توسعه ورزش قهرمانی

هدف پژوهش حاضر مقایسه و تحلیل سطح توسعه یافتگی استان های ایران در ابعاد مختلف ورزش قهرمانی بود. این پژوهش ازنوع توصیفی- تحلیلی است که با استفاده از 48 شاخص، سطح توسعه یافتگی ورزش قهرمانی استان های ایران در سال 1390، در هفت بعد منابع انسانی، منابع مالی، زیرساخت ها و امکانات، موفقیت های ورزشی، توان رقابتی، میزبانی رویدادهای ورزشی و آموزش بررسی شده است. از روش تحلیل عاملی برای محاسبه شاخص های ترکیبی و از تحلیل خوشه ای برای تعیین سطح توسعه یافتگی ورزش قهرمانی استان ها استفاده شد. بررسی سطح توسعه یافتگی استان ها در ابعاد ورزش قهرمانی نشان داد که در اغلب استان ها ابعاد منابع انسانی و زیرساخت ها و امکانات در سطح نسبتاً توسعه یافته، بعد توان رقابتی در سطح نسبتاً توسعه یافته و محروم، ابعاد منابع مالی، میزبانی رویدادهای ورزشی و آموزش در سطح محروم و بعد موفقیت های ورزشی در سطح بسیار محروم قرار داشتند. بخش دیگر یافته ها نشان داد تمام ابعاد توسعه ورزش قهرمانی از الگوی توسعه مرکز پیرامون پیروی می کند. به کارگیری این الگو در توزیع نابرابر امکانات و منابع مالی سبب تفاوت سطوح توسعه ورزش قهرمانی و شکاف زیاد در سطح توسعه یافتگی ورزش قهرمانی استان های کشور شده است. این نابرابری ها برآیند و بازتابی از عوامل سیاسی-اجتماعی، نارسایی های نظام برنامه ریزی فضایی و سیاست گذاری های نادرست، بی توجهی به مدیریت یکپارچه کشور، نبود توجه به ظرفیت های استان ها و فقدان هماهنگی سازمان های متولی ابعاد مختلف توسعه است.

پژوهش حاضر با هدف تدوین و اعتباریابی مقیاس راهبردهای توسعه هندبال ایران انجام شده است. برای انجام این پژوهش، از روش تحقیق ترکیبی استفاده شده است. جامعه آماری پژوهش، کلیه مدیران وکارکنان ستادی فدراسیون هندبال، صاحبنظران و اساتید دانشگاه، مدیران، مربیان، بازیکنان بزرگسال فعال و بازنشسته تیم ملی و کلیه داوران سطح بین المللی و لیگ برتر با جامعه آماری 200 نفر بود که در بخش کیفی، با روش نمونه گیری هدفمند تعداد 14 نفر انتخاب شدند و در بخش کمی با استناد به جدول مورگان تعداد 130 نفر به روش نمونه گیری در دسترس انتخاب شدند. به منظور جمع آوری داده ها در بخش کیفی از مصاحبه نیمه ساختار یافته و در بخش کمی از پرسشنامه محقق ساخته استفاده شده است. روایی و پایایی ابزار تحقیق در هر دوبخش کیفی و کمی بررسی و مورد تایید قرار گرفت. برای تحلیل داده ها در بخش کیفی از روش داده بنیاد و در بخش کمی از روش تحلیل عاملی تأییدی استفاده گردید. نتایج بخش کیفی و کمی پژوهش نشان داد که ابزار تدوین شده جهت راهبردهای توسعه هندبال ایران از پنج مفهوم با 17 مؤلفه تشکیل شده است. همچنین نتایج تحلیل عاملی تائیدی نشان داد که ابزار تدوین شده پژوهش از برازش بسیار مطلوبی برخوردار است. در نهایت پرسشنامه طراحی شده در این مطالعه می تواند به عنوان ابزار مناسبی برای سنجش راهبردهای توسعه هندبال در فدراسیون، هیات ها و باشگاه های هندبال مورد استفاده قرار گیرد.

هدف از انجام این پژوهش، ارزیابی نقش عوامل سطوح کلان، میانی و خرد در توسعه ورزش قهرمانی است. پژوهش حاضر به لحاظ هدف، توسعه ای و بر اساس روش مطالعه از نوع پیمایش می باشد که گردآوری داده ها به صورت میدانی انجام شد. در بخش نظرسنجی، از پرسش نامه محقق ساخته استفاده گردید. این پرسشنامه شامل 56 سؤال پیرامون شاخص های توسعه در سطوح کلان، میانی و خرد و همین طور عوامل توسعه مرتبط با فدراسیون ها بود که روایی (صوری، محتوایی و غیره) آن با نظر اساتید و متخصصان و روایی سازه آن با تحلیل عامل تأییدی و پایایی آن از طریق آلفای کرونباخ (872/0= ) تأیید شد. برای تجزیه و تحلیل داده ها، علاوه بر شاخص های توصیفی، از تحلیل عاملی تأییدی برای تأیید گویه های پرسش نامه، از آزمون تی تک نمونه و آزمون فریدمن برای مقایسه میانگین و رتبه بندی عوامل استفاده گردید. مقایسه میانگین عوامل نشان داد که بیش ترین میانگین و اثرگذاری به ترتیب مربوط به سطح خرد، میانی، فدراسیون و سطح کلان می باشد. بخش عمده مشکلات توسعه ورزش قهرمانی مربوط به عوامل موجود در سطح خرد می باشد، اما در سطح میانی با توجه ویژه به ورزش مدارس و ورزش بانوان می توان به توسعه ورزش قهرمانی کمک کرد. فدراسیون های ورزشی نیز با انتخاب صحیح رئیس فدراسیون، ایجاد اماکن ورزشی استاندارد و... می توانند توسعه ورزش قهرمانی را یاری رسانند. لازم است به رفع مشکلات سطح کلان مثل نسبت  مدال آوری به جمعیت، توزیع صحیح بودجه در ورزش و... اهتمام ویژه شود.

هدف: امروزه فوتبال با پشت سر گذاشتن تغییرات فراوان، از حالت یک ورزش ساده تبدیل به یک تجارت مبدل شده است و خود را در کنار سایر صنایع و حرفه های موجود مطرح نموده است. هدف از پژوهش حاضر طراحی مدل توسعه اقتصادی باشگاه های لیگ برتر فوتبال ایران بود. روش: از نظر نوع، همبستگی و از نظر هدف، کاربردی است. جامعه آماری شامل: 46 نفر از مدیران عامل و اعضای هیئت رئیسه باشگاه ها و 237 نفر از کارشناسان اقتصادی فوتبال و 92 نفر از اساتید دانشگاه بودند که مجموعاً 375 نفر با استفاده از روش نمونه گیری تصادفی ساده در تحقیق شرکت نمودند. ابزار تحقیق، پرسشنامه محقق ساخته و روایی پرسشنامه توسط (16 نفر) صاحب نظر تائید شد. همچنین پایایی پرسشنامه با استفاده از آلفای کرونباخ محاسبه شد. جهت تجزیه و تحلیل داده ها و بررسی برازش مدل از مدل سازی معادلات ساختاری و با نرم افزار PLS3 و SPSS24 استفاده شده است. یافته ها: نتایج تحلیل مسیر نشان داد که ارتقای ساختاری، تأمین مالی و منابع باشگاه، رویکردهای توسعه ورزش قهرمانی و حرفه ای، سیستم مدیریت استعداد، سیستم مدیریت مالی و عمکلرد ورزشی، بازار نقل و انتقالات، مدیریت راهبردی باشگاه دارای اثر معنادار بر متغیرها هستند. اما ساختار و مالکیت باشگاه، سیستم بازاریابی، مدیریت ذینفعان اثر معناداری بر متغیرهای پژوهش ندارند. نتیجه گیری: با استفاده از این نتایج می توان به تقویت و تمرکز بیشتر روی عوامل تاثیرگذار جهت توسعه اقتصادی و بهبود وضعیت مالی باشگاه ها به خصوص برای باشگاه های فوتبال غیرخصوصی که منبع درآمدی مستقیمی ندارند استفاده گردد.

هدف از پژوهش حاضر، تحلیل کیفی پژوهش های انجام گرفته در حوزه توسعه ورزش قهرمانی به ویژه ورزش هندبال بود. روش پژوهش حاضر، کیفی و از نوع فراترکیب با روش هفت مرحله ای ساندلووسکی و باراسو (۲۰۰۷) بود. جامعه آماری پژوهش شامل کلیه منابع مرتبط به تعداد 465 منبع بود که ابتدا تعداد 65 منبع بر اساس عنوان انتخاب شد. سپس 43 منبع بر اساس گزینش گردید و در نهایت 34 منبع بر اساس محتوا به عنوان منابع مرتبط، به روش کدگذاری تجزیه و تحلیل شدند. نتایج فراترکیب، عوامل موثر بر توسعه ورزش قهرمانی هندبال را در دو محیط درونی (سطح خرد و میانی) و بیرونی (سطح کلان) و در چهار مقوله اصلی شامل عوامل فردی (5 بعد و 24 کد)، عوامل انسانی- مدیریتی (6 بعد و 40 کد)، عوامل مالی- زیرساختی (4 بعد و 46 کد) و عوامل اجتماعی- فرهنگی (6 بعد و 37 کد) طبقه بندی نمود. در مجموع، می توان گفت که عوامل و مولفه های به دست آمده از این تحقیق راهنمای خوبی جهت سرمایه گذاری، تصمیم گیری و اتخاذ راهبردهای مناسب توسعه هندبال کشور می تواند باشد.