لجستیک اضطراری

وقوع بلایای طبیعی و غیرطبیعی سالانه جان و مال انسان های زیادی را در سراسر جهان تهدید می کند. یکی از اقدام های اولیه در فاز پاسخ به چنین وقایعی، انتقال افراد سالم از مناطق حادثه دیده به اردوگاه ها است. هدف از این تحقیق، ارائه یک مدل برنامه ریزی ریاضی خطی عدد صحیح مختلط برای تعیین بهترین مکان اردوگاه ها و مسیر حرکت وسایل امدادی بین نقاط آسیب دیده و محل های اسکان افراد است. در عملیات انتقال افراد، عدم قطعیت فازی در زمان های حمل و نقل، مقدار تقاضای نقاط حادثه دیده، زمان خدمت رسانی و پنجره زمانی در نظرگرفته شده است. در این تحقیق، ابتدا مقدار بهینه مجموع زمان های رسیدن وسایل نقلیه به اردوگاه ها در شرایط بدبینانه محاسبه شده است. سپس این مقدار به عنوان کران بالای محدودیت زمان در مدلی با هدف کمینه سازی هزینه موردانتظار آسیب وارد شده به افراد و وسایل نقلیه در نظر گرفته شده است. هزینه ذکرشده با توجه به امنیت هر یک از مسیرها در حرکت از انبار به نقاط حادثه دیده و از نقاط حادثه دیده به اردوگاه ها محاسبه شده است. برای نشان دادن کارایی مدل پیشنهادی، مدل بر روی یک مثال تصادفی اجرا شده است. نتایج حاصل از این تحقیق می تواند به عنوان الگویی برای برنامه ریزی پاسخ به وقوع بحران های احتمالی پدافند عامل مورد استفاده قرار گیرد. 

هدف: وقوع حوادث طبیعی، از جمله زلزله، گاهی با صدمه های مالی و جانی بسیاری همراه است. تخصیص صحیح هر یک از ناحیه های شهری به نقاط اسکان اضطراری، بیمارستان ها و درمانگاه ها باعث سرعت بخشیدن به فرایند امدادرسانی و کاهش آسیب های جانی خواهد شد. هدف از این پژوهش ارائه یک مدل برنامه ریزی ریاضی خطی عدد صحیح برای مکان یابی و تخصیص نقاط اسکان اضطراری به ناحیه های شهری است. روش: در این مدل، حجم جریان بین نقاط تقاضا و نقاط اسکان اضطراری و همچنین درمانگاه ها و بیمارستان ها تعیین می شود. در مدل ریاضی ارائه شده، هدف کمینه سازی امید ریاضی کل زمان حمل ونقل افراد است، به طوری که برای انتقال دیرتر افراد آسیب دیده به مراکز درمانی ضریب جریمه در نظر گرفته شده است. با توجه به ماهیت تصادفی بودن بلایای طبیعی، نبود قطعیت در این پژوهش به صورت سناریو دیده شده است. در این پژوهش، احتمال وقوع سناریوهای مختلف، احتمال آسیب به هر ناحیه در سناریوهای مختلف، دسته بندی جراحت های واردشده به افراد و ظرفیت محدود پذیرش در نقاط اسکان و مراکز درمانی در نظر گرفته شده است. یافته ها: مدل پیشنهادی پژوهش با استفاده از اطلاعات شهر بجنورد کدنویسی و حل شده است. تخصیص بهینه هر یک از ناحیه های شهر بجنورد به بیمارستان ها، درمانگاه ها و نقاط اسکان موقت تعیین شده است. نتیجه گیری: با وجود آنکه احتمال آسیب در ناحیه های مختلف شهری مقداری اندک در نظر گرفته شد، ظرفیت بیمارستان های شهر پاسخ گوی مجروحان نبود و برای بستری بیماران، به استفاده از بیمارستان شهر مجاور نیز نیاز است. همچنین نیاز است، مراکز درمانی موقت در مناطقی نزدیک به روستاها پیش از وقوع چنین حوادثی مکان یابی شوند.

برنامه ریزی برای تخلیه سلول های انبارها یکی از مسائل چالش برانگیز در زمان وقوع بحران است. نیاز به لجستیک اضطراری جهت استفاده موثر از تجهیزات، از اهمیت بالایی برخوردار است. دراین مطالعه یک مدل برنامه ریزی دو هدفه مسیریابی و زمان بندی هم زمان وسایل نقلیه ناهمگن (ظروف پیک) جهت تخلیه سلول های انبار پیک در شرایط اضطراری (عدم انطباق قطعه با برنامه پیک)، به منظور حداقل کردن زمان جابجایی و حداکثر کردن قابلیت اطمینان مسیرها به دلیل ازدحام راهرو های انبار پیشنهاد شده است. برای حل مدل پیشنهادی از روش محدودیت اپسیلون توسعه یافته استفاده شده است. در مدل پیشنهادی امکان ارائه خدمت جهت هر سلول انبار که می بایست تخلیه گردد، توسط ظروف پیک ناهمگن به مناطق لجستیکی/ انبار بازکاری با ظرفیت محدود در نظر گرفته شده است. برای نشان دادن کارایی مدل پیشنهادی، مدل بر روی یک مثال تصادفی اجرا و نتایج محاسباتی ارائه شده است. نتایج حاصل از حل مسئله نشان دهنده وجود تعارض بین توابع هدف استفاده شده می باشد. جهت بررسی مدل در مقیاس بزرگ با توجه به Np-hard بودن مسائل مسیریابی، از سه الگوریتم ازدحام ذرات (PSO)،کلونی مورچگان(ACO) و کلونی زنبور عسل (ABC)، از گروه الگوریتم های هوش ازدحامی استفاده شده و نتایج با یکدیگر مقایسه شده است. نتایج حل مسئله در مقیاس بزرگ جهت یافتن بهترین مسیر جابجایی نشان دهنده عملکرد بهتر الگوریتم ازدحام ذرات می باشد.