ارزش ذهنی

هدف از انجام مطالعه حاضر مقایسه تأثیر روش آموزشی یادگیری مبتنی بر مسئله و روش سخنرانی بر هیجانات تحصیلی از طریق متغیرهای میانجی کنترل ادراکی و ارزش ذهنی بوده است. از این رو روش پژوهش شبه آزمایشی با طرح پیش آزمون پس آزمون با گروه گواه نامعادل به کار گرفته شده است. از جامعه آماری دانشگاه فرهنگیان یزد، پردیس پسران، با روش نمونه گیری در دسترس، چهار کلاس علوم تربیتی به عنوان نمونه پژوهش انتخاب شدند که از این میان دو کلاس، به حجم 58 نفر، به شکل تصادفی در گروه آزمایشی و دو کلاس دیگر، به حجم 60 نفر، در گروه گواه قرار گرفتند. در گروه آزمایشی از روش یادگیری مبتنی بر مسئله و در گروه گواه از روش سخنرانی در مدت 16 جلسه آموزشی استفاده شد. داده ها با پرسشنامه هیجانات پیشرفت (پکران و همکاران، 2002)، مقیاس کنترل تحصیلی ادراک شده پری (پری و همکاران، 2001) و مقیاس ارزش گذاری درونی (پینتریچ و دی گروت، 1990) گرد آوری و با روش الگویابی معادلات ساختاری، رویکرد حداقل مجذورات جزیی تحلیل شدند. همسو با فرضیه های پژوهش، نتایج توانایی بیشتر روش یادگیری مبتنی بر مسئله، نسبت به روش سخنرانی، در تأثیر بر متغیرهای کنترل ادراکی و ارزش ذهنی را نشان داد. همچنین نقش میانجی این سازه های شناختی در تأثیر روش یادگیری مبتنی بر مسئله بر هیجانات تحصیلی تایید شد. این نتایج استفاده از روش یادگیری مبتنی بر مسئله را به مثابه یک روش آموزشی کارآمد، در آموزش دانشجومعلمان پیشنهاد می کند.

ارزش های ذهنی و عینی نتیجه ارزش گذاری انسان اقتصادی به محیط اجتماعی پیرامون است. «ارزش های ذهنی پویا» بر رجحان مصرف و نقدینگی، پاداش صبر و نرخ مطلوبیت کاهشی مصرف کالا و نگهداری پول، تکیه دارد. «ارزش های عینی پویا» بر شرایط تولید، تئوری ارزش نیروی کار و جمعیت تمرکز دارد. مجموعه ارزش های ذهنی و عینی پویا، ریشه شکل گیری پدیده های زمان مند در علم اقتصاد است.  این مقاله با تسری اندیشه فلسفه اسلامی از تعریف حرکت و زمان به پدیده های اقتصادی، به تحلیل و نقد ارزش های ذهنی و عینی و ارتباط آن با موضوع ارزش و پویایی های آن می پردازد. نتیجه گیری مقاله آن است که در اقتصاد مبتنی بر پارادایم فلسفه اسلامی، متغیرهای با منشأ ارزش ذهنی نمی تواند واجد حرکت و تغییر در بستر زمان باشند؛ ازاین رو ریشه های ذهنی نرخ بهره با استفاده از تعقل منطقی مبتنی بر تحلیل اقتصادی و فلسفی مضاف مردود است. در مقابل ارزش اقتصادی معطوف به عامل انسانی به عنوان موجد رشد اقتصادی است.

هدف پژوهش حاضر شناسایی و مقایسه ی نظام ارزشی دانش آموزان و دبیران دوره ی متوسطه ی شهر همدان است. روش پژوهش، توصیفی از نوع پیمایشی است و جامعه ی آماری پژوهش را کلیه ی دانش آموزان (23080 نفر) و دبیران (1408نفر) دوره ی متوسطه (ناحیه ی 1 و 2) در سال تحصیلی 1388- 1389 تشکیل می دهند. نمونه ی آماری با استفاده از شیوه ی نمونه گیری طبقه ای و بر اساس جدول کرجسی و مورگان به تعداد 900 نفر (دانش آموزان 600 نفر و دبیران 300 نفر) انتخاب شد. ابزار پژوهش پرسشنامه ی استاندارد مطالعه ی ارزش ها (SV) است که توسط آلپورت، ورنون و لیندزی تهیه و در ایران توسط پژوهشگران ایرانی هنجاریابی شده است. در این پژوهش برای تجزیه و تحلیل داده ها از آزمون آماری t برای گروه های مستقل استفاده شد. یافته های پژوهش نشان داد نظام ارزشی دانش آموزان دختر و پسر به ترتیب اولویت، ارزش نظری، ارزش اجتماعی، ارزش اقتصادی، ارزش مذهبی، هنری و ارزش سیاسی است و نظام ارزشی دبیران مرد به ترتیب، ارزش اجتماعی، نظری، اقتصادی، ارزش مذهبی و ارزش سیاسی و نظام ارزشی دبیران زن نیز به ترتیب اولویت شامل ارزش نظری، ارزش اجتماعی، ارزش مذهبی، ارزش هنری، ارزش اقتصادی و ارزش سیاسی است. همچنین تفاوت دبیران و دانش آموزان به طور عمده در توجه به ارزش های هنری و نظری است