پیست اسکی

این پژوهش با هدف بررسی ارتباط بین انگیزه­ها با رضایتمندی گردشگران پیست­های اسکی استان تهران انجام گرفت. روش پژوهش توصیفی و از نوع همبستگی بود که به شکل میدانی اجرا شد. جامعة آماری پژوهش تمامی گردشگران پیست­های اسکی استان تهران (دیزین، شمشک، توچال و آبعلی) بود. براساس برآوردهای صورت­گرفته از مدیران پیست­های اسکی یادشده، جامعة آماری پژوهش به­صورت تقریبی 10 هزار نفر در نظر گرفته شد. حجم نمونه با استفاده از جدول مورگان 370 نفر تعیین شد. 400 پرسشنامه توزیع شد که 362 پرسشنامة قابل قبول بازگردانده شد. برای گردآوری اطلاعات از پرسشنامة رسالة دکتری وی (2008) استفاده شد. برای تجزیه­وتحلیل ویژگی­های جمعیت­شناختی از آمار توصیفی و از آزمون تحلیل عاملی تأییدی، آزمون کلوموگروف – اسمیرنوف، ضریب همبستگی پیرسون و رگرسیون چندمتغیره در بخش آمار استنباطی استفاده شد. بررسی یافته­های پژوهش نشان داد که بین انگیزه­ها با رضایتمندی گردشگران پیست­های اسکی ارتباط مثبت و معناداری وجود دارد. از بین ابعاد انگیزة گردشگران، بعد مهارت­های حرفه­ای پیش­بین قوی­تری برای رضایتمندی گردشگران بود.

هدف از این پژوهش، تعیین رابطه ی محدودیت های گردشگران با رضایت مندی آنان در پیست های اسکی استان تهران بود. روش پژوهش حاضر، توصیفی و از نوع همبستگی بود که به شکل میدانی اجرا شد. جامعه ی آماری پژوهش، تمامی گردشگران پیست های اسکی استان تهران، شامل پیست های اسکی دیزین، شمشک، توچال و آبعلی بودند. بر اساس برآوردهای صورت گرفته از مدیران پیست های اسکی مذکور، جامعه ی آماری پژوهش به صورت تقریبی ده هزار نفر در نظر گرفته شد. حجم نمونه با استفاده از جدول مورگان 370 نفر تعیین شد. تعداد400 پرسش نامه توزیع گردید که 362 پرسش نامه ی قابل قبول بازگردانده شد. برای گردآوری اطلاعات، از پرسش نامه ی وی (2008) استفاده شد. برای تجزیه و تحلیل ویژگی های جمعیت شناختی از آمار توصیفی و در بخش آمار استنباطی، از آزمون کلموگروف - اسمیرنوف، ضریب همبستگی پیرسون، تحلیل عاملی تأییدی و رگرسیون چند متغیره استفاده شد. یافته های پژوهش نشان داد که بین محدودیت ها با رضایت مندی گردشگران پیست های اسکی ارتباط منفی و معناداری وجود دارد (31/0-,r=01/0 P< ) از بین ابعاد محدودیت های گردشگران، بعد محدودیت های درون فردی، پیش-بین قوی تری برای رضایت مندی گردشگران بود.

ورزش اسکی، یکی از ورزش های زمستانی در بسیاری از کشورها محسوب می شود و مسافران و گردشگران زیادی از مناطق مختلف برای انجام اسکی مبادرت می روزند. بنابراین شناسایی مکان های مستعد احداث پیست اسکی در جهت جذب گردشگر، ضرورت پیدا می کند. ارتفاعات استان تهران به خاطر شرایط مساعد اقلیمی و طبیعی و همچنین وجود شهرهای بزرگ و جاذبه های اطراف آن، از مناطق مستعد احداث پیست اسکی در کشور می باشد. اما از آنجایی که این پیست ها با اهداف متفاوتی ساخته شده و ممکن است شاخص های مختلف استاندارد اسکی به ویژه از نگاه گردشگری در این پیست ها کاملاً رعایت نشده باشد، بنابراین مکان یابی بهنیه احداث پیست به ویژه در جهت حذب گردشگر در این منطقه ضروری می باشد. در این تحقیق از 13 شاخص استاندارد برای احداث پیست اسکی استفاده شد. در مرحله اول، ضریب نهایی هر شاخص از طریق فرایند تحلیل شبکه ای (ANP) تعیین شد و سپس لایه های اطلاعاتی هر شاخص در نرم افزار ARC GIS ساخته و طبقه بندی گردید و سپس با ترکیب این لایه ها، نقشه نهایی تهیه و 6 پیست اسکی مستعد انتخاب شد. نتایج نشان می دهد که بخشهایی از دهستان رودبار قصران در شهرستان شمیرانات، بخش مرکزی دهستان آبعلی در شهرستان دماوند و بخش مرکزی و غربی شهرستان فیروزکوه، مستعدترین مناطق برای احداث پیست اسکی می باشد. همچنین یافته ها نشان می دهد که هر سه پیست اسکی موجود در منطقه به ویژه پیست آبعلی، تقریبا با یافته های تحقیق، همخوانی و سازگاری دارد

استان لرستان از مساعدترین مناطق ایران برای برنامه ریزی و توسعه گردشگری مبتنی بر منابع طبیعی است؛ موقعیت آن در زاگرس میانی با ارتفاعات برفگیر سبب شده تا از نظر پتانسیل گسترش ورزشهای کوهستانی مطلوب باشد. هدف اصلی انجام این مقاله، مکان یابی و شناسایی پهنه های مستعد استان برای احداث پیست اسکی با تأکید بر ویژگی های ژئومورفولوژیک است. در این مقاله که در دو مرحله صورت گرفته است، از لایه های اطلاعاتی ژئومورفولوژیک، عناصر اقلیمی، کاربری اراضی، داده های تکمیلی و داده های مستخرج از پرسش نامه ها و مصاحبه استفاده شده است. مراحل اولویت بندی، وزندهی و نرمال سازی معیارهای ورودی در نرم افزارهای تخصصی و مدل های چندمتغیره تلفیق لایه ای در سامانه اطلاعات جغرافیایی اجرا شدند. نتایج مرحلة اول نشان داد که در محدودة مورد بررسی، پهنه های بسیار مناسب در سه محدودة معین، یعنی دامنه های شمالی اشترانکوه، قالیکوه و گرین قرار گرفته اند. در مرحلة دوم، اشترانکوه که از نظر 8 شاخص طبیعی اولیه به عنوان یکی از مناطق مناسب شناخته شد، از نظر شاخصهای تکمیلی موردبررسی که شامل زیرساختها و شاخص سرعت باد میباشد، نسبت به ارتفاعات قالیکوه و گرین در وضعیت مناسبتری است، بنابراین از نظر مجموعة شاخصهای موردبررسی مناسبترین محدوده برای احداث پیست اسکی به شمار میرود

روش پژوهش حاضر توصیفی و از نوع همبستگی بود که هدف آن بررسی نقش نوستالژی (خاطرات گذشته) بر مقاصد رفتاری گردشگران پیست های اسکی استان تهران بود. جامعه آماری پژوهش، کلیه گردشگران پیست های اسکی بودند که حداقل 3 مرتبه در سال به این پیست ها مراجعه داشتند. بنابراین با توجه به نامعین بودن حجم جامعه، برای بدست آوردن حجم نمونه از رابطه حجم نمونه برای جامعه نامحدود کوکران استفاده و حجم نمونه بدست آمد (197=N). ابزار گردآوری داده ها برای نوستالژی و مقاصد رفتاری گردشگران پرسشنامه هیتای چو (2014) بود که روایی صوری و محتوایی آن توسط 8 تن از اساتید متخصص مورد تأیید و پایایی آن از طریق ضریب آلفای کرونباخ برای نوستالژی (922/0=α) و برای مقاصد رفتاری (836/0=α) بدست آمد. برای تجزیه و تحلیل داده ها از آزمون های آماری کالموگروف اسمیرنوف، همبستگی پیرسون و رگرسیون خطی چندگانه در سطح معناداری (05/0≥P) استفاده گردید. نتایج نشان داد که بین متغیر نوستالژی و ابعاد آن با مقاصد رفتاری گردشگران ارتباط مثبت و معنادار وجود دارد (01/0P≤، 318/0r=). همچنین از بین ابعاد نوستالژی، مؤلفه هویت گروهی (414/5=t،464/0=Beta) و جامعه پذیری (093/2=t،161/0=Beta) به ترتیب پیش بین قویتری برای مقاصد رفتاری گردشگران می باشند. تمایل به تداعی شدن خاطرات خوش گذشته از طریق پذیرش هنجارها و تشریفات گروه، برقراری ارتباط و تعامل با دیگران در گردشگران از جمله مواردی است که سازمان های ورزشی با استفاده از نوستالژی می توانند به عنوان ابزاری متقاعد کننده، مقاصد رفتاری گردشگران را تحت تأثیر قرار دهند.

هدف پژوهش حاضر، بررسی نقش محدودیتها در انگیزه مشارکت گردشگران ورزشهای زمستانی پیستهای اسکی توچال و شمشک بود. محدودیتهای گردشگری در ایران از مباحث مهمی است که آنطورکه باید به آن پرداخته نشده است؛ متأسفانه در سالهای اخیر نهتنها اقدام رضایتبخشی بهمنظور رفع محدودیتها برداشته نشده؛ بلکه بیتوجهی به آن موجب بروز مسائل زیادی شده که در نتیجه آن گردشگر ایرانی بهجای کسب آرامش در سفر، از حضور دوباره در مقصد گردشگری منصرف میشود و نتیجه چنین سلب آرامشی تنها محدود به شخص گردشگر نبوده و اثرات آن در محیط خانواده و جامعه و محل کار قابل مشاهده خواهد بود. جامعه آماری پژوهش، کلیه گردشگران پیستهای اسکی شمشک و توچال بودند که حداقل سالی 3 مرتبه به پیستهای اسکی مراجعه داشتند. بنابراین با توجه به عدم دسترسی به تعداد معین جامعه و نامعین بودن حجم آن از طریق فرمول کوکران ابزار گردآوری اطلاعات برای محدودیتها و انگیزههای .(N= حجم نمونه تعیین گردید ( 141 گردشگران پرسشنامه وی ( 2008 ) بود که روایی صوری و محتوایی آنها در پژوهشهای پیشین تأیید شده بود. نتایج پژوهش حاضر نشان داد که بین متغیر محدودیتها و ابعاد آن با میزان انگیزههای - 0/362 ، P=0/ مشارکت گردشگران ورزشهای زمستانی ارتباط معنادار و معکوس وجود دارد ( 001 و ساختاری (t=- 2/251 ،B=- 0/ همچنین از بین ابعاد محدودیتها، مؤلفههای درون فردی ( 247 .(r= پیشبین قویتری برای متغیر انگیزهها بودند. لذا با توجه به نتایج بهدستآمده، (t=- 2/331 ،B=- 0/238) تسهیل بخشیدن حضور گردشگران از طریق آموزش و کسب تجارب مثبت از اسکی کردن و رفع محدودیتهای ساختاری به لحاظ وجود امنیت و ایمنی برای گردشگران در ایجاد انگیزه و حضور مجدد و مداوم آنان تأثیرگذار است.

هدف پژوهش حاضر، مدلسازی معادلات ساختاری تأثیر محدودیت ها بر میزان رضایت مندی با نقش میانجی انگیزه های گردشگران ورزشی بود. جامعه آماری پژوهش، کلیه گردشگران پیست های اسکی استان تهران (دیزین، شمشک، توچال و آبعلی) بودند که با توجه نامشخص بودن تعداد دقیق جامعه (10000=N) با استفاده از جدول نمونه گیری مورگان، 370 نفر با استفاده از روش نمونه گیری تصادفی طبقه ای نامتناسب (به علت عدم دسترسی به تعداد مراجعه به هر کدام از پیست های اسکی) به عنوان نمونه پژوهش انتخاب شدند. ابزار گردآوری داده ها، پرسشنامه محدودیت ها، انگیزه ها و رضایت مندی گردشگران ورزشی وی (2008) بود که پس از ترجمه و بومی سازی، روایی صوری و محتوایی آن توسط 11 تن از استادان متخصص در حوزه توریسم ورزشی تأیید و روایی سازه هم با استفاده از تحلیل عاملی تأییدی (CFA) بررسی شد. پایایی ابزارها نیز با استفاده از ضریب آلفای کرونباخ به ترتیب برای متغیرها 84/0، 87/0 و 79/0 به دست آمد. داده ها جهت مدل یابی به روش مدلسازی معادلات ساختاری با استفاده از نرم افزار Lisrel تحلیل شدند. نتایج پژوهش تأییدکننده روابط ساختاری مفروض بود. به طوری که متغیر محدودیت ها هم به طور مستقیم (19/0-) و هم غیرمستقیم از طریق میانجی انگیزه ها (44/0-) در جهت معکوس بر میزان رضایت مندی گردشگران تأثیرگذار بودند. همچنین انگیزه ها نیز به طور مستقیم بر رضایت مندی گردشگران تأثیر معنادار و مثبت داشت (14/1)؛ بنابراین نتایج و مدل ساختاری بیان کننده این است که با کاهش و رفع محدودیت ها هم بر میزان انگیزه ها و هم بر میزان رضایت مندی گردشگران ورزشی برای حضور در پیست های اسکی افزوده می شود.

گردشگری اسکی یکی از شاخه های گردشگری ورزش های زمستانی است که، از دیدگاه جهانی، به یک صنعت تبدیل شده است؛ اما، در حال حاضر، با تبعات ناشی از تغییر اقلیم و گرمایش جهانی به خطر افتاده است. در چنین شرایطی، برنامه های گردشگری ورزشی باید در جهت انتخاب مناسب ترین مکان برای احداث پیست های اسکی باشد که از لحاظ میزان برف گیری و سایر فراسنج های مورد نیاز با کمترین مشکل مواجه شود. راه حل مناسب در پهنه بندی، انتخاب، و تعیین مکان های مناسب احداثِ تأسیسات ورزش های زمستانی و پیست های اسکی استفاده از سیستم اطلاعات جغرافیایی است. بنابراین، هدف از اجرای پژوهش حاضر پهنه بندی مناطق مستعد احداث پیست اسکی با رویکرد گردشگری ورزشی در استان چهارمحال و بختیاری است. این پژوهش از نوع کاربردی است و شاخص های به کاررفته عبارت است از: میزان بارش، روزهای برفی و یخبندان، شیب، راه های ارتباطی، تراکم راه های ارتباطی، فاصله از راه های ارتباطی، ارتفاع، طبقات شیب، جهت شیب، سرعت باد غالب، پوشش گیاهی، تراکم مراکز شهری و روستایی، فاصله از مراکز شهری و روستایی و اماکن، سالن، پیست و مراکز ورزشی. پس از وزن دهی و محاسبه وزن نهایی، هر یک از مؤلفه ها با فرایند تحلیل سلسله مراتبی وارد نرم افزار ArcGIS شد و در ترکیب با روش ارزیابی، توان اکولوژیک مناطق مستعد احداث پیست اسکی تعیین گردید. نتایج نشان داد حدود 77/802 کیلومتر مربع (93/4درصد) از سطح استان چهارمحال و بختیاری پتانسیل احداث پیست اسکی را دارد که بخش وسیعی از آن در شهرستان کوهرنگ گسترده شده است. پیست اسکی چلگرد، معروف ترین پیست فعال استان، در پهنه شناسایی شده واقع شده است.