فنوتیپ

پژوهش حاضر با هدف بررسی ارتباط نسبت انگشت دوم به چهارم و ژنوتیپ ژن مبدل آنزیم آنژیوتنسین با قدرت عضلانی در وزنه-بردارن تمرین کرده انجام شد. بدین منظور ترکیب بدن، قدرت یک ضرب، دو ضرب و مجموع آن در 18وزنه بردار شرکت ملی مناطق نفت خیز جنوب (سن:8/2±2/23سال، قد:3/9±1/176سانتی متر، وزن:3/28± 9/97کیلوگرم) داوطلب حاضر در سوپر لیگ کشور که در خوزستان و در شرکت ملی نفت فعالیت می کردند، اندازه گیری شد. در جلسه دوم میزان پنج سی سی خون در وضعیت ناشتا گرفته شد تا ژنوتیپ های آنزیم مبدل آنژیوتنسین با استفاده از دستگاه PCR شمارش شوند. با بهره گیری از روش همبستگی ساده مشخص شد که بین نسبت انگشت دوم به چهارم (P=0.3)، ژنوتیپ ID (P=0.4) و DD (P=0.39) ژن مبدل آنزیم آنژیوتنسین با قدرت عضلانی ارتباط معناداری وجود ندارد. از طریق آزمون همبستگی سهمی و با حذف اثر وزن بدن بین ژنوتیپ ID (P=0.01) و DD (P=0.01) ژن آنزیم مبدل آنژیوتنسین با قدرت عضلانی ارتباط معناداری مشاهده شد. آزمون رگرسیون ساده به روش ورود نیز نشان داد که می توان مدلی را جهت برآورد قدرت عضلانی با استفاده از متغیرهای نسبت انگشت دوم به چهارم، توده خالص عضلانی و ژنوتیپ های ژن آنزیم مبدل آنژیوتنسین ارائه نمود. لذا با توجه به نتایج شاید بتوان از نسبت انگشت دوم به چهارم به عنوان فاکتوری در برنامه استعداد یابی فدراسیون وزنه برداری استفاده نمود. همچنین با توجه به ارتباط ژنوتیپ های ژن آنزیم مبدل آنژیوتنسین با قدرت عضلانی، شاید بتوان با پژوهش های وسیع تر بر سایر فواید بهبود در قدرت عضلانی بر سلامتی دست یافت.

فرگشت یکی از نظریات علمی است که بیش از همه، به داروین انتساب دارد. بعد از داروین و به طور خاص با پیشرفت علم ژنتیک، اصلاحیه و تکمله هایی بر این نظریه افزوده شد تا دیدگاه نئوداروینیسم پدید بیاید. این نظریه، درصدد است که چگونگی پیدایش ارگانیسم های پیچیده را تبیین کند. اینکه نمی توان تبیین فرگشتی را مردود دانست، نباید موجب این گمان شود که این نظریه همه چیز را دربارة پیدایش ارگانیسم های پیچیده تبیین می کند. این مقاله، بر آن است تا با بررسی جدیدترین دستاوردهای علمی به همراه تحلیل عقلانی داده ها، نشان دهد جنبه های بسیاری از حیات هوشمند وجود دارد که با نظریة فرگشت تبیین نمی شود. ازاین رو برای این امور باید سراغ تبیین های دیگر رفت. این مقاله نشان می دهد که دست کم پنج مسئله در باب حیات هوشمند وجود دارد که تبیین فرگشتی پاسخگوی آن نیست. برخی از جوانبی که در این تحقیق بررسی می شود کمتر مورد توجه پژوهشگران قرار گرفته است.

شناسایی عوامل مؤثر بر رشد مهارت های حرکتی بنیادی که به عنوان زیر ساز مهارت های حرکتی پیشرفته درنظر گرفته می شوند؛ می تواند، اهمیت زیادی در شناسایی و هدایت استعداد های برتر ورزشی داشته باشد. از اینرو، پژوهش حاضر با هدف بررسی اثر ژنوتیپ هایACE وACTN-3 بر رشد مهارت های حرکتی بنیادی کودکان انجام شده است. جامعه آماری این پژوهش، شامل کلیه کودکان مهد کودکی 4 الی 6 ساله از شهر الشتر بود که به شکل تصادفی خوشه ای تعداد 50 نفر به عنوان نمونه پژوهش انتخاب شدند. ابزار گردآوری اطلاعات، شامل آزمون مهارت های حرکتی درشت اولریخ- ویرایش دوم و استفاده از PCR جهت تعیین ژنوتیپ های ACE و ACTN-3 بود. داده های پژوهش با استفاده از آزمون تحلیل واریانس یک طرفه و آزمون t مستقل در سطح معناداری P<0.05، مورد تحلیل قرار گرفتند. نتایج نشان داد که کودکان برخوردار از آلل D ژن ACE، (ژنوتیپ DD یا ID)، نسبت به کودکان دارای ژنوتیپ II (P<0.05)، و کودکان برخوردار از آلل R ژن ACTN-3، (ژنوتیپ RR یا RX)، نسبت به کودکان دارای ژنوتیپ XX(P<0.000)، از رشد مهارت های حرکتی جابجایی بهتری برخوردار می باشند. اما، هیچ کدام از این تفاوت ها در رشد مهارت های حرکتی کنترل شیء (P>0.05)، مشاهده نشد. بنابراین، می توان گفت که کودکان برخوردار از ژنوتیپ های DD یا ID ژن ACE و ژنوتیپ های RR یا RX ژن ACTN-3، از سطح رشدی بالاتری در اجرای مهارت های حرکتی جابجایی برخوردارند و در صورت فراهم بودن شرایط محیطی مناسب این افراد در آینده نیز قادر به اجرای مهارت های ورزشی در سطوح بالای عملکردی خواهند بود.

پژوهش حاضر با هدف بررسی اثر یک دوره برنامه مداخله ای حرکتی منتخب بر سطح عملکرد مهارت های حرکتی کودکان حامل ژنوتیپ های متفاوت ACE و ACTN-3، انجام شده است. بدین منظور، عملکرد مهارت های حرکتی کودکان (50 کودک پسر؛ 32/1±8/5 سال)، در دو خرده مقیاس جابجایی و کنترل شیء قبل و بعد از هشت هفته ارائه برنامه تمرینی، با استفاده از آزمون اولریخ ویرایش- دوم؛ مورد ارزیابی قرار گرفت. همچنین، ژنوتیپ های ACE و ACTN-3 از طریق نمونه گیری بزاق و با استفاده از PCR تعیین شدند. نتایج آزمون تحلیل کوواریانس نشان داد، کودکان حامل آلل D ACE، به طور مجزا (DD یا ID)، و ترکیبی (DD+ID)، نسبت به کودکان دارای هموزیگوت های II، و کودکان حامل آلل R ACTN-3، به طور مجزا (RR یا RX)، و ترکیبی (RR+RX)، نسبت به کودکان دارای هموزیگوت های XX؛ درپاسخ به برنامه تمرینی از سطح بالاتری در اجرای مهارت های حرکتی جابجایی برخوردار می باشند (01/0p