خودکارآمدی کارآفرینی

امروزه صنعت گردشگری یکی از مهمترین بخش هایی است که در اقتصاد هر کشور در زمینه اشتغال زایی و کسب درآمد می تواند تاثیرگذار باشد. یکی از بخش های موثر در اقتصاد گردشگری، کسب و کارهای کوچک و متوسط است که از مشخصه های بارز این کسب و کارها تاکید آنها بر کارآفرینی و توانمندی و ارائه مداوم نوآوری است. در این راستا، این پژوهش به بررسی تاثیر خودکارآمدی کارآفرینی و قابلیت نوآوری بر عملکرد کسب و کارهای گردشگری می پردازد. جامعه آماری این پژوهش کارکنان کسب و کارهای گردشگری و مهمان نوازی شهر تبریز است که تعداد 200 نفر به عنوان نمونه با روش نمونه گیری طبقه ای استفاده شد. ابزار مورد استفاده پرسشنامه بود و تجزیه و تحلیل داده های تحقیق از معادلات ساختاری با استفاده از نرم افزار لیزرل انجام شد. یافته های تحقیق نشان داد که خودکارآمدی کارآفرینی تاثیر معناداری بر قابلیت نوآوری (49/0) و عملکرد کسب و کارهای گردشگری ( 32/0 ) دارد و نیز قابلیت نوآوری تاثیر معناداری بر عملکرد کسب و کارهای گردشگری (57/0) دارد. بنابراین، نتایج نشان داد که خودکارآمدی کارآفرینی و قابلیت نوآوری امری حیاتی در موفقیت و بهبود فعالیت های کسب و کارهای گردشگری دارد و عملکرد آنها را می توان از طریق این عوامل ارتقا داد.

با ورود به عصر جدید و توسعه اقتصاد دانش محور، کارآفرینی به عنوان عاملی اساسی در توسعه اقتصادی کشورها شناخته می شود. از این رو، هدف این پژوهش، بررسی تاثیر انواع هویت اجتماعی کارآفرینانه دانشجویان بر نیت کارآفرینی ایشان، با درنظرگرفتن نقش میانجی خودکارآمدی کارآفرینی و با بهره گیری از روش معادلات ساختاری بوده است. جامعه آماری، دانشجویان دختر و پسر دانشگاه فنی وحرفه ای ارومیه در سال تحصیلی 1399- 1400 بود که واحدهای کارآفرینی را در مجموعه دروس خود گذرانده بودند و پرسشنامه های استاندارد نیت کارآفرینی لینان و چن (2009)، خودکارآمدی کارآفرینی دی نابل و همکاران (1999) و پرسشنامه هویت کارآفرینانه زیگر و همکاران (2016)، به صورت سرشماری در اختیار کلیه دانشجویان قرارگرفت. نهایتا تعداد 267 پرسشنامه به عنوان نمونه بررسی شد. نتایج حاکی از آن بود که بین هویت اجتماعی کارآفرینانه دانشجویان در دو بعد هویت داروینی و رسالت نگر با نیت کارآفرینی آن ها رابطه مثبت و معناداری برقرار است (p<0.05) و خودکارآمدی کارآفرینی در این رابطه نقش واسطه ای دارد (p<0.001). از این رو توصیه می شود که در ارائه آموزش های کارآفرینی و نیز در سیاست گذاری های این حیطه، مطابقت این آموزش ها با سبک هویت اجتماعی دانشجویان به منظور افزایش بهره وری کارآفرینی در ایشان، مورد توجه قرار گیرند.

پیشبرد زمینه های کارآفرینی به عنوان یکی از مهم ترین عوامل توسعه اقتصادی، بیش از پیش مورد توجه ارکان مختلف جامعه قرار گرفته است. یکی از مهم ترین اقدامات برای افزایش کارآفرینی در قشر جوان، آموزش کارآفرینی در دانشگاه ها است. از این رو مطالعه حاضر با هدف بررسی و مقایسه میزان تأثیر آموزش های کارآفرینی ارائه شده در دانشگاه و نیز تأثیر هویت اجتماعی کارآفرینانه دانشجویان دانشگاه فنی و حرفه ای بر قصد کارآفرینی آنان با توجه به نقش میانجی خودکارآمدی کارآفرینی نگاشته شده است. ابزار سنجش در این مطالعه پرسشنامه ای بود که پس از تأیید روایی و پایایی آن، در اختیار کلیه دانشجویان دانشگاه فنی و حرفه ای واحد شهرستان ارومیه که درس کارآفرینی را در مجموعه دروس خود گذرانده بودند قرار گرفت. نتایج تحلیل آماری تعداد 276 پرسشنامه با استفاده از نرم افزارهای SPSS 23 و Smart PLS 3 و روش تحلیل معادلات ساختاری_حداقل مربعات جزئی، حاکی از آن بود که خودکارآمدی کارآفرینی دانشجویان در رابطه بین هویت کارآفرینانه با قصد کارآفرینی، نقش میانجی دارد، لیکن آموزش های کارآفرینی نتوانسته اند به طور مستقیم یا غیرمستقیم ارتباطی معنادار با گسترش قصد کارآفرینانه دانشجویان داشته باشند. توصیه می شود تا دانشگاه فنی و حرفه ای به منظور بهبود اثربخشی آموزش های کارآفرینی خود ارتباط این آموزش ها با ویژگی های فردی، از جمله هویت اجتماعی کارآفرینانه در دانشجویان را مد نظر قرار دهد.

این پژوهش با هدف تعیین رابطه یادگیری فعال با مهارت های کارآفرینی با تأکید بر نقش میانجی خودکارآمدی کارآفرینی دانشجویان دانشگاه پیام نور شهرستان بوکان در سال تحصیلی 04-1403 انجام شد. روش تحقیق، توصیفی و از نوع همبستگی است. جامعه آماری این پژوهش کلیه دانشجویان دانشگاه پیام نور مرکز بوکان که حدودا 550 نفر هستند، می باشد. روش نمونه گیری تصادفی – طبقه ای است. طبق فرمول کوکران تعداد نمونه آماری برابر 230 (138 زن و 92 مرد) به دست آمده است و پس از توزیع پرسش نامه تعداد 225 (135 زن و 90) پرسش نامه تکمیل شده، جمع آوری گردید. به منظور گردآوری داده ها ، از پرسش نامه یادگیری فعال لابناوکس (2004)، پرسش نامه استاندارد مهارت های کارآفرینی بیچ(2007) و پرسش نامه خودکارآمدی کارآفرینانه دی نابل و همکاران (1999) استفاده شده که روایی و پایایی پرسش نامه ها بررسی و تایید شد. جهت تجزیه وتحلیل داده-ها و بررسی فرضیات تحقیق، از روش های آمار توصیفی نظیر میانگین و انحراف استاندارد و روش های آمار استنباطی نظیر نرمال بودن جامعه و ضریب همبستگی و تحلیل رگرسیون تک متغیره و چند متغیره و معادلات ساختاری استفاده گردیده که تمامی این محاسبات با استفاده از نرم افزار SPSS انجام گرفته است. یافته ها نشان داد که رابطه یادگیری فعال و خودکارآمدی کارآفرینی با مهارت های کارآفرینی و هم چنین یادگیری فعال و خودکارآمدی کارآفرینی با مهارت های کارآفرینی به تفکیک معنادار است. پس نتیجه می-گیریم که از روی متغیرهای پیش بین یادگیری فعال و خودکارآمدی کارآفرینی می توانیم تغییرات متغیر ملاک یعنی کار آفرینی را پیش بینی کنیم. به عبارتی هر چه میزان یادگیری فعال و خودکارآمدی کارآفرینی بیشتر باشد، دانشجویان از مهارت های کارآفرینی بیشتری برخوردار می شوند.