سازگاری با موقعیت

در عصر کنونی شناخت ویژگی‌های شخصیتی افراد در بسیاری از موقعیت‌های زندگی ضرورت پیدا می‌کند. مطالعات نشان می‌دهد که یکی از علل وعوامل بوجودآورنده تعارض در سازمان‌ها، وجود تفاوت‌های فردی و شخصیتی افراد می‌باشد. به عبارت دیگر، تعارض به این دلیل بروز می‌کند که، افراد همیشه درخصوص اهداف، موضوعات، عقاید وموارد مشابه توافق ندارند و از آنجا که، افراد موجود در سازمان‌ها با ویژگی‌های شخصیتی متفاوتی از جمله کانون کنترل (درونگرا، برونگرا)، قدرت طلبی، عزت نفس، سازگاری با موقعیت، ریسک‌پذیر بودن و...، مشغول فعالیت هستند، موجبات تعارض بیشتر، در بین افراد فراهم می‌شود. لذا در تحقیق حاضر از میان ویژگی‌های مختلف شخصیتی که بر رفتار سازمانی اثر می‌گذارند، تعدادی از ویژگی‌های شخصیتی مطرح شده توسط «رابینز»، ازجمله کانون کنترل، قدرت طلبی،‌عزت نفس و سازگاری با موقعیت، مورد توجه قرار گرفته است و از آنجا که دامنه تعارضات سازمانی وسیع و گسترده است، به تعارضات بین فردی (بین اشخاص) محدود و محصور شده است. تحقیقات گذشته نشان داده‌اند که بین ویژگی‌های شخصیتی و تعارض سازمانی رابطه معنی‌‌داری وجود دارد. این پژوهش با استفاده از مطالعات مقطعی وروش همبستگی، درسال 1386 انجام گرفت. نتایج تحقیق حاضر نشان داد که رابطه مثبت معنادار آماری بین ویژگی‌های شخصیتی کانون کنترل و قدرت‌طلبی کارکنان وتعارض سازمانی (بین فردی)وجود دارد و بین ویژگی‌های شخصیتی عزت نفس و سازگاری با موقعیت کارکنان وتعارض سازمانی(بین فردی) ارتباط منفی معناداری وجود دارد.

تحقیق حاضر به بررسی نقش تاثیر ویژگی های شخصیتی با عملکرد پرداخته و جهت جمع آوری داده های تحقیق از پرسشنامه استفاده گردید که دارای روایی و پایایی مناسبی بود ( الفای کرونباخ پرسشنامه ویژگی های شخصیتی 0.82و عملکرد 0.87). نمونه ای به حجم 200 نفر بصورت تصادفی از جامعه صندوق تعاون انتخاب گردید. جهت تجزیه و تحلیل داده ها از نرم افزارهای SPSS و LISREL و مدل معادلات ساختاری استفاده گردید. نتایج نشان داد که ویژگی های شخصیتی رابطه معناداری با عملکرد دارد. به علاوه، نتایج حاصل از فرضیات فرعی از طریق همبستگی و رگرسیون چندگانه  نیز نشان داد که به جز برونگرایی، بقیه فرضیه ها  (مناعاعت طبع، عزت نفس ، سازگاری با موقعیت)  با عملکرد رابطه معناداری دارد. فرض اول فرعی  برونگرایی با عملکرد رابطه نداشت. نتایج تحقیقات حاضر می تواند در تدوین استراتژی منابع انسانی برای جامعه مورد تحقیق بکار گرفته شود و مسیر جدیدی را برای مطالعات دانشگاهی و تجربیات علمی فراهم سازد.