مکان یابی تخصیص

در این تحقیق یک مدل برنامه ریزی مختلط عدد صحیح چند هدفه به منظور طراحی یک شبکه خدمات درمانی با اثر ریسک ادغام ارائه شده است. همچنین ازآنجایی که پارامترهای مدل موردنظر دارای عدم قطعیت می باشند، برای نزدیک تر شدن مدل به واقعیت، با استفاده از رویکرد بهینه سازی استوار، مدل در حالت غیرقطعی نیز گسترش یافته است. تابع هدف مورد اول، هزینه های مرتبط با حمل ونقل، استریلیزاسیون و همچنین جابجایی منابع را کمینه می نماید. تابع هدف دوم، حداقل سطح سرویس دهی مراکز خدمات درمانی به مشتریان را حداکثر می نماید. به علاوه به منظور حل مدل ارائه شده از یک روش چند هدفه فازی که در تحقیقات اخیر ارائه شده است، استفاده شده است. به منظور نمایش صحت و درستی مدل و روش حل ارائه شده مثال های عددی متعددی مورد بررسی قرار گرفته شده است. همچنین بر روی پارامترهای مسئله آنالیز حساسیت انجام پذیرفته است. نتایج محاسباتی نشان می دهد، مدل استوار ارائه دهنده جواب های با کیفیت تری می باشد به طوریکه دارای انحراف استاندارد بسیار پایین تری نسبت به مدل قطعی می باشد.

یکی از مهم ترین چالش های مسئله طراحی شبکه زنجیره تأمین، وقوع اختلالات احتمالی و آسیب های ناشی از آن است. در این پژوهش طراحی شبکه زنجیره تأمین با در نظر گرفتن حداقل میزان دریافت به عنوان رضایت مشتری مدنظر بوده است. برای مقابله با اختلال از سه روش تأسیس تسهیلات جدید، استفاده از قرارداد دوجانبه و تسهیلات موجود در بازار خدمات لحظه ای استفاده شده است. بدین منظور یک مدل برنامه ریزی خطی مختلط عدد صحیح فرموله شده و طرح اشتراک نشریات به عنوان مورد مطالعه بررسی شد. یافته ها نشان می دهد که در شرایط بروز اختلال سه حالت متفاوت رخ می دهد: نخست اینکه هزینه اختلال کم باشد که در این شرایط به صرفه خواهد بود از بین بازار لحظه ای و پذیرش کمبود یکی انتخاب شود؛ دوم اینکه هزینه اختلال و کمبود بالا بوده، اما کمتر از میزان بودجه برای تأسیس تسهیلات باشد که در این حالت از قراردادهای دوجانبه استفاده می شود؛ و در حالت سوم  هزینه های اختلال و کمبود آن قدر بالاست که تأسیس تسهیلات، به صرفه خواهد بود. باید توجه داشت با بالا رفتن تقاضا و یا افزایش احتمال وقوع اختلال، فاصله هزینه ای بین استفاده از تسهیل پشتیبان موجود در قرارداد دوجانبه و یا خرید خدمت از بازار لحظه ای با تأسیس تسهیل جدید کاهش یافته و سپس تأسیس تسهیلات جدید به صرفه تر خواهد بود.

یکی از کلیدی ترین بخش های یک سیستم سلامت، زنجیره تأمین خون است که سهم زیادی از هزینه های این سیستم را به خود اختصاص داده است؛ بنابراین هرگونه پیشرفتی در عملکرد زنجیره تأمین خون می تواند به طور چشمگیری به بهبود کارایی و صرفه جویی در هزینه های سیستم های سلامت بیانجامد. در این پژوهش، یک مدل دوهدفه برای طراحی شبکه زنجیره تأمین خون با هدف کاهش هزینه تأسیس تسهیلات ثابت و موقت، هزینه های انتقال فرآورده های خونی و حداقل کردن حداکثر میزان کمبود ارائه شده است. با توجه به عدم قطعیت های موجود در عرضه و تقاضا، برای مقابله با کمبود و افزایش سطح پاسخگویی، انتقالات جانبی بین بیمارستان ها در نظر گرفته شده است. مدل غیرقطعی به کمک روش فازی خیمنز به مدل قطعی تبدیل شده و در ادامه مدل دو هدفه با استفاده از روش ترابی و حسینی، به مدل تک هدفه تبدیل شده است. نتایج محاسباتی حاصل از مدل نشان می دهد در مدل فازی به دلیل وجود α-cut، مدل انعطاف پذیرتر شده؛ درحالی که در شرایط قطعیت، به دلیل قطعی بودن مقادیر پارامترها، اجازه انعطاف پذیری به مقادیر پارامترهای مدل داده نمی شود. مدل فازی علاوه بر نزدیک بودن به محیط واقعی، سبب می شود مدیران با توجه به عدم قطعیت موجود بر اساس میزان درجه مطلوبیت لازم اقدام به تصمیم گیری کنند. 

هدف: وقوع حوادث طبیعی، از جمله زلزله، گاهی با صدمه های مالی و جانی بسیاری همراه است. تخصیص صحیح هر یک از ناحیه های شهری به نقاط اسکان اضطراری، بیمارستان ها و درمانگاه ها باعث سرعت بخشیدن به فرایند امدادرسانی و کاهش آسیب های جانی خواهد شد. هدف از این پژوهش ارائه یک مدل برنامه ریزی ریاضی خطی عدد صحیح برای مکان یابی و تخصیص نقاط اسکان اضطراری به ناحیه های شهری است. روش: در این مدل، حجم جریان بین نقاط تقاضا و نقاط اسکان اضطراری و همچنین درمانگاه ها و بیمارستان ها تعیین می شود. در مدل ریاضی ارائه شده، هدف کمینه سازی امید ریاضی کل زمان حمل ونقل افراد است، به طوری که برای انتقال دیرتر افراد آسیب دیده به مراکز درمانی ضریب جریمه در نظر گرفته شده است. با توجه به ماهیت تصادفی بودن بلایای طبیعی، نبود قطعیت در این پژوهش به صورت سناریو دیده شده است. در این پژوهش، احتمال وقوع سناریوهای مختلف، احتمال آسیب به هر ناحیه در سناریوهای مختلف، دسته بندی جراحت های واردشده به افراد و ظرفیت محدود پذیرش در نقاط اسکان و مراکز درمانی در نظر گرفته شده است. یافته ها: مدل پیشنهادی پژوهش با استفاده از اطلاعات شهر بجنورد کدنویسی و حل شده است. تخصیص بهینه هر یک از ناحیه های شهر بجنورد به بیمارستان ها، درمانگاه ها و نقاط اسکان موقت تعیین شده است. نتیجه گیری: با وجود آنکه احتمال آسیب در ناحیه های مختلف شهری مقداری اندک در نظر گرفته شد، ظرفیت بیمارستان های شهر پاسخ گوی مجروحان نبود و برای بستری بیماران، به استفاده از بیمارستان شهر مجاور نیز نیاز است. همچنین نیاز است، مراکز درمانی موقت در مناطقی نزدیک به روستاها پیش از وقوع چنین حوادثی مکان یابی شوند.