مدل یابی ساختاری

امروزه افراد زیادی در محل کار با تنش روبرو هستند وفرسودگی شغلی به عنوان یک سندرم خستگی عاطفی مطرح است که منجر به کاهش اثر بخشی حرفه ای افراد می شود.فرسودگی شغلی ناشی از استرس و فشارهای شغلی است.از طرفی یکی از عواملی که باعث استرس و تنش در محیط کار می شود تعارض کار- خانواده است ،که از فشارهای ناسازگارانه نقش خانوادگی و شغلی بوجود می آید. از طرفی امروزه محققان به دنبال رفتار سازمانی مثبت گرا هستند، که به دنبال آن افزایش تقویت منابع روانی کارکنان حاصل می شود . هدف از تحقیق حاضر بررسی رابطه تعارض کار خانواده بر فرسودگی شغلی با اثر واسط سرمایه روانشناختی در میان کارکنان بانک های دولتی شهرستان گناباد می باشد.داده های مورد نیاز از طریق پرسشنامه های مورد استفاده در مطالعات پیشین با تایید مجدد روایی و پایایی و به روش نمونه گیری تصادفی در دسترس طبقه ای جمع آوری شده و با استفاده از فرمول کوکران 130پرسشنامه واجد شرایط مورد تجزیه و تحلیل قرارگرفت. پژوهش حاضر از حیث هدف،کاربردی و از حیث روش،پیمایشی –تحلیلی بوده و مبتنی برالگوی مدل یابی معادله ساختاری است. یافته های این پژوهش، نشان دهنده میانجی گری متغییر سرمایه روانشناختی در رابطه بین تعارض کار-خانواده و فرسودگی شغلی بود.

مقدمه: شناسایی عوامل فردی و اجتماعی موثر در کیفیت زندگی بیماران ام اس می تواند نقش موثری را در برنامه ریزی، فرآیند درمانگری و تغییر سبک زندگی آنها داشته باشد.لذا هدف پژوهش ارائه الگوی ساختاری کیفیت زندگی بیماران مبتلا به ام اس بر اساس سبک زندگی ارتقاء دهنده سلامت و سواد سلامت با میانجیگری سرمایه روانشناختی بود. روش ها: روش پژوهش از نوع همبستگی بود .جامعه آماری شامل کلیه بیماران مبتلا به ام اس عضو انجمن های ام اس استان مازندران شامل ساری ، آمل ، نوشهر و چالوس ، تنکابن و رامسر به تعداد تقریبی 1600 نفر بود که به شیوه هدفمند 305 نفر به عنوان نمونه آماری مورد مطالعه قرار گرفتند. برای جمع آوری داده ها از پرسشنامه کیفیت زندگی بیماران مبتلا به ام اس، سبک زندگی ارتقاء دهنده سلامت والکر ، سواد سلامت منتظری و پرسشنامه سرمایه روانشناختی لوتانز، استفاده شد. داده ها با روش معادلات ساختاری و به کمک نرم افزارهای Amos و SPSSتحلیل شد. یافته ها: نتایج نشان داد که سبک زندگی ارتقاء دهنده سلامت و سواد سلامت به صورت مستقیم و غیر مستقیم یعنی با میانجیگری سرمایه روانشناختی با کیفیت زندگی بیماران مبتلا به ام اس رابطه دارد. همچنین 68 درصد از کیفیت زندگی بیماران ام اس توسط متغییرهای سبک زندگی ارتقاءدهنده سلامت، سواد سلامت و سرمایه روانشناختی تبیین می شود( P<0.01). نتیجه گیری: با توجه به یافته ها، سبک زندگی سالم و ارتقاء دهنده همراه با درک و به کارگیری اطلاعات بهداشتی مرتبط با بیماری در تعامل با منابع روانشناختی مثبت مثل امیدواری و خودکارآمدی می تواند باعث سازگاری فرد مبتلا به بیماری در شرایط سخت زندگی و بهبود کیفیت زندگی آنها شود.لذا آموزش های سلامت محور باید در اولویت طرح های درمانی و تحقیقی بیماران ام اس قرار گیرد.