خاطرات گذشته

روش پژوهش حاضر توصیفی و از نوع همبستگی بود که هدف آن بررسی نقش نوستالژی (خاطرات گذشته) بر مقاصد رفتاری گردشگران پیست های اسکی استان تهران بود. جامعه آماری پژوهش، کلیه گردشگران پیست های اسکی بودند که حداقل 3 مرتبه در سال به این پیست ها مراجعه داشتند. بنابراین با توجه به نامعین بودن حجم جامعه، برای بدست آوردن حجم نمونه از رابطه حجم نمونه برای جامعه نامحدود کوکران استفاده و حجم نمونه بدست آمد (197=N). ابزار گردآوری داده ها برای نوستالژی و مقاصد رفتاری گردشگران پرسشنامه هیتای چو (2014) بود که روایی صوری و محتوایی آن توسط 8 تن از اساتید متخصص مورد تأیید و پایایی آن از طریق ضریب آلفای کرونباخ برای نوستالژی (922/0=α) و برای مقاصد رفتاری (836/0=α) بدست آمد. برای تجزیه و تحلیل داده ها از آزمون های آماری کالموگروف اسمیرنوف، همبستگی پیرسون و رگرسیون خطی چندگانه در سطح معناداری (05/0≥P) استفاده گردید. نتایج نشان داد که بین متغیر نوستالژی و ابعاد آن با مقاصد رفتاری گردشگران ارتباط مثبت و معنادار وجود دارد (01/0P≤، 318/0r=). همچنین از بین ابعاد نوستالژی، مؤلفه هویت گروهی (414/5=t،464/0=Beta) و جامعه پذیری (093/2=t،161/0=Beta) به ترتیب پیش بین قویتری برای مقاصد رفتاری گردشگران می باشند. تمایل به تداعی شدن خاطرات خوش گذشته از طریق پذیرش هنجارها و تشریفات گروه، برقراری ارتباط و تعامل با دیگران در گردشگران از جمله مواردی است که سازمان های ورزشی با استفاده از نوستالژی می توانند به عنوان ابزاری متقاعد کننده، مقاصد رفتاری گردشگران را تحت تأثیر قرار دهند.

خاطرات گذشته، به عنوان یکی از رفتارهای ناخودآگاه انسان و حاصل نوعی نگاه نوستالژی، همواره بر محتوا و شیوه ی بیان شاعران، تأثیر فراوانی نهاده و در شعر شاعرانی که احساسی قوی تر دارند، ظهور و بروز بیشتری داشته است. این ویژگی در اشعار شهریار، سراینده ی معاصر ایرانی، و سید قطب، نویسنده و شاعر معاصر مصری، تقریباً به گونه ای یکسان تجلی یافته و حاصل عوامل مختلفی است که از جمله ی آنها می توان به شرایط نابه سامان اجتماعی و سیاسی، احساس غربت و تنهایی، احساس درد و رنج روحی اشاره کرد. شور و اشتیاق بازگشت به گذشته و دوران کودکی و عشق به عالم ماورا از نتائج این احساس مشترک است که در شعر دو شاعر به وفور یافت می شود. این مقاله با روش تحلیلی- توصیفی، درون مایه های مشترک نوستالژیک در بازگشت به گذشته را در سروده های این دو سراینده ی معاصر بررسی نموده است. نتیجه ی این پژوهش، رسیدن نقاط مشترک در اندیشه های دو شاعر در این زمینه است و راه را برای انجام پژوهش های تطبیقی دیگر در این حوزه هموار خواهد نمود.