وزنه برداری

بازی های المپیک به مثابه بزرگ ترین رویداد ورزشی جهان، از جایگاه بالایی نزد دولت ها برخوردار است. هدف از این پژوهش ارزیابی و تحلیل وضعیت ورزشکاران ایران در بازی های المپیک تابستانی(1948 لندن-2012 لندن) بود. روش پژوهش توصیفی- تحلیلی و از نوع مطالعات گذشته نگر بود. جامعه آماری شامل کلیه ورزشکاران ایرانی حاضر در 15 دوره بازی های المپیک تابستانی (584=N) بوده و اطلاعات لازم از طریق منابع معتبر مرتبط با بازی های المپیک کسب شد و با استفاده از آمار توصیفی و استنباطی (آزمون کلموگروف اسمیرنوف، ضریب همبستگی اسپیرمن و آزمون کروسکال والیس) نتایج مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. نتایج نشان داد با توجه به میانگین رتبه بدست آمده، عملکرد ورزشکاران در رشته های تکواندو، کشتی و وزنه برداری در رتبه های اول تا سوم قرار داشت. از طرف دیگر، بین مجموع مدال کسب شده با تعداد ورزشکاران شرکت کننده رابطه معنی داری وجود داشت (434/0r= , 01/0p<)، اما از نظر مدال طلای کسب شده تفاوت معناداری مشاهده نشد. همچنین، بین تعداد ورزشکاران مرد شرکت کننده ایرانی در بازی های المپیک با مجموع مدال های کسب شده رابطه معنی دار وجود داشت (446/0r= , 01/0p<)، اما این رابطه در زنان معنادار نبود. در این رابطه لازم است که مسئولان ورزش کشورمان ضمن توجه بیشتر به رشته های المپیکی مدال آور، توجه ویژه ای به ورزش زنان و رشته های پر مدالی همچون دو و میدانی و شنا و همچنین سعی در اعزام تعداد بیشتر ورزشکاران در قالب تیم های ورزشی متعدد داشته باشند.

پژوهش حاضر با هدف بررسی ارتباط نسبت انگشت دوم به چهارم و ژنوتیپ ژن مبدل آنزیم آنژیوتنسین با قدرت عضلانی در وزنه-بردارن تمرین کرده انجام شد. بدین منظور ترکیب بدن، قدرت یک ضرب، دو ضرب و مجموع آن در 18وزنه بردار شرکت ملی مناطق نفت خیز جنوب (سن:8/2±2/23سال، قد:3/9±1/176سانتی متر، وزن:3/28± 9/97کیلوگرم) داوطلب حاضر در سوپر لیگ کشور که در خوزستان و در شرکت ملی نفت فعالیت می کردند، اندازه گیری شد. در جلسه دوم میزان پنج سی سی خون در وضعیت ناشتا گرفته شد تا ژنوتیپ های آنزیم مبدل آنژیوتنسین با استفاده از دستگاه PCR شمارش شوند. با بهره گیری از روش همبستگی ساده مشخص شد که بین نسبت انگشت دوم به چهارم (P=0.3)، ژنوتیپ ID (P=0.4) و DD (P=0.39) ژن مبدل آنزیم آنژیوتنسین با قدرت عضلانی ارتباط معناداری وجود ندارد. از طریق آزمون همبستگی سهمی و با حذف اثر وزن بدن بین ژنوتیپ ID (P=0.01) و DD (P=0.01) ژن آنزیم مبدل آنژیوتنسین با قدرت عضلانی ارتباط معناداری مشاهده شد. آزمون رگرسیون ساده به روش ورود نیز نشان داد که می توان مدلی را جهت برآورد قدرت عضلانی با استفاده از متغیرهای نسبت انگشت دوم به چهارم، توده خالص عضلانی و ژنوتیپ های ژن آنزیم مبدل آنژیوتنسین ارائه نمود. لذا با توجه به نتایج شاید بتوان از نسبت انگشت دوم به چهارم به عنوان فاکتوری در برنامه استعداد یابی فدراسیون وزنه برداری استفاده نمود. همچنین با توجه به ارتباط ژنوتیپ های ژن آنزیم مبدل آنژیوتنسین با قدرت عضلانی، شاید بتوان با پژوهش های وسیع تر بر سایر فواید بهبود در قدرت عضلانی بر سلامتی دست یافت.

امروزه، انتخاب مربیان و ورزشکاران برای تیم های ملی بسیار مهم است؛ به گونه ای که موفقیت تیم های ملی به عملکرد این افراد وابسته است؛ بنابراین، این پژوهش با هدف تدوین شاخص های انتخاب مربیان و ورزشکاران تیم ملی وزنه برداری و درجه اهمیت هرکدام از این شاخص ها انجام شد. جامعه آماری پژوهش افراد آگاه به رشته وزنه برداری (مانند مربیان و ورزشکاران وزنه برداری، مدیران و مسئولان فدراسیون وزنه برداری، داوران وزنه برداری و اصحاب رسانه) بودند. نمونه آماری در دو بخش بود: در بخش تدوین شاخص ها، برای رسیدن به اشباع نظری با 20 نفر از افراد آگاه مصاحبه شد و شاخص ها تدوین شد؛ در بخش تعیین درجه اهمیت شاخص ها نیز شاخص های تدوین شده به صورت پرسش نامه به 70 نفر از افراد آگاه به وزنه برداری داده شد تا درجه اهمیت این شاخص ها مشخص شود. ابزار کار نیز در دو بخش بود: الف- مصاحبه با افراد از طریق تکنیک 360 درجه و مطالعه کتابخانه ای برای تدوین شاخص ها که مصاحبه به صورت نیمه ساختارمند انجام شد؛ ب- در بخش پیمایشی نیز شاخص های تدوین شده به صورت پرسش نامه به افراد داده شد. برای تجزیه وتحلیل داده ها و اولویت بندی گویه های شناسایی شده از روش تاپسیس استفاده شد. نتایج پژوهش نشان داد که شاخص های انتخاب مربیان به ترتیب اهمیت، ویژگی های فردی، ویژگی های مدیریتی، ویژگی های فنی و تاکتیکی، ویژگی های اجتماعی، ویژگی های شخصیتی و ویژگی های ارتباطی و انگیزشی بودند. در بخش ورزشکاران نیز ویژگی های فردی، ویژگی های فنی و تاکتیکی، ویژگی های شخصیتی، ویژگی های مدیریتی، ویژگی های ارتباطی و انگیزشی و ویژگی های اجتماعی، به ترتیب بیشترین اهمیت را داشتند؛ درنتیجه، به فدراسیون وزنه برداری پیشنهاد می شود در انتخاب مربیان و ورزشکاران به این شاخص ها توجه ویژه داشته باشد.

زمینه و هدف: وزنه برداری به عنوان یک رشته قدرتی علاوه بر سازگاری های عضلانی – اسکلتی خاص، با آسیب های متفاوتی نیز  همراه است، از این رو هدف از تحقیق حاضر مطالعه رابطه بین شیوع و علل آسیب های ورزشی و زیان های مالی آن در وزنه برداران لیگ برتر بود. روش تحقیق: تعداد 100 وزنه بردار حاضر در لیگ سال 1391 با میانگین سنی30/2 ± 54/25 سال و سابقه ورزشی 26/2 ± 91/8 سال، به عنوان نمونه آماری انتخاب شدند. اطلاعات تحقیق در طی دو سال قبل، از طریق یک پرسشنامه محقق ساخته که بر مبنای پرسشنامه آسیب فولر و دیگران (سال2006) تدوین شده بود، جمع آوری گردید. روایی پرسشنامه توسط اساتید تایید و پایایی آن با استفاده از آلفای کرونباخ، ضریب 87/0 به دست آمد. اطلاعات مربوط به هزینهها از طریق چک لیست ثبت هزینه های آسیب، جمع آوری شد. داده ها با استفاده از روش های آمار توصیفی و ضریب همبستگی پیرسون  در سطح 05/0 ≥ p مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند. یافته ها: سهم آسیب ها در اندام فوقانی 92/38 درصد، اندام تحتانی 33/42 درصد و در سر و صورت و گردن 82/6 درصد به دست آمد. همچنین بیشترین میزان آسیب با  79/24 درصد، مربوط به کشیدگی در اندام تحتانی و بیشترین میزان هزینه آسیب مربوط به زانو بود. مهم ترین عامل خطرزا در بروز آسیب ها، عدم رعایت اصول علمی تمرینات مقاومتی گزارش شد. رابطه معنی داری بین میزان هزینه با میزان شیوع آسیب در اندام تحتانی (57/0-= r ،0001/0= p ) مشاهده گردید. سایر نتایج نشان داد که بین میزان شیوع آسیب با استفاده نکردن از کمربند (13/0-= r ، 04/0= p ) و گرم نکردن قبل از تمرین (23/0-= r ، 03/0= p ) در اندام فوقانی، رابطه معنی داری وجود دارد. همچنین رابطه معنی داری بین میزان شیوع آسیب با استفاده نکردن از زانوبند (19/0-= r ، 02/0= p )، کمربند (29/0-= r ، 01/0= p ) و گرم نکردن قبل از تمرین (23/0-= r ، 04/0= p ) در اندام تحتانی، به دست آمد. نتیجه گیری: با انجام تمرینات مقاومتی ویژه وزنه برداری به خصوص در اندام تحتانی، گرم کردن اختصاصی و استفاده از کمربند وزنه برداری، می توان به پیشگیری از آسیب دیدگی وزنه برداران و کاهش هزینه ها،کمک کرد.