سواد حرکتی

هدف از پژوهش حاضر، تبیین کارکردهای رسانه تصویری در توسعه سواد حرکتی دانش آموزان دوره متوسطه بود. جامعه آماری پژوهش براساس ماهیت اجرایی آن و مشخص نبودن تعداد دقیق افراد با استفاده از جدول مورگان 384 نفر از دانش آموزان دوره متوسطه شهر تهران تعیین شد. برای گردآوری داده ها از دو پرسشنامه نقش رسانه های تصویری در توسعه ورزش و سلامتی برگرفته از تحقیقات نیکنام (1392) و راندال (1382) و پرسشنامه استاندارد سواد حرکتی (وحدانی، 1394) استفاده شد. همچنین، روایی پرسشنامه ها با نظر متخصصان مدیریت ورزشی و حیطه رسانه و پایایی آنها نیز با استفاده از آزمون آلفای کرونباخ تأیید شد. یافته های پژوهش نشان داد که بین میانگین نمره کارکرد رسانه و سواد حرکتی و تمامی مؤلفه های آنها با میانگین فرضی تفاوت معناداری وجود دارد. همچنین مشخص شد که بین کارکرد رسانه و مؤلفه های آن با سواد حرکتی رابطه مثبت و معناداری وجود دارد و مؤلفه های کارکرد رسانه، توانایی پیش بینی 44 درصد از تغییرات سواد حرکتی را دارند. در نهایت، مشخص شد که مدل ساختاری رابطه دو متغیر اصلی پژوهش از برازش معناداری برخوردار است. با توجه به یافته ها می توان گفت که مسئولان، والدین و عوامل مربوط با تمرکز بر کارکرد رسانه های تصویری در حیطه ورزش، می توانند موجبات رشد و توسعه سواد حرکتی دانش آموزان و نوجوانان را فراهم آورند و بدین ترتیب فرهنگ ارائه محتوای مناسب را در جامعه گسترش دهند تا والدین بتوانند با بهره گیری از این محتوا برنامه ریزی مناسبی برای فرزندان خود و آینده آنها داشته باشند.

مقدمه: هدف پژوهش حاضر بررسی شرایط آموزش و توسعه سواد حرکتی دانش آموزان و ارائه الگوی پارادایمی توسعه سواد حرکتی است. روش پژوهش: روش پژوهش، روش کیفی نظریه مبنایی (داده بنیاد) بوده و ابزار گردآوری داده ها، مصاحبه و جامعه پژوهش، 17 نفر از صاحب نظران تربیت بدنی و سواد حرکتی بودند. اعتبار و روایی روش تحقیق از طریق بازبینی توسط مشارکت کنندگان و مرور توسط خبرگان غیر شرکت کننده تأیید و برای تحلیل داده های از روش تحلیل محتوا استفاده شد. یافته ها: نتایج نشان داد که عامل اصلی آموزش و توسعه سواد حرکتی دانش آموزان، بسترسازی مناسبِ توسعه سواد حرکتی توسط متولیان امر ورزش در جامعه است که متأسفانه در جامعه ما به علت عوامل علّی، شرایط زمینه ای و مداخله ای ایجاد نشده است. نتیجه گیری: براساس نتایج پژوهش، اتخاذ راهبردهای عملیاتی از جمله استفاده از زمان اوقات فراغت دانش آموزان به منظور هدف گذاری و برنامه ریزی توسعه سواد حرکتی، ایجاد هماهنگی بین سازمان های متولی ورزش و همچنین ارزشیابی، افزایش مهارت و انگیزه دبیران می تواند پیامدهای آموزش و توسعه سواد حرکتی و ایجاد سبک زندگی فعال دانش آموزان را حاصل کند.

این تحقیق به بررسی رابطه آگاهی و اثربخشی والدین با سواد حرکتی فرزندانشان با توجه به جنسیت فرزندان می پردازد. به این منظور 100 دانش آموز (دختر و پسر) با میانگین سنی 10 تا 15 سال در منطقه شرق تهران به طور تصادفی انتخاب و از طریق جدول مورگان نمونه تعیین شد. جهت ارزیابی سواد حرکتی شرکت کنندگان از زیر سازه های مدل سواد حرکتی (شایستگی بدنی، آمادگی جسمانی مرتبط با سلامت) استفاده شد. این گونه که داده های شایستگی بدنی با استفاده از آزمون رشد حرکتی درشت ویرایش سوم اولریخ جمع آوری خواهد شد. علاوه بر این، از 200 نفر از والدین این دانش آموزان خواسته می شود تا اطلاعات ثبت شده در پرسشنامه فرزندانشان را تائید کنند و همچنین پرسشنامه سواد رسانه ای را تکمیل کنند. برای اندازه گیری آمادگی جسمانی مرتبط با سلامت، (ترکیب بدنی) BMI، (آمادگی هوازی) آزمون راه رفتن دویدن 540 متر، (آمادگی عضلانی) دو آزمون دراز و نشست نیم خیز و شنای سوئدی 90 درجه، (انعطاف پذیری) آزمون انعطاف پذیری بنشین و برسان، مورداستفاده قرار گرفت. همچنین به منظور ارزیابی کارکردهای حواس حرکتی از آزمون عصب روان شناختی کانرز استفاده شد. برای آزمون فرضیه های این پژوهش از روش رگرسیون چندگانه ساده و همچنین همبستگی پیرسون و تحلیل واریانس یک راهه با آزمون تعقیبی توکی استفاده شد. سطح معناداری 05/0 در نظر گرفته شد. نتایج این تحقیق از ارتباط معنی دار و مسقیم بین سواد رسانه ای والدین با کارکردهای سواد حرکتی دانش آموزان حکایت دارد، همچنین نشان می دهد که رابطه سواد رسانه ای والدین بر میانگین میزان سواد حرکتی دانش آموزان پسر بالاتر از دختران می باشند.