بازی های گروهی

زمینه و هدف: پژوهش حاضر با هدف بررسی اثربخشی بازیهای گروهی بر بهبود مهارت های اجتماعی کودکان دختر پیش دبستانی 6 تا 7 ساله شهر اصفهان انجام شد. مواد و روش ها: پژوهش از نوع آزمایشی و حجم نمونه مورد نظر شامل 20 دختر پیش دبستانی بود که از طریق نمونه گیری تصادفی انتخاب و به طور مساوی در دو گروه آزمایش و شاهد قرار گرفتند و گروه آزمایش به 12 جلسه بازی پرداختند. ابزار پژوهش، چک لیست مهارت های اجتماعی بود و ارزیابی مداخله ای به صورت پیش آزمون- پس آزمون و تحلیل داده ها به کمک آزمون ANCOVA صورت گرفت. یافته ها: تحلیل های آماری نشان دادند که مهارت های اجتماعی کودکان گروه آزمایش در مقایسه با گروه شاهد، به طور معنی داری افزایش یافت. نتیجه گیری: نتایج این پژوهش نشان داد که بازیهای گروهی میتواند به گونه ای مؤثر، مهارت های اجتماعی کودکان دختر پیش دبستانی را افزایش دهد.

هدف از پژوهش حاضر، بررسی و مقایسه اثر بازی های انفرادی و گروهی بر توجه و حافظه کوتاه مدت کودکان کم توان ذهنی آموزش پذیر بود. بدین منظور، 36 دانش آموز کم توان ذهنی از میان دانش آموزان مدرسه استثنایی ""اندیشه"" استان قزوین (با دامنه سنی تقویمی هشت تا 15 سال؛ سن عقلی هفت تا 10 سال؛ ضریب هوشی 50 تا70) به روش نمونه گیری در دسترس انتخاب شدند و پس از همتاسازی به سه گروه کنترل، بازی های انفرادی و بازی های گروهی تقسیم گردیدند. طرح این پژوهش نیمه تجربی بوده و به صورت پیش آزمون پس آزمون اجرا شده است. داده ها با استفاده از خرده آزمون ارقام و کسلر کودکان (حافظه کوتاه مدت) جمع آوری شده و با استفاده از تحلیل کوواریانس با سطح معناداری (P

پژوهش حاضر، با هدف بهبود مهارت های اجتماعی از راه بازی های گروهی با کنترل هوش هیجانی مادران مورد بررسی قرار گرفت. در روش نیمه آزمایشی حاضر، با طرح پیش آزمون -پس آزمون با گروه کنترل، از طریق نمونه گیری تصادفی، از میان 100 کودک 6-5 ساله مهدکودک و مرکز پیش دبستانی واقع در منطقه 2 شهر تهران،30 کودک با مهارت های اجتماعی پایین، انتخاب و در دو گروه آزمایش (15 نفر) و کنترل (15 نفر) جایگزین شدند. هوش هیجانی مادران آن ها نیز سنجیده شد. برای، آموزش مهارت های اجتماعی، اعضای گروه آزمایش به مدت 10 جلسه در بازی های گروهی شرکت کردند. ابزارهای پژوهش شامل: پرسشنامه مهارت های اجتماعی محقق ساخته و پرسشنامه هوش هیجانی سیبریاشرینگ بود. داده های پژوهش با آزمون تحلیل کوواریانس، پردازش شدند. نتایج نشان داد که آموزش مهارت های اجتماعی از راه بازی های گروهی در کودکان پیش دبستانی بر بهبود مهارت های اجتماعی (01/0>p)  آن ها مؤثر است. و آموزش مهارت های اجتماعی با کنترل هوش هیجانی مادران  (05/0>p)بر بهبود مهارت های کودکان مؤثر نیست. همچنین، یافته های جانبی با استفاده از آزمون tدو گروه مستقل حاکی از آن بودند که دخترها در پس آزمون (05/0P <) در مقایسه با پسرها و کودکان 6 ساله در پس آزمون (05/0P <) در مقایسه با کودکان 5 ساله از مهارت های اجتماعی بیشتری برخوردارند. همچنین نتایج آزمون واریانس تک متغیره نشان داد تحصیلات مربی ها نیز تأثیری بر مهارت های اجتماعی کودکان ندارد. (در پیش آزمون 0911/0f=، در پس آزمون 035/1f=)

زمینه: یکی از بارزترین روش های تغییر رفتار، بازی درمانی گروهی است. با توجه به اینکه از یک طرف شیوع رفتارهای پرخاشگرانه و از طرف دیگر بروز رفتارهای گوشه گیرانه و احساس تنهایی، موجب ایجاد اختلالات رفتاری در کودکان می گردد. هدف: تحقیق حاضر با هدف بررسی میزان تأثیر بازی های گروهی بر سازش یافتگی اجتماعی، کنترل خشم و احساس تنهایی انجام گردیده است. روش: روش پژوهش حاضر نیمه آزمایشی و طرح آن از نوع پیش آزمون - پس آزمون بود. جامعه مورد مطالعه دانش آموزان پسر مقطع ابتدایی در نیمه اول سال تحصیلی 1398-1399 شهر کرمانشاه بودند که براساس نوع پژوهش (نیمه آزمایشی) تعداد 40 نفر به صورت هدفمند انتخاب و به صورت تصادفی در دو گروه 20 نفری (آزمایش و گواه) جای گذاری شدند. ابزار بکار رفته در پژوهش شامل پرسشنامه های سازش یافتگی خانچی (1998)، مهار خشم نواکو (1986) و احساس تنهایی ویلر (1985) و بسته آموزشی بازی درمانی کاترین گلارد و دیوید گلدارد (2012) بوده است. جهت بررسی نتایج از آزمون تحلیل کوواریانس تک متغیره استفاده شد. یافته ها: نتایج حاصل از تحلیل کوورایانس مؤید این است که با کنترل نمرات پیش آزمون، در گروه های آزمایش و گواه، بازی های گروهی به ترتیب موجب افزایش سازش یافتگی اجتماعی (18/63 =F؛ 0/001 =P) و کاهش احساس تنهایی (23/12 =F؛ 0/001 =P) می گردد ولی در نمرات کنترل خشم (0/384 =F؛ 0/55 =P) تفاوت معنی داری مشاهده نشد. نتیجه گیری: بر اساس یافته های پژوهش می توان نتیجه گرفت که آموزش بازی های گروهی به عنوان یک رشته فعالیت های جمعی و انگیزشی باعث بالا بردن مهارت های فردی، تقویت حس اعتماد به خود، استقلال فردی و تقویت برقراری روابط اجتماعی و در نتیجه بهبود سازش یافتگی اجتماعی و هیجانی کودک می گردد. شماره ی مقاله: ۵

از آنجا که درک صحیح فرهنگ شهروندی و ارتقای آن مستلزم آموزش است و با نظر به اهمیت و جایگاه بازی های گروهی در آموزش، در این پژوهش تلاش شده است تا بازی شهروند و مافیا» به جهت اقبال عمومی، به صورت مطالعه موردی و در جایگاه نمونه ای از بازی های گروهی برای آموزش اصول تربیتی ناظر بر فرهنگ شهروندی، مورد تحلیل قرار گیرد. مبنای این تحلیل، اصول تربیت اجتماعی اسلامی است؛ برهمین اساس، این مهم با روش توصیفی تحلیلی و استنباطی انجام شده است. یافته های پژوهش شامل دو بخش است؛ نخست، احصاء اصول تربیت اجتماعی اسلامی ناظر بر ارتقای فرهنگ شهروندی بنا بر آیات، روایات و دیدگاه اندیشمندان مسلمان و بخش دوم، تحلیل و استنباط اصول تربیتی برگرفته از بازی شهروند و مافیا»، ناظر بر ارتقای فرهنگ شهروندی. اصول تربیت اجتماعی اسلامی در این حوزه، شامل ده اصل است که از آن میان، چهار اصل ضرورت هدایت گری، مشارکت جمعی، انتخاب آگاهانه و اصل رعایت قانون و نظم اجتماعی در اولویت است. اصول تربیتی برگرفته از بازی شهروند و مافیا برای مطالعه موردی در این پژوهش نیز شامل ده اصل است که از آن میان، اصل لزوم نظارت و رهبری، اصل خرد جمعی، اصل پرورش تفکر انتقادی و اصل جامعه پذیری بیشترین تناظر و همسویی را با اصول تربیت اجتماعی اسلامی دارد؛ در حالی که با چهار اصل نوع دوستی و احترام متقابل، اصل اعتدال و اصل انتخاب همنشین، همسو نیست. عدم توجه به اصل برائت، ترویج شک و تأکید بر دروغگویی نیز از جمله نقاط منفی زمینه ساز بروز استحاله ارزشی، از طریق ترویج این بازی است. نتیجه این است که ساخت بازی هایی مبتنی بر اصول تربیت اجتماعی اسلامی که با جذابیت ها و به دور از القائات نادرست، شهروندان آتی جامعه اسلامی را بهتر با فرهنگ اجتماعی اسلامی آشنا سازد، از ضروریات است.