنت عیّنه الدراسه من 17 مفرده، وجاء هذا الاختیار اعتماداً على وجهه نظر 7 أساتذه فی الجامعات الحکومیّه. دلّت نتائج الدراسه على أن الکلمات العربیّه الداخله إلى الفارسیّه والتی تستخدم حالیاً فی کلتا اللغتین لم یعد معناها واحداً فی اللغتین العربیّه والفارسیّه وهذا ما یخلق الأخطاء للمتعلمین، ومما توصلت إلیه الدراسه هو أنّ التغییرات التی طرأت على المفردات المستخدمه فی الفارسیّه من نوع التغییر فی "التخصص المعنائی". فالکلمه المشترکه فی الفارسیه لها معنى محدود مقارنه مع نفس المفرده فی العربیه أو الاستخدام القدیم للمفرده فی الفارسیه؛ بحیث ذکرت المعاجم الفارسیه معظم المعانی الموجوده فی العربیه حالیاً، لکنّ الاستخدام الحدیث للمفرده فی الفارسیه أصبح محدوداً على بعض المعانی والدلالات، کما أیدّت نتائج الدراسه الفرضیه الوسطى للتحلیل التقابلی والتی تقول إنّ الفروق الدقیقه فی المستویات اللغویه المتشابهه تؤدی إلى وقوع المتعلمین فی الأخطاء.
العربیه المعاصره فی خضمّ التطورات المتنوعه(مقاله علمی وزارت علوم)
إن للغه قسطا کبیراً من الدراسات العلمیه فی مختلف حقول العلوم الإنسانیه. إنها آیه لإبداع العقل، ومرآه صافیه لثقافه المجتمعات البشریه. اللغه لیست مجرد أداه للتعبیر عما فی النفس من الأفکار والأحاسیس، بل تتجاوز هذا الحد، بتأثیرها الفاعل فی نفس المتکلم والمخاطب، من خلال صبغ المضامین بصبغتها. واللغه العربیه لم تکن فی العصر المعاصر بمعزل عن المستجدات الحدیثه للدراسات الألسنیه، لکن الدراسه العلمیه للعربیه کانت منذ نزول القرآن الکریم أداه لفهم المضامین القرآنیه وسائر النصوص الأصیله الإسلامیه، فاعتادت أن تکون قائمه علی الاتجاهات اللغویه والبلاغیه المرتبطه بتفسیر النصوص الإسلامیه. هذا الاتجاه الکلاسیکی قلما یخضع للتحولات المستمره عند المتجددین الذین یرون اللغه عنصرا متغیرا فی ذاته کسائر الشؤون الإنسانیه المتطوره دوماً. ینطلق هذا البحث من قاعده التطور الذاتی والمستمر للغه، ویری الباحث أن قداسه القرآن یجب أن لا تحول دون التطورات العلمیه الحدیثه فی النظره إلی اللغه، ولا ینبغی حصر العربیه فی القوالب اللغویه التی صاغها المتقدمون، والتی ترسخت أکثر من ألف سنه فی أذهان الصرفیین والنحویین والبلاغیین، بل یجب الأخذ بعین الاعتبار کل المستجدات الحدیثه فی المجالات اللغویه والألسنیه.
دراسه أولویات أسالیب الطلاب الإیرانیین فی تعلم اللغهالعربیه کلغه ثانیه(مقاله علمی وزارت علوم)
إن أسالیب التعلم تلعب دورا حاسما فی عملیه التعلم، ووفقا ل ِ فیلدر (1996)، أن هناک عوامل یعود إلیها مدی تعلم الطلاب فی الصف جزئیا وهی: قدرات الطلاب، وإعدادهم المسبق، وأسالیبهم فی التعلم، وکذلک أسالیب الأساتذه فی التدریس. فلا ینبغی للأساتذه إذن، إهمال أهمیه اختیار طریقه التدریس المناسبه والمنسجمه لأسالیب الطلاب التعلمیه. وبما أنّ فی العدید من المعاهد والمؤسسات التعلیمیه یتم تخصیص القلیل من الإهتمام لنوعیّه تعلم الطلاب، فهذا البحث یحاول تحدید أسالیب الطلاب الإیرانیین القائمین بتعلم اللغه العربیه، و من ضمنها یقوم بتحدید وتحلیل ما فی أسالیبهم من إختلافات، وذلک إستناداً إلی عوامل دیموغرافیه هی: الجنس والإختصاص. تم جمع البیانات عن أسالیب التعلم من 522 طالبا باستخدام استبیان وینتر کرست، ودیکابیوا (2002) لِ "أسالیب التعلم المفضله " (LSI). أظهرت النتائج أن الأسلوب الجماعی هو الأسلوب السائد علی تعلم اللغه العربیه لدی الطلاب الإیرانیین. بینما لم تظهر النتائج إلّا القلیل من الرغبه لدیهم بالنسبه لأسلوب التعلم الفردی. کما أظهرت أن الطالبات أکثر تطبیقاً للأسالیب السمعیه والحرکیه من الطلاب. وبالإضافه إلی ذلک، لم یکن هناک فرق کبیر بین الجنسین فی استخدام الأسلوب البصری.
التعدد اللغوی فی الجزائر(مقاله علمی وزارت علوم)
تحاول هذه الدراسه بحث ظاهره التعدد اللغوی الموجود فی الجزائر والهدف منها بیان التنوع اللغوی واللسانی الذی یتصّف به الواقع الجزائری وعلاقته بالمستوی اللغوی للمتعلم والطفل، مع إبراز الخصائص للتعدد وأسبابه وتجلیاته، وذلک بمنهج وصفی تاریخی یتتبع الظاهره واصفاً صورها ومجالاتها؛ حیث أنّ مسأله البحث تقتضی التدلیل علی أثر هذا التعدد فی الجزائر ومحاوله رسم الواقع اللغوی الجزائری المعاش قصد بلوغ بعض النتائج ککیفیّه المعالجه للتعدد دون الإضرار بالهویه الوطنیه واللغویه للتعدد الکائن والتأکید علی أنّ اللغه العربیه هی فوق أی تعدد وذلک عن طریق الجمع بین أصل المکانه التی تختص بها لغه الإعجاز التی تمثّل الروح التی تحفظ الهویه وعدم إقصاء التنوع اللغوی الذی یصون تلک الهویه أیضا.
الارتباط الدلالی فی التراکیب الشرطیه العربیه والفارسیه(مقاله علمی وزارت علوم)
منبع:
دراسات فی العلوم الانسانیه دوره ۲۴ سال ۱۴۳۹ شماره ۱
123-146
تُعَدُّ الجمله الشرطیه وحده نسیجیه متماسکه الأجزاء وهی أشبه بسلسله متصله الحلقات، فإذا انتزعنا منها حلقه أو اختلّ التماسک بین حلقاتها لسبب من الأسباب یضیع النظام السائد فی الجمله فتستقلّ أجزاؤها. إنّ النظام الذی یجری علیه الائتلاف بین مکوِّنات الجمله الشرطیه حتی ینشأ المعنی الدلالیّ العامّ یجری وفق ظاهره الربط التی تلجأ إلیها اللغه حین تکون العلاقه بین أجزاء الکلام غیر وثیقه، وهی بنفسها تنقسم إلی ظاهرتین ترکیبیتین وهما: الربط اللفظی والربط المعنوی. أمّا الربط المعنوی بین الشرط والجواب فهو نشوء علاقه سیاقیه وثیقه فی الکلام تسهم فی نشوء المعنی الدلالیّ العامّ للترکیب الشرطی، وهو مساوق للربط اللفظی أو العلاقه اللفظیه بین الترکیبین الإسنادیین اللذین تتألّف منهما الجمله الشرطیه. نظرا لأهمیّه الربط المعنوی بین رکنی الجمله الشرطیه یهدف هذا البحث إلی تسلیط الضوء علی حقیقه الارتباط الدلالیّ بین مکونات الجمله الشرطیه وأنواعه المختلفه فی العربیه والفارسیه عبر المنهج الوصفی التحلیلی لتتبین من خلاله أهمیّه هذه العلاقه السیاقیه فی فهم دقائق الأسلوب الشرطی. ومن أهم ما توصّل إلیه البحث أنّ الارتباط التلازمی هو المحور الرئیس فی الربط بین أجزاء الترکیب الشرطی فی العربیه والفارسیه والارتباط السببی لیس إلّا فرعا من فروع الارتباط التلازمی
إشکالیه التکافؤ بین الأمثال العربیه والفارسیه(مقاله علمی وزارت علوم)
إن الأمثال شکل من الأشکال الأدبیه التی تحمل فی طیّاتها دلالات لغویه، بلاغیه وحضاریه ترشدنا إلی الوعی المشترک للأمم إذا تمّت دراستها وتحلیلها المقارن کما تدلّنا علی ما بین الشعوب من مفارقات حضاریه وفکریه وما بین اللغات من الفروق اللغویه والأسلوبیه. وهذه الدراسه بصدد تسلیط الضوء علی أمهات کتب الأمثال أولاً وعلی ما یواجهنا فی المقارنه من الصعوبات ثانیاً وعلی منهج المقارنه ثالثاً. کما تنوی تبیین بعض أوجه التشابه والفروق بین الأمثال العربیه والفارسیه والمقارنه بین موضوعاتها علی أساس المنهج الوصفی-التحلیلی. ومن أبرز ما وصلت إلیه هذه الدراسه هو أن الأمثال - فارسیه کانت أم عربیه - قد تتشابه فی مدلولاتها وتختلف فی مضربها فی الظروف المتشابهه. والخلاف قد یرجع إلی الاختلاف الثقافی والبیئی بین الأمتین قد أثر فی أمثالهما کما یعود إلی الاختلاف اللغوی بینهما بحیث نری بعض الأمثال العربیه لا نظیر لها فی الفارسیه و بالعکس. فإذا أردنا النجاح فی عملیه التکافؤ ینبغی لنا أن لا نفتن ولا ننخدع بالألفاظ والمفردات وإنّما ینبغی أن ندقق فی استعمال الأمثال والمدلول المراد ونختار أقرب نظیر للمثل لا فی المعنی والاستعمال فحسب، بل فی المستوی البلاغی أیضا.
تحلیل انتقادی کتاب المرجع فی تدریس اللغه العربیه نوشته سامی الدهان
حوزه های تخصصی:
همواره شیوه های نوینی در بهینه سازی و ارائه روش های علمی نوین بمنظور بهبود کیفیت آموزش زبان ارائه شده است. کتاب پیش رو با کنکاشی در آموزش زبان عربی قصد ارائه شیوه نوینی دارد، اما سؤال اینجاست که نقاط مثبت و کاستی های رویکرد این کتاب و گفتمان غالب بر آن چیست؟ با بررسی و تحلیل انتقادی نظام مند کتاب «المرجع فی تدریس اللغه العربیه» و به شیوه توصیفی- تحلیلی و با نگاهی جامع بر گفتمان حاکم بر نویسنده، و بر اساس نظریه سه بعدی فرکلاف، دستاورهای این بحث را چنین برشمرد: وجود گفتمان های متعدد تجربی آموزشی و زبان شناختی، نشان از ایجاد تغییر و بازآفرینی رویکردی نوین و فرا رفتن از شیوه های سنتی تدریس دارد، اما راهکارهای مؤلف نظام مند و واضح نیست. استفاده از تشبیه ها و استعاره ها برای بیان ایده های علمی و غلبه سبک ادبی به عنوان عامل توجیه گر، گفتمان را از جنبه علمی به سمت ایدئولوژیک کشانده است و ارزش بیانی جملات نیز بجای بار علمی، دارای بار اقناعی هستند. با وجود شباهت عناصر گفتمای حاکم بر کلام نگارنده، با برخی رویکردهای ارتباطی در حوزه آموزش زبان، همسویی کاملی با آنها ندارد و برخلاف آنچه در روشهای نوین ارتباطی وجود دارد، شاهد نوعی نابرابری قدرت بین نهاد مسلط معلم-شاگرد هستیم. با توجه به حضور عناصر و بسترهای رویکرد سنتی، نگارنده در ادعای ارائه شیوه نوین دچار نوعی افراط گرایی شده که با ادعای او سنخیتی ندارد؛ در نتیجه می توان شیوه او را آمیزه ای از شیوه سنتی و نوین با تکیه بر تجربیات شخصی دانست، که چندان پایه علمی مستندی برای آن نمی توان متصور شد.
دراسه مقارنه لترتیب مکوّنات الجمله فی اللغتین العربیه والفارسیه على ضوء علم التصنیف اللغوی(مقاله علمی وزارت علوم)
منبع:
پژوهش در زبان و ادبیات عربی بهار و تابستان ۱۴۰۰ شماره ۲۴
101 - 126
حوزه های تخصصی:
یهتمّ علم التصنیف اللغوی بدارسه التشابهات الترکیبیه بین اللغات فی سیاقٍ متصل. لقد أثبتت الدراسات اللسانیه وجود اشتراکات بین لغات العالم، وهی ما عُرفت بالعالمیات اللغویه أو قواعد جرینبرغ العالمیه نسبهً لواضعها. إنّ موضوع ترتیب مکوّنات الجمله من أهم المواضیع التی تدرس فی التصنیف اللغوی. فهناک تنوّع بین اللغات على هذا الصعید، مما یشکل أرضیه مناسبه للدراسه التصنیفیه. إضافه إلى ذلک، ترتبط أغلب الخصائص اللغویه للغهٍ ما بکیفیه ترتیب المکوّنات الرئیسه للجمله، وهی الفعل، والفاعل، والمفعول. لقد درسنا فی هذا البحث، تسلسلات الفعل والفاعل، والمضاف والمضاف إلیه، والصفه والموصوف، والفعل والمفعول فی اللغتین العربیه والفارسیه اللتین تنتمیان إلى طبقتین مختلفتین، من حیث ترتیب المکوّنات الرئیسه؛ وذلک بغیه معرفه خصائص تسلسل المکوّنات فی اللغتین، والعوامل المؤثره علیه، والوقوف على وضع اللغتین بالنسبه إلى القواعد العالمیه اللغویه الخاصه بتسلسل المکوّنات. لإنجاز الدراسه، تمّ جمع ألف جمله من النصوص الرسمیه المختلفه لللغتین، کنموذج لغوی وقد أتی ببعضها کأمثلهٍ أثناء الدراسه. لقد تبیّن أن اللغه العربیه توافق ما ذهب إلیه علماء اللغه بالنسبه للغات VSO، کما أنها تتناسب مع القواعد العالمیه ذات الصله. بالمقابل، تخالف الفارسیه ببعض خصائصها آراء العلماء بالنسبه للغات SOV، کما هناک تباین فی انطباقها مع القواعد العالمیه، فهی توافق فی قاعدهٍ وتخالف فی أخرى. مما توصلت إلیه هذه المقاله أیضا حریه تسلسل المکوّنات فی اللغتین، مما یستخدم عادهً لإبراز أهمیه أحد المکوّنات من خلال تقدیمه على مکوناتٍ أخرى فی الجمله.
أبنیه الزمن ودلالتها فی اللغه العربیه دراسه فی الزمن اللغوی والتقویمی والفلسفی(مقاله علمی وزارت علوم)
منبع:
پژوهش در زبان و ادبیات عربی بهار و تابستان ۱۴۰۰ شماره ۲۴
127 - 138
حوزه های تخصصی:
للزمن مکانه کبیره فی نحو اللغات قدیما وحدیثا. ولکل لغه نظام زمنی خاص یعین مدى إدراک الناطقین بها، لأهمیه الزمن الذی یشکل جزءا من المعنى. الزمن ظاهره فیزیائیه ومجسمه من ظواهر الکون تستخدم کأصول کمیه لمحاسبه کثیر من الظواهر، وهی تقاس بأبعاد ووحدات قیاسیه معینه، کالدقیقه، والساعه، والیوم، والشهر، والسنه، وما إلى ذلک. ولکن عندما نتحدث عن الزمن فی اللغه، نواجه ظاهره نفسیه تختلف عن الزمن الکمی تماما. فی هذه الحاله، یرتبط الزمن بمقولات کیفیه وقوع الأحداث فی العالم الخارجی. ومن هذا المنظر، لیس الزمن أمرا فیزیائیا وعینیا، بل هو ظاهره خیالیه وانتزاعیه متأثره بالأحداث الخارجیه. یهدف هذا البحث مرتکزا على المنهج الوصفی التحلیلی، إلى توصیف نظام الزمن اللغوی وتبیین علاقته بالصیغ والتراکیب التی یعبر بها عن الزمن فی اللغه العربیه وبیان الفرق بین ما تدل علیه ظروف الزمان والمصادر والصفات بأنواعها وبین الزمن الذی للفعل، وفضلا عن هذا، معالجه الجمل والأفعال التی لا تحمل شیئا من مفهوم الزمن فی الکلام؛ وکذلک بیان الخلافات القائمه بین الزمن اللغوی والزمن الفلسفی والزمن الفلکی أو التقویمی. یحاول البحث دراسه موضوع الزمن فی العربیه مبینا مفهوم الزمن والزمان عند النحاه القدامى والمحدثین. والزمان اسم لقلیل الوقت أو کثیره ولا یرتبط بالحدث أبدا، یقابله فی اللغه الإنجلیزیه (time)؛ وهذا ما نسمیه الزمن التقویمی؛ والزمن تعبیر لغوی یتجلى فی الأفعال خاصه، وله صله وثیقه بالحدث، ویسمیه النحاه الزمن اللغوی. لیس الزمان هو الصوره الفریده المقصوده من الفعل دائما؛ والفعل قد یدل على محض تمام الحدث أو عدم تمامه، بغض النظر عن إراده الوقت الذی وقع فیه. تختلف الصیغ والتراکیب فی دلالتها عن الزمن فی اللغه العربیه؛ فإن دلت کلمه بالمطابقه على الزمن فقط، فهی ظرف؛ بعباره أخرى، الزمن یستفاد من الظرف بالمطابقه ومن الفعل بالتضمن.
دور الثقافه فی تعلیم اللغات الخارجیه( اللغه العربیه نموذجا)(مقاله علمی وزارت علوم)
منبع:
دراسات الادب المعاصر سال ۱۴ پاییز ۱۴۰۱ شماره ۵۵
61 - 78
یسعی هذا البحث أن یدرس دور الثقافه ومکانتها فی تعلیم اللغه الخارجیه وتأثیرها فی تعلّم اللغه الخارجیه و تأثیرها فی تعلّم اللغه العربیه کلغه خارجیه. فی تعلّم اللغه الخارجیه و منها اللغه العربیه و استخدامها المتناسب، تعلیم الثقافه لم یکن مؤثراً للسیاقات المختلفه فقط، بل فی مواضع تعلیم الثقافه مع اللغه الخارجیه التی لا مفرّ منها نستطیع أن نستخدم طرقا مختلفه. فی الواقع تعلیم اللغه العربیه خارج عن إطار لغه المقصد الثقافیه لم یکن مفیداً إلاّ إت یرافق بعض مواصفات ثقافه مجتمع تلک اللغه، لهذا حلّ مسائل تتعلّق باللغه والثقافه تساعد جوده عملیه تعلیم اللغه العربیه کلغه خارجیه وتحقّق الأهداف العلمیّه للتعلیم أی الإشراف علی اللغه العربیّه من قبل متعلّمیها کأداه لإیجاد العلاقه. النقطه الهامه فی تعلم إحدی اللغات الأجنبیه هی إننا بالنظر إلى الإتجاهات الثقافیه للمجتمعات لتعلّمها اللغات الأجنبیه، نجد أن هذا النهج یتأثر بالثقافه بالمعنى العام للکلمه. هذا البحث ، یحاول من جهه ، أن یدرس دور اللغه والثقافه فی تعلیم اللغه العربیه من خلال النظر فی هذین المفهومین. لتحقق هذا الهدف، قد عالجنا المباحث النظریه المعروضه فی هذا المجال وتقدیم أمثله لتوضیح المناقشه. من ناحیه أخرى، یتم دراسه القضایا المتعلقه بعملیه تدریس اللغه وتعلمها فی هذا المجال. فی هذا البحث اعتمدنا علی الأسلوب التوصیفی- التحلیلی.
النحو وحکایه نشأته
منبع:
دراسات الادب المعاصر سال اول زمستان ۱۳۸۸ شماره ۴
157 - 167
حوزه های تخصصی:
یذهب بعض اللغویین إلی أنّ الکلمه فی اللغه العربیه وضعت فی أولّ أمرها علی هجاء واحد، وتصرف المتکلمون فیها تصرفا یختلف باختلاف البلاد، والقبائل والبیئات، فکان لکلّ زیاده، أو حذف، أو قلب، أو إبدال فکره خاصه، وفریق آخر أخذ یقول: أن الکلمه وضعت فی أول نشوءها علی ثلاثه أحرف أو أکثر، ولذلک کثرت اللغات، والألحان حول ذلک، إلی أن بلغت هذه اللغه حتی الیوم عمراً مدیداً یجوز أن نسمّیه بالکهوله، لأنّ مئات السنین قد مرّت علیها، وأهم ما یعمر فی هذه اللسان، أصول کلمها، وتراکیب حروفها، وأوزانها أو صیغها حتی أصبحت اللغه فی حرز حریز من القوه، والمناعه، ومقارعه أعدائها. وأصبحت حکایه ظهور النحو فی هذه اللغه مشکوکه، فهل النحو مدون من قبل شخص خاص أم ألف علی مرور الزمن؟
صله اللهجات المعاصره بالفصحی وأثرها فیها(مقاله علمی وزارت علوم)
منبع:
دراسات الادب المعاصر سال سوم پاییز ۱۳۹۰ شماره ۱۱
25 - 47
حوزه های تخصصی:
المشکله اللغویه فی عصرنا هی أنّ العربیه الفصیحه المکتوبه هی غیر العربیه المستعمله فی التخاطب وغیر اللهجات الدارجه التی لم ترق إلی لغه المثقفین، وهی فی مادتها نماذج متأخره ولیس قیام المشکله علی هذا الوجه بمستحیل الحل. وشیوع الثقافه وتیسیر المعرفه لأبناء العربیه علی شکل عام کفیل برفع مستوی اللغه إلی الحد الذی کانت علیه العربیه فی مختلف عصورها، فلم یسلم عصر من عصور التاریخ اللغوی من ازدواج فی اللغه. وربما کانت العامیه الدارجه قریبه من الفصیحه لغه الکتابه ولکنها متحلله من ضوابط الإعراب؛ فالمتکلمون بها یلتزمون الإسکان فی صورها وهذا ما نصبوا إلیه فی تقریب العامیه فی الفصیح. وهذا معناه أنّ اللهجات العامیه تتعدّل وتتهذّب ویدلک الخشن فیها فیلین، ولکنها لا ولن تُغلب ویجب ألّا تُغلب لأنّها المصدر ما ندعوه فصیحاً من الکلام. ومن جهه أخری، إنّ إبدال الفصحی بالعامیه عملیه تهدف إلی تجزئه الأمه الواحده إلی کیانات لغویه متباینه تعمل علی إعاقه تحقیق الوحده العربیه، وتقطیع الصلات والوشائح التی تکونت عبر الزمن بفضل اللغه الواحده. إذن، لابدّ لنا أن نقبل علی إتجاه یدعو إلی نوع من الملاقاه والتوحید بین الفصحی والعامیه. وهذا هو ما نحاول إلقاء الضوء علیه فی هذا المقال.
الإبراهیمی ورؤیته الاستشرافیه لإحیاء اللغه العربیه فی الجزائر(مقاله علمی وزارت علوم)
منبع:
دراسات الادب المعاصر سال ششم بهار ۱۳۹۳ شماره ۲۱
63 - 80
حوزه های تخصصی:
یعدّ الشیخ محمد البشیر الإبراهیمی علماً من أعلام الإصلاح فی الجزائر، ووجهاً بارزاً من وجوه البلاغه والأدب وأحد أشهر الکُتاب الجزائریین المحدثین، تبنّى مشروعاً حضاریاً عظیماً رأى فیه خلاص أمّته من الاستعباد والذل والهوان؛ لا لأجل استردادحرّیتها وخلاصها من ربقه الاستعمار الفرنسی فحسب، بل لاستعاده المکانه الّتی خوّلها إیّاها الإسلام. وکان التجدید مبدأ انطلاقه وفاتحه أعماله. ولا غرو إذا وجدناه یدعو إلی التجدید فی اللغه العربیه وإحیاءها بغیه مواکبتها لمتطلبات العصر وحفظها من الانحطاط والتراجع علی الصعید العالمی ومن ثَمَّ حفظها من انهیار الهویه والثقافه العربیه والإسلامیه وطمس معالمها؛ لأنه کما یقال: اللغه وعاء الفکر والثقافه. علی هذا، قمنا فی البحث الحالی بتسلیط الضوء علی آراء الشیخ محمد البشیر الإبراهیمی التجدیدیه عن اللغه العربیه باستخدام المنهج الوصفی التحلیلی؛ لیتبین لنا رؤیته نحو إحیاءها والارتقاء بمنزلتها. وقد ظهر من الدراسه أنه یؤمن بمسایره التطوّر ومعایشه الواقع دون الانسلاخ عن القیم والتنکر لکلّ قدیم لاحتفاظ باللغه العربیه والارتقاء بمکانتها فی زماننا الراهن.
اللهجه المصریه والتغییر(مقاله علمی وزارت علوم)
منبع:
دراسات الادب المعاصر سال ششم تابستان ۱۳۹۳ شماره ۲۲
87 - 105
حوزه های تخصصی:
هذه دراسه عن اللهجه المصریه وبیان خصائصها اللغویه المختلفه بناءً علی إستخدام المنهجین الوصفی والتاریخی الذی یستمد معطیاتها من علم اللغه التاریخی. والذی یلفت إنتباهنا فی هذا المقال، هو حضور اللغه العربیه فی مصر قبل الفتح الإسلامی ومعالجه اللهجه آنذاک وبیان تأثّرها من العربیه وغیرها من اللغات وذکر فروقها من اللهجه المستعمله حالیاً. وأما بعد الفتح الإسلامی فقد إبتعدت مصر عن لغته الرسمیّه وإستبدلتها باللغه العربیه الفصحی ثم ما لبث أن إحتلّت مکانها العامیه المصریه. إنّ العامیه المصریه المستعمله یومیاً، هی إمتزاج من عده لغات مدارها الرئیس اللغه العربیه وإن دخلت فیها مفردات جمّه من اللغات الأخری کالقبطیه، والیونانیه، والفارسیه، والترکیه، والإیطالیه، والآرامیه، والهندیه، واللاتینیه، والعبرانیه، والفرنسیه، والإسبانیه، والفینیقیه والإنکلیزیه.
اللغه العربیه المعاصره بین النشأه والتعلیم(مقاله علمی وزارت علوم)
منبع:
دراسات الادب المعاصر سال هشتم پاییز ۱۳۹۵ شماره ۳۱
135 - 142
حوزه های تخصصی:
إن اللغه رموز ملفوظه وإشارات متفق علی دلالتها تستعمل للتعبیر عن المعانی وهی أوسع من الکلام لأن الکلام یقتصر علی الرموز الملفوظه أی الکلمات أو الألفاظ، وهی مؤلفه من مقاطع صوتیه أو علی الأقل من مقطع صوتی واحدکما فی (لِ) من (ولَی) و(رَ) من (رأی)؛ فهما فِعلا أمر واللغات أحادیه الهجاء وفیه تدرج اللغه الصینیه ولهجاتها وطائفه من اللغات حامیه وسامیه، ومنها المصریه القدیمه والقبطیه واللغه العربیه من اللغات السامیه والمنسوبه إلی سام بن نوح . و أشهر هذه اللغات العربیه والسامیه والعبرانیه. أما الفارسیه لیست من اللغات السامیه وهی من اللغات الأریه نسبه إلی آریا وهو لفظ یراد به جمیع مملکه الفرس مثل لفظ ایران.