بهزیستی فضیلت گرا

اهداف: پژوهش حاضر با هدف بررسی تأثیر حمایت اجتماعی و کیفیت زندگی بر بهزیستی فضیلت گرای ورزشکاران جانباز و معلول شرکت کننده در مسابقات والیبال قهرمانی کشور انجام شد. روش ها: پژوهش انجام شده توصیفی و طرح آن از نوع همبستگی بود. جامعه آماری پژوهش کلیه ورزشکاران جانباز و معلول شرکت کننده در مسابقات قهرمانی کشور در سال 1398 بودند که از طریق نمونه گیری در دسترس، 99 نفر از میان آن ها انتخاب شدند. ابزارهای پژوهش شامل پرسش نامه های کیفیت زندگی سازمان بهداشت جهانی- فرم کوتاه (1996)، بهزیستی فضیلت گرا (واترمن و همکاران، 2010) و حمایت اجتماعی (واکس و همکاران، 1986) بود. برای تجزیه و تحلیل داده ها، از آمار توصیفی و مدل سازی معادلات ساختاری استفاده گردید. یافته ها: یافته های پژوهش حاضر نشان داد که حمایت اجتماعی بر کیفیت زندگی تأثیر مستقیم و معناداری داشت، کیفیت زندگی نیز بر بهزیستی فضیلت گرا اثر مستقیم و معناداری داشت؛ همچنین حمایت اجتماعی بر بهزیستی فضیلت گرا تأثیر مستقیم و معناداری داشت. نتایج بیانگر تأثیر غیرمستقیم و معنادار حمایت اجتماعی بر بهزیستی فضیلت گرا بواسطه کیفیت زندگی بود. نتیجه گیری: یافته ها بیانگر اهمیت نقش کیفیت زندگی به عنوان میانجی در ارتقای بهزیستی فضیلت گرای ورزشکاران جانباز و معلول بود؛ بنابراین ضمن تقویت کیفیت زندگی و حمایت اجتماعی می توان بهزیستی فضیلت گرای ورزشکاران را توسعه داد؛ از این رو سازمان های بهزیستی و امور جانبازان و ایثارگران و نهادهای ورزشی به عنوان متولیان حمایت از ورزشکاران معلول و جانباز می توانند در بهبود تعاملات اجتماعی و در نهایت بهزیستی فضیلت گرای این افراد نقش آفرینی کنند.

انسان از دیرباز در پی یافتن معنا در زندگی بوده است که از میان روش های مختلف، تمرینات معنوی یکی از راههای رسیدن به معنا است. ذهن آگاهی یکی از همان تمرینات معنوی است. همچنین، خوداستعلایی و پرورش فضایل نیز همیشه از اهداف عالیه بشر بوده است. این پژوهش با هدف بررسی نقش ذهن آگاهی بر خوداستعلایی، معنا در زندگی و بهزیستی فضیلت گرا و ارائه مدل نهایی از روابط میان متغیرها انجام شد. در این پژوهش، تعداد 305 نفر از تمرین کنندگان فعال یوگا شامل 247 نفر زن و 58 نفر مرد شرکت کردند و نمونه گیری به صورت دردسترس انجام شد. شرکت کنندگان به پرسشنامه بهزیستی فضیلت گرا، مقیاس ذهن آگاهی، مقیاس خوداستعلایی و پرسشنامه معنا در زندگی پاسخ دادند. نتایج ارزیابی داده ها ازطریق مدل سازی معادلات ساختاری دلالت بر برازش مدل مفهومی پژوهش داشت و نشان داد ذهن آگاهی به صورت مستقیم بر معنا در زندگی، خوداستعلایی و بهزیستی فضیلت گرا تأثیر مثبت و معناداری دارد. همچنین، در این مدل، ذهن آگاهی ازطریق نقش میانجی گر معنا در زندگی، اثر علّی مثبت و معناداری بر خوداستعلایی و بهزیستی فضیلت گرا داشت و میزان درخور توجهی از تغییرات آنها را تبیین کرد. درنهایت، یافته های این پژوهش بستری را برای شناخت بیشتر همبسته های حضور معنا در زندگی فراهم می کند و می تواند زمینه ساز شناخت بیشتر پژوهشگران از مؤلفه های مرتبط با معنا در زندگی باشد.

هدف از پژوهش حاضر، تعیین نقش واسطه ای خودشفقت ورزی در رابطه بین کمالگرایی و بهزیستی فضیلت گرا بود. بدین منظور 210 دانشجوی مقطع کارشناسی ارشد دانشگاه شیراز با استفاده از روش نمونه گیری خوشه ای تصادفی انتخاب شدند. شرکت کنندگان، به مقیاس تجدید نظر شده تقریبا کامل (اسلینی و همکاران ، 2001)، مقیاس خود شفقت ورزی (نف، 2003) و مقیاس بهزیستی فضیلت گرا (واترمن و همکاران، 2010) پاسخ دادند. داده ها به روش تحلیل مسیر و با استفاده از نرم افزار Amos تحلیل شدند. نتایج نشان داد که مؤلفه استاندارد (به عنوان کمالگرایی سازگارانه) اثرمثبت و مؤلفه تفاوت (به عنوان کمالگرایی ناسازگارانه) اثر منفی بر بهزیستی فضیلت گرا دارد. خودشفقت ورزی نقش واسطه ای در رابطه بین مؤلفه تفاوت کمال گرایی و بهزیستی فضیلت گرا نشان داد. بر اساس این نتایج، خود شفقت ورزی میتواند به عنوان مانعی در برابر اثر منفی کمال گرایی ناسازگارانه بر بهزیستی فضیلت گرا در نظر گرفته شود.

این مطالعه با هدف بررسی رابطه بین بهزیستی روانشناختی با عملکرد شغلی با نقش میانجی تعهد عاطفی انجام شده است. جامعه ی آماری این پژوهش را معلمان مدارس شهرستان بوانات تشکیل می دهند که تعداد آن ها 880 نفر می باشد. جهت انتخاب حجم نمونه با استفاده از فرمول کوکران نمونه 268 نفری به شیوه تصادفی طبقه ای متناسب با حجم انتخاب گردید. جهت اندازه گیری عملکرد شغلی از پرسشنامه شهزاد و همکاران(2018)، تعهد عاطفی(آلن و مایر، 1990)، بهزیستی لذت گرا(دینر و همکاران، 1985)، بهزیستی فضیلت گرا(واترمن و همکاران، 2010)، ناامنی شغلی از پرسشنامه جونگ و همکاران(2021)استفاده گردید. پایایی پرسشنامه به وسیله ضریب آلفای کرونباخ و پایایی مرکب و روایی آن توسط روایی سازه و محتوایی مورد بررسی و تایید قرار گرفت. با استفاده از تکنیک مدل سازی معادلات ساختاری فرضیه های تحقیق مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. نتایج تحقیق بیانگر آن بود که بهزیستی لذت گرا تاثیر مثبت و معنادار و بهزیستی فضیلت گرا تاثیر منفی و معناداری بر تعهد عاطفی دارد. .همچنین تعهد عاطفی نیز تاثیر مثبت و معناداری بر عملکرد شغلی دارد. از طرفی تعهد عاطفی نقش میانجی در رابطه بین بهزیستی لذت گرا با عملکرد شغلی ایفا می کند. اما بین بهزیستی فضیلت گرا با عملکرد شغلی نقش میانجی ایفا نمی کند. همچنین ناامنی شغلی نقش تعدیلگر بر رابطه بین بهزیستی لذت گرا با تعهد عاطفی دارد اما بر رابطه بین بهزیستی فضیلت گرا با تعهد عاطفی ندارد.

روابط فرا زناشویی، یکی از دشواری ها و مشکلاتی است که همواره تهدیدی برای همسران و یکی از مهم ترین آسیب های خانوادگی و اجتماعی در طول زندگی به شمار می آید. هدف پژوهش مقایسه اثربخشی درمان های فراتشخیصی یکپارچه و روان پویشی کوتاه مدت در بهزیستی فضیلت گرای زنان آسیب دیده از بی وفایی زناشویی بود. روش پژوهش نیمه آزمایشی و از طرح پیش آزمون-پس آزمون-پیگیری با گروه کنترل استفاده شد. جامعه آماری زنان آسیب دیده از بی وفایی زناشویی  شهر جم در شش ماهه اول 1401 و نمونه آماری 45 نفر از زنان واجدالشرایط و داوطلب مراجعه کننده به مرکز مشاوره مطالعات اجتماعی بودند. پس از ارزیابی، افراد به طور تصادفی به گروههای آزمایش(درمان فراتشخیصی یکپارچه و درمان روان پویشی کوتاه مدت) و گروه کنترل واگذار شدند(هر گروه 15 نفر). سپس گروه روان پویشی کوتاه مدت 12 جلسه و گروه فرا تشخیصی یکپارچه 8 جلسه تحت درمان قرار گرفتند و گروه کنترل در لیست انتظار بود. پس از پایان مداخلات ، پس آزمون و بعد از دو ماه پیگیری انجام شد. ابزار سنجش پرسشنامه بهزیستی فضیلت گرا واترمن و همکاران (2010) بود. برای آزمون فرضیه از تحلیل کوواریانس و نرم افزار SPSS-25 استفاده شد.  نتایج نشان داد که درمان فراتشخیصی یکپارچه و درمان پویشی کوتاه مدت در افزایش بهزیستی فضیلت گرا  موثر بودند و درمان فراتشخیصی یکپارچه موثرتر از درمان روان پویشی کوتاه مدت بود و این اثر بخشی در طی زمان ماندگار  است (P<05). درمان های فراتشخیصی یکپارچه و روان پویشی کوتاه مدت در افزایش بهزیستی فضیلت گرا در زنان آسیب دیده موثر هستند و می توانند در مشاوره آنان مورداستفاده قرار گیرد.

هدف پژوهش حاضر، تدوین مدلی ساختاری به منظور تبیین بهزیستی فضیلت گرا بر اساس مؤلفه های دینداری و نقش واسطه ای صبر و امید است. روش پژوهش همبستگی است و مشارکت کنندگان شامل ۵۲۷ دانشجوی دانشگاه شیراز بودند که برای انتخاب آنها از روش نمونه گیری تصادفی خوشه ای چندمرحله ای استفاده شد و پرسش نامه های دینداری (گلاک و استارک، ۱۹۶۵)، مقیاس صبر (خرمایی و همکاران، ۱۳۹۳ ب)، پرسش نامه امید (اشنایدر، ۱۹۹۶) و پرسش نامه بهزیستی فضیلت گرا (واترمن و همکاران، ۲۰۱۰) را تکمیل کردند. روایی و پایایی ابزارهای استفاده شده، برای استفاده در فرهنگ ایرانی در سطح رضایت بخش بود. تحلیل داده ها با استفاده از نرم افزار SPSS21 برای آمار توصیفی، و از AMOS21 برای تحلیل مسیر در مدل معادلات ساختاری استفاده شد. نتایج تحلیل مسیر از نوع مدل یابی معادلات ساختاری نشان داد مدل پیشنهادی با داده های این پژوهش برازش مناسبی دارد و اثر مستقیم دینداری بر بهزیستی فضیلت گرا، دینداری بر امید و صبر، و امید و صبر، بر بهزیستی فضیلت گرا تأیید شد. همچنین، مدل نشان داد اثر غیرمستقیم دینداری با واسطه امید و صبر، بیشتر از اثر مستقیم آن، باعث ارتقای سطح بهزیستی فضیلت گرا می شود. به این معنا که اگر اعتقادات و مناسک دین با امید و صبر همراه شود، سبب ایجاد زندگی بهتر جوانان می شود. از یافته های دیگر پژوهش آن بود که ضرایب بعد اعتقادی (۸۶/۰=β) و عاطفی (۸۰/۰=β) دینداری، بیشتر از ابعاد پیامدی (۵۰/۰=β) و مناسکی (۲۸/۰=β) بود. بنابراین، پیشنهاد می شود تأکید بیشتری بر درونی و نهادینه کردن باورها (مانند: معرفت نفس و خدا) و احساسات دینی (مانند دلبستگی به خدا) نسبت به سایر ابعاد دینداری صورت پذیرد.