توسعه استراتژیک

امروزه اداره امور یک شهر بدون برخورداری از دانش برنامه‌ریزی شهری امکان‌پذیر نیست.گسترش شهرها ، برنامه‌ریزان، طراحان و کارشناسان امور شهری را به مطالعه بیش‌تر در ابعاد گوناگون توسعه مناطق شهری و تجزیه و تحلیل آن، به منظور ارایه راهکارهای نوین واداشته است. شهرهای بزرگ از یک سو، به نسبت جمعیت و تراکم‌شان دارای پیچیدگی‌های خاصی در مدیریت و اداره شهر هستند، و از سوی دیگر، شهرهای کوچک و میانی نیز با معضلات و مشکلات و مسایلی مواجه‌اند. لذا اگر با برنامه‌ریزی و هدفمند در جهت حل این مسایل اقدام نشود، در آینده مشکل برنامه‌ریزی شهری کشور در سطح ملی و منطقه‌ای و محلی بیش‌تر خواهد شد. برای کمک به ایجاد فرآیندهای تصمیم‌سازی مشارکتی در شهر‌های میانی کشورهای در حال توسعه و به منظور کاستن از سطح فقر شهری و تأمین توسعه پایدار، سازمان همکاری شهرها، راهبرد توسعه شهر را به عنوان ابزار مؤثری ترویج می‌نماید. این پژوهش با روش "کمّی ـ تحلیلی" انجام گرفته است. هدف از این مقاله به کارگیری راهبرد توسعه شهر در توسعه استراتژیک شهر‌های میانی برای از میان برداشتن بحران‌ها، چالش‌ها و مسایل شهری کشورهای در حال توسعه از جمله ایران است.

هدف پژوهش حاضر، بررسی وضعیت توسعه استراتژیک توسط رهبران اجرائی و رابطه آن با عملکرد مالی در سازمانهای دولتی شهرستان مهاباد می باشد. که به روش توصیفی- پیمایشی انجام شده است. جامعه ی آماری این تحقیق شامل مدیران سازمان های دولتی شهرستان مهاباد می باشد. حجم نمونه براساس جدول مورگان تعداد 200 نفر انتخاب گردید. برای جمع آوری اطلاعات از پرسشنامه استفاده شده است. برای تحلیل داده ها از آزمون کلموگراف-اسمیرنوف و آزمون t مستقل استفاده شد. فرضیه اول به بررسی وضعیت ویژگی های توسعه رهبری استراتژیک رهبران اجرایی در سازمان های دولتی شهرستان مهاباد با استفاده از آزمون t تک نمونه ای پرداخته است. نتایج به دست آمده از این آزمون نشان داد که کلیه مولفه های توسعه رهبری استراتژیک در سازمان های دولتی شهرستان مهاباد پایین تر از حد متوسط می باشد. در فرضیه دوم به بررسی روابط همبستگی مولفه های توسعه استراتژیک رهبران با عملکرد مالی با استفاده از همبستگی پیرسون پرداخته که نتایج نشان دهنده همبستگی بین همه مولفه ها وجود دارد. در فرضیه سوم به بررسی تفاوت اهمیت ویژِگی های توسعه استراتژیک رهبران اجرایی در عملکرد مالی با استفاده از آزمون فریدمن پرداخته شده است. با توجه به نتایج این فرضیه ویژِگی های توسعه استراتژیک رهبران اجرایی در عملکرد مالی از نظر عملکرد دارای تفاوت هایی بودند. به طوری که وصل شدن به استراتژی سازمان بیشتر از همه عوامل در بهبود عملکرد مالی سازمان ها تأثیر دارد. و داشتن برنامه توسعه فردی براساس بازخوردها کمترین میزان را بخود اختصاص داده است.