سازمان فرهنگ و ارتباطات اسلامی

در این تحقیق در راستای بررسی رابطة مهارت های ارتباطی مدیران و توسعة فعالیت های فرهنگی در سازمان فرهنگ و ارتباطات اسلامی، ضمن بررسی نظرهای کارکنان و مدیران سازمان فرهنگ و ارتباطات اسلامی، از دیدگاه های ارائه شده از سوی آن ها، استفاده شده است. روش تحقیق به کار گرفته شده در این پژوهش از نظر هدف کاربردی، از نظر نوع داده ها کمّی و از نظر نحوة گردآوری داده ها، توصیفی و از نوع همبستگی است. جامعه آماری این پژوهش کلیة کارکنان و مدیران سازمان فرهنگ و ارتباطات اسلامی هستند که تعداد آن ها حدوداً 600 نفر است که با توجه به ضوابط نمونه گیری تعداد 234 نفر به عنوان نمونة تحقیق انتخاب شده اند. در مرحلة بعد بر اساس مدل مفهومی پژوهش، سؤالات و فرضیه های پژوهش، با استفاده از پرسشنامة محقق ساخته، گویه های استخراجِ شده در نمونة آماری تحقیق مورد پرسش قرار گرفته است. در بخش آمار توصیفی، توصیف داده ها در دو بخش متغیرهای زمینه ای و متغیرهای اصلی ارائه گردیده و در بخش آمار استنباطی، برای بررسی فرضیه ها از آزمون ضریب همبستگی پیرسون و معادلات ساختاری و تحلیل عاملی استفاده شده است. با توجه به داده های تحقیق می توان گفت ارتباط معنا داری بین مهارت های ارتباطی مدیران و ابعاد توسعة فعالیت های فرهنگی در سازمان فرهنگ و ارتباطات اسلامی وجود دارد. با توجه به مقدار مثبت ضریب همبستگی می توان گفت بین مهارت های ارتباطی مدیران و ابعاد توسعة فعالیت های فرهنگی در سازمان فرهنگ و ارتباطات اسلامی همبستگی مثبت وجود دارد؛ به عبارتی با افزایش یکی دیگری نیز افزایش پیدا می کند.

این پژوهش به بررسی نقش سازمان و فرهنگ و ارتباطات اسلامی در تبادل فرهنگی با سایر کشورها از منظر عناصر مدیریت فرهنگی پرداخته است که می توان آن را در واقع نوعی بررسی روابط فرهنگی ایران با دیگر کشورها دانست . این پژوهش که به روش پیمایشی و با استفاده از پرسشنامه نظرات 210 نفر از مدیران و رایزنان فرهنگی،   60   نمایندگی سازمان ارتباطات اسلامی را مورد تجزیه و تحلیل قرار داده و به این نتیجه رسیده است که زمینه و امکانات و نیز اختیارات لازم برای تبادل فرهنگی بین کشورهای مختلف برای سازمان فر هنگ و ارتباطات اسلامی   وجود دارد ولی طراحی الگوی مطلوب مدیریتی برای تعیین استراتژی جامع فرهنگی در خارج از کشور ضروری   است که این مسئله با بکارگیری نوعی قالب دیپلماسی فرهنگی تاثیرگذار در مناطق مختلف جغرافیایی با توجه به   اولویت بندی عناصر مدیریت فرهنگی امکان پذیر است       .  

دیپلماسی فرهنگی، نوعی دیپلماسی عمومی و قدرت نرم است. هر یک از کشورها برای ایجاد دیپلماسی فرهنگی، از شیوه ها و قالب های متنوعی بهره می گیرند. یکی از شیوه ها برای ایجاد دیپلماسی فرهنگی، انتخاب و فعال سازی، رایزن فرهنگی در کشور مقصد است. رایزن فرهنگی، یک دیپلمات است که مسئولیت ترویج و گسترش فرهنگ کشور خویش را در کشور محل مأموریت، در راستای منافع ملی کشورش، دارد. انتخاب رایزنان، ممکن است بر اساس الگوها و معیارهای مختلفی صورت پذیرد؛ آنچه مسئله اصلی پژوهش حاضر است، الگوی انتخاب رایزنان فرهنگی ج.ا.ا. بر اساس دغدغه ها و انتظارات مسئولان عرصه بین المللی نظام حکمرانی فرهنگی کشور ج.ا.ا. با تأکید بر رایزنی فرهنگی ج.ا.ا، در کشور انگلستان، است؛ بنابراین هدف پژوهش حاضر پیداکردن معیار مشترک و همه جانبه ای برای بایستگی رایزنی فرهنگی جمهوری اسلامی ایران در خارج کشور که تأمین کننده منافع اسلامی و ملی برای کشورمان باشد است. این پژوهش به روش کیفی و با مصاحبه عمیق، به روش تحلیل مضمون، با مسئولان فرهنگی در عرصه بین الملل، صورت پذیرفته است. سخنان رؤسای قوا، مسئولان فرهنگی و فرمایشات حضرت امام (ره) و مقام معظم رهبری در رابطه با ارتباطات خارجی و عرصه بین الملل، منابع، مقاله حاضر هستند. مجموع یافته های پژوهش، در دویست و چهارده مؤلفه قرار می گیرد که در بیست و سه بعد و شش عرصه کلی (معرفتی/شناختی، برنامه ای/ راهبردی، ارتباطی/ تعاملی، سبکی/ روشی، مدیریتی/ اجرایی و توصیه ای/ رهنمودی) می توان آن ها را قرار داد. مهم ترین نتیجه پژوهش پیش رو، طراحی الگوی بایستگی رایزنان فرهنگی بر اساس انتظارات نظام حکمرانی فرهنگی کشور در شش عرصه می باشد.