بیمارستان های تأمین اجتماعی

هدف پژوهش حاضر تعیین سطح کارایی بیمارستانهای سازمان تأمین اجتماعی و امکان مقایسه کارایی آنها با توجه به متغیرهای محیطی بیمارستان و مشخصات مدیران (نوع فعالیت، رشته فعالیت، سطح تحصیلات،سن، جنسیت، رشته تحصیلی) میباشد. روش پژوهش، در این پژوهش کلیه بیمارستان تأمین اجتماعی کشور مورد بررسی قرار گرفته اند (70 بیمارستان). در تعریف متغیرها تعداد تخت فعال، تعداد پزشک متخصص، تعداد پزشک عمومی، تعداد پیراپزشک، تعداد سایر پزشکان، تعداد پرستار، تعداد بهیارو کمک بهیار و تعداد سایر پرسنل به عنوان متغیرهای ستانده و تعداد پذیرش سرپایی، تعداد پذیرش بستری ، تعداد عمل جراحی، تخت-روز اشغالی، متوسط اقامت بیمار و ضریب اشغال تخت به عنوان متغیرهای نهاده مشخص شده است. جهت اندازه گیری عملکرد بیمارستان ها از مدل تحلیل پوششی دادهها (DEA) و ضمن مشخص کردن بیمارستانهای ناکارا، با استفاده از مدل اندرسون-پیترسون بیمارستان های کارا نیز رتبه بندی شدند. نتایج نشان میدهد میانگین کارایی بیمارستانهای تأمین اجتماعی در سال 1394 برابر با 99/0 بوده به طوریکه 58 بیمارستان کارا (83%) و 12 بیمارستان ناکارا (17%) هستند. ض. بنابراین بیمارستانهای مذکور با بهینه سازی تعداد مازادهای خود، حتی المقدور از مقادیر اولیه نهاده ها کم کنند تا به کارایی مطلوب دست یابند. بیمارستانهای مرجع برای هر بیمارستان ناکارا مشخص شد. سایر نتایج نشان داد که متغیرهای محیطی بیمارستان و مشخصات مدیران (نوع فعالیت، رشته فعالیت، سطح تحصیلات، سن، جنسیت، رشته تحصیلی) بر کارایی تأثیرگذار نیست.

در عصر حاضر، مزیت رقابتی نصیب سازمان هایی خواهد شد که با ایجاد جوّ سازمانی حامیانه، تعالی سازمان را ارتقا دهند. هدف از این پژوهش، روشن ساختن مفهوم سازمان امن و درک ویژگی ها، پیشران ها و پسران-های این مفهوم در حوزه بهداشت ودرمان ایران می باشد. در این مطالعه، از رویکرد تحلیل مفهوم تکاملی راجرز استفاده شده است. متون منتشرشده به زبان انگلیسی و فارسی در چهل سال اخیر در حوزه دانش مدیریت جستجو شد. پس از اعمال معیارهای ورود و نمونه گیری نهایی، 77 مقاله، 22 کتاب و 9 پایان نامه انتخاب شدند و مورد بررسی و تحلیل عمیق قرار گرفتند. فرآیند تحلیل نیز تحت نظارت و بازبینی دو نفر از اساتید صاحب نظر در زمینه مدیریت انجام شد. تحلیل مفهوم مورد مطالعه نشان داد که مهم ترین ویژگی های سازمان امن عبارتند از: پذیرش شکست، صراحت شدید، شفافیت، تعارض سازنده، رواج «نمی دانم»، گوش دادن متواضعانه، ارزیابی سریع و مراقبت از کارکنان. پیشران های سازمان امن عبارتند از: درس گرفتن از اشتباهات، تشویق یادگیری، کاهش میانبر زدن، اشتراک گذاری دانش، کسب ارزش از تفاوت ها، پرهیز از سکوت و ترویج صحبت کردن، پاسخ دهی مؤثر، طراحی و اجرای ساختارهای منسجم برای استخراج ایده ها و دغدغه ها، فرهنگ سازی، رعایت تعادل در ایجاد امنیت روان شناختی. مهم ترین پسران های ایجاد سازمان امن عبارتند از: وجود ترس، پایین آوردن استانداردهای عملکردی، رواج افشاگری بی پروا، عدم حمایت از نوآوری، عدم پرورش تعهد کاری، عدم وجود جوّ مشارکتی، پنهان کاری دانش، بدبینی سازمانی، عدم تأکید بر اهداف، عدم برنامه ریزی فرآیندها. دستاوردهای این پژوهش می تواند نقطه آغازی برای انجام پژوهش های آتی و تدوین مدل مفهومی سازمان امن باشد.