آموزش تربیت بدنی

هدف از پژوهش حاضر، بررسی عوامل انگیزشی و بازدارنده مؤثر بر آموزش تربیت بدنی در مدارس از دیدگاه معلمان بود. 153 نفر از معلمان ورزش شهرستان سنندج به صورت نمونه گیری در دسترس انتخاب شدند. برای جمع آوری داده ها از پرسش نامه محقق ساخته ای استفاده شد که عوامل انگیزشی را در دو بعد انگیزش درونی و بیرونی و عوامل بیرونی را در سه بعد دانش آموز محور، معلم محور و سازمانی بررسی کرد. روایی صوری و محتوایی پرسش نامه توسط اساتید مجرب روان شناسی و تربیت بدنی و روایی سازه آن از طریق تحلیل عاملی تأییدی (001/0=P، 437= df، 92/0=AGFI) به دست آمد و ضریب پایایی آن در یک مطالعه مقدماتی با استفاده از ضریب آلفای کرونباخ (93/0α= ) به دست آمد. برای تجزیه و تحلیل داده ها از آزمون های تی تک نمونه ای، تی برای گروه های مستقل، تحلیل واریانس یک طرفه و آزمون تعقیبی استفاده شد. نتایج نشان داد بین عوامل انگیزشی (درونی و بیرونی) و هم چنین بین عوامل بازدارنده (دانش آموز محور، معلم محور و سازمانی) در آموزش تربیت بدنی از دیدگاه معلمان تفاوت وجود دارد. هم چنین عامل انگیزش درونی و عامل بازدارنده سازمانی بیشترین تأثیر را بر آموزش تربیت بدنی دارد. بنابراین توجه به مؤلفه های انگیزشی بر اساس نظریه خودمختاری مانند ایجاد حس شایستگی، استقلال و ارتباط در کلاس های تربیت بدنی، تشویق والدین به درس تربیت بدنی و وجود فضای ورزشی مناسب در مدرسه و مؤلفه های بازدارنده از جمله کاهش تعداد دانش آموزان و افزایش اعتبارات و بودجه دارای اهمیت است.

وضعیت جدید ناشی از شیوع کرونا شرایط بی سابقه ای را بر سیستم آموزشی کشور تحمیل کرده است و آموزش دروس و از جمله تربیت بدنی بصورت مجازی و غیر حضوری انجام می شود. هدف این مطالعه بررسی تجربه زیسته معلمان از اثربخشی آموزش تربیت بدنی در طول بیماری کرونا می باشد. رویکرد این مطالعه کیفی بوده و استراتژی آن روش پدیدارشناسی می باشد. جامعه آماری آن را کلیه معلمان تربیت بدنی استان اردبیل تشکیل می دهند. با استفاده از روش نمونه گیری هدفمند و تا رسیدن به اشباع نظری تعداد 15 مشارکت کننده انتخاب شدند. ابزار تحقیق مصاحبه نیمه ساخت یافته بود. با استفاده از نرم افزار مکس کیودا کد گذاری باز گردید و داده های جمع آوری شده به اجزای مفهومی کوچک تجزیه شدند. در این مطالعه برای بررسی روایی تحقیق از روش داور بیرونی استفاده شد و دو نفر داور بیرونی تحقیق را زیر نظر داشتند. برای بررسی پایایی با توجه به نظر سیلورمن سه نفر از متخصصین کدگذاری داده ها را انجام داده و نتایج کدگذاری بیش از 80 درصد کدهای باز با هم یکسان بودند. مطابق فرآیند روش شناختی نخست از دل داده های اولیه، تعداد 63 کد باز به دست آمد. در گام بعدی، کدهای ش ناسایی ش ده براساس میزان تشابه م فهومی، دس ته بندی و ترکیب شده و در قالب چهار مؤلفه سیستم آموزش تربیت بدنی در مدارس در دوران کرونا استخراج گردید که به ترتیب اهمیت شامل مؤلفه های فرآیند، خروجی سیستم، ورودی سیستم و بازخورد بودند.

هدف این پژوهش کیفی، تدوین الگوی طراحی برنامه درسی برای واحد درسی کارورزی رشته آموزش تربیت بدنی در دانشگاه فرهنگیان بود. در طراحی مطالعه، از راهبرد تثلیث و شاخص های اعتبارپذیری، اعتمادپذیری، تأییدپذیری و انتقال پذیری به منظور افزایش اطمینان پذیری یافته های پژوهش استفاده شد. اطلاعات از طریق مصاحبه های نیمه ساختارمند با ذینفعان دوره های کارورزی (13 استاد راهنما، 17 معلّم راهنما، 21 دانشجو معلّم) و تحلیل محتوای اسناد بالادستی و تحولی گردآوری شد. شرکت کنندگان با استفاده از نمونه گیری هدفمند انتخاب شدند و مصاحبه ها تا رسیدن به اشباع نظری ادامه داشت. مصاحبه های ضبط شده پس از تبدیل به نوشتار با استفاده از تحلیل محتوای کیفی با رویکرد قیاسی براساس مضامین مدل مبناء (اهداف، محتوا، فعالیت های یادگیری و روش های ارزشیابی) تحلیل شدند. کدگذاری باز و مقوله بندی میانی در فرایند تحلیل محتوا، به استخراج 59 مفهوم اولیه و 11 مضمون میانی منتهی شد که این مضامین در قالب چهار عنصر اهداف (دانشی، نگرشی و رفتاری)، محتوا (پیش نیازها، محتوای مبتنی بر دانشگاه و مدرسه)، فعالیت های یادگیری (دانشگاه محور و مدرسه محور) و روش های ارزشیابی (زمان، روش و مرجع ارزشیابی) طبقه بندی و تشریح شدند. علاوه براین، عوامل اثرگذار بر اثربخشی دوره های کارورزی براساس یک پرسش فرعی مورد شناسایی و بحث قرار گرفت (30 مفهوم اولیه در قالب 7 مضمون میانی و 3 مضمون نهایی). یافته های پژوهش حاضر بر لزوم کاهش شکاف بین تئوری و عمل، توجه به نیازهای عملی تدریس در کلاس های تربیت بدنی و همکاری نزدیک بین مدرسه و دانشگاه در طراحی برنامه درسی کارورزی تأکید دارد.

امروزه کمتر کسی از جایگاه درس تربیت بدنی در مدارس و اهمیت آن در ابعاد مختلف اجتماعی- فرهنگی دانش آموزان و آینده قهرمان پروری کشور بی اطلاع است؛ اما آموزش تربیت بدنی در مدارس کشور همواره با چالش های بسیاری مواجه بوده است. پس از همه گیری ویروس کووید-19 و تعطیلی مدارس کشور چالش های پیش روی آموزش تربیت بدنی بیش از پیش نمایان شد. پژوهش حاضر با هدف تحلیل کیفی آموزش های دیجیتال تربیت بدنی در زمان پاندمی کووید- 19 و با رویکرد پدیدارشناسی توصیفی با روش کلایزی انجام شد. نمونه پژوهش حاضر از بین مدیران، معلمان و کارشناسان حوزه تدریس تربیت بدنی به شکل هدفمند انتخاب شدند و جمع آوری داده ها با استفاده از مصاحبه نیمه ساختاریافته انجام گرفت، تحلیل داده ها با نرم افزار MAXQDA 2020 انجام شد. در این راستا هفت مضمون اصلی آموزش دیجیتال تربیت بدنی در ایام همه گیری پاندمی کرونا شناسایی شد. نتایج نشان داد که چالش ها و تنگناهای مختلفی جهت آموزش تربیت بدنی به سبک دیجیتال وجود دارد که لزوم توجه بیش از پیش مدیران حاضر در وزارتخانه آموزش و پرورش به آموزش درس تربیت بدنی و به طور خاص به آموزش دیجیتال آن را نمایان میکند.

هدف از پژوهش حاضر، بررسی اثر نوع محتوا و روش آموزش تربیت بدنی بر کیفیت گذران اوقات فراغت دانش آموزان دوره ابتدایی کشور عراق بود. روش پژوهش از حیث هدف کاربردی و به لحاظ نوع، توصیفی هم بستگی مبتنی بر مدل سازی معادلات ساختاری بوده که داده های آن به صورت میدانی جمع آوری شده است. جامعه آماری شامل دانش آموزان شهر بصره در کشور عراق بوده که برای تعیین حجم نمونه در این پژوهش از روش ده برابری تعداد گویه های ابزار پژوهش استفاده شد و بر این اساس، 470 دانش آموز به عنوان نمونه آماری انتخاب شدند. از سه پرسش نامه استاندارد کیفیت گذران اوقات فراغت دانش آموزان، نوع محتوای تربیت بدنی و روش آموزش تربیت بدنی استفاده شد. نتایج نشان داد که بین نوع محتوای تربیت بدنی و مؤلفه های آن (به جز مؤلفه بازی منصفانه و همکاری) با کیفیت گذران اوقات فراغت رابطه مثبت و معناداری برقرار است (05/0P<). همچنین بین روش آموزش تربیت بدنی و مؤلفه های آن (به جز مؤلفه آموزش دانش آموز محور) با کیفیت گذران اوقات فراغت رابطه مثبت و معناداری برقرار است (05/0P<) و مدل معادلات ساختاری از برازش معناداری برخوردار است. گفتنی است معلمان تربیت بدنی می توانند با به کارگیری محتوای مناسب و متناسب با هر رده سنی و استفاده از روش های آموزشی مطلوب، به ویژه با شرکت دادن فعال دانش آموزان در فرایند آموزش درس تربیت بدنی، به جذب این افراد به سوی ورزش و فعالیت های بدنی کمک کنند و این امر به تربیت نیروی انسانی سالم منجر می شود که خود عاملی بسیار مهم در توسعه کشورمان است و باعث ارتقای جایگاه کشور در نظم نوین جهانی می شود.