روزنامه نگاران

هدف از انجام این پژوهش، تعیین میزان استفاده خبرنگاران شاغل در مؤسسه کیهان از آرشیو تحریریه و بررسی نقاط ضعف و قوت این آرشیو در ارائه خدمات به خبرنگاران است. روش پژوهش حاضر، پیمایشی - توصیفی است و برای گردآوری اطلاعات، از پرسشنامه استفاده شده است. جامعه پژوهش، 76 نفر از خبرنگاران شاغل در قسمت های مختلف مؤسسه مطبوعاتی کیهان، واقع در شهر تهران است. برای تجزیه و تحلیل یافته ها، از نرم افزارهای آماری SPSS و Excel استفاده شده است. یافته های پژوهش نشان می دهد که بیش ترین استفاده از بخش پرونده های موضوعی خبر، به صورت جستجوی رایانه ای با 2/13 درصد بیش تر از بخش پرونده های موضوعی خبر به صورت بریده جراید و با 6/2 درصد مراجعه می باشد. همچنین، بیش ترین استفاده از بخش عکس با 1/17 درصد از آنِ خبرنگاران می باشد. بیش ترین مراجعه به آرشیو برای استفاده از دوره های روزنامه های مختلف و نیز استفاده از فضای فیزیکی آرشیو، با 1/17 درصد برای هریک از دو متغیر می باشد. 5/64 درصد خبرنگاران نیز، معتقدند که کارکنان آرشیو، در ارائه خدمات مسلط هستند. نتایج نشان می دهد که میزان تحصیلات و سابقه فعالیت خبرنگاران، در استفاده آنان از آرشیو تاثیر دارد؛ اما جنسیت خبرنگاران در استفاده بیش تر از آرشیو تاثیر محسوسی ندارد و فرضیه پژوهش، مبنی بر این که بین میزان استفاده خبرنگاران از آرشیو تحریریه با میزان تسلط آرشیوداران در ارائه خدمات، رابطه معناداری وجود دارد، تایید می شود.

هدف از انجام این پژوهش شناسایی وضعیت رضایت شغلی روزنامه نگاران در روزنامه های سراسری (بررسی مقایسه ای بین ۵ روزنامه دولتی و ۵ روزنامه غیر دولتی) است. این پژوهش با روش پیمایشی و با استفاده از پرسشنامه توزیع شده بین روزنامه نگاران ۱۰ روزنامه در تهران که در تابستان ۱۳۹۶ مشغول به کار بودند انجام شد. با توجه به اینکه تعداد افراد مشغول در تحریریه ها متفاوت بود با نمونه گیری هدفمند حدود ۱۵۰ پرسشنامه پیش بینی شده بود ولی به دلیل مشکلات موجود و عدم بازگشت پرسشنامه ها تنها ۱۰۰پرسشنامه به صورت کامل تکمیل شده بود. همچنین برای تحلیل داده ها از نرم افزار تحلیل آماری spss برای انجام آزمون استفاده شده است. آزمون های استفاده شده شامل همبستگی پیرسون و تحلیل واریانس یکطرفه بود. در این پژوهش از نظریه های مربوط به رضایت شغلی انجام گرفته و چارچوب این تحقیق بر اساس نظریه دوعاملی (انگیزشی-بهداشتی) هرزبرگ است. در این پژوهش ۹ فرضیه مورد آزمون قرار گرفته و نتایج زیر حاصل شد. بین امنیت شغلی، خدمات رفاهی، خط مشی روزنامه، بازنشستگی، سطح درآمد و رابطه کاری با رضایت شغلی رابطه وجود دارد، همچنین بین تحصیلات و رضایت شغلی رابطه معناداری پیدا نشد و بین رضایت روزنامه های دولتی و غیردولتی تفاوتی یافت نشد. نتیجه گیری که می توان از این پژوهش کرد این است که ایجاد محیط کاری ایده آل با درآمد خوب با خط فکری مناسب تأثیرات بهتری بر رضایت شغلی دارد تا اینکه بخواهد تحصیلات بالا مؤثر باشد. امنیت شغلی برای روزنامه نگارانی که به صورت استخدام دائم نیستن و به خاطر گزارشاتی که چاپ می شود و توقیف یک روزنامه که همراه با بیکار شدن اعضای یک تحریریه است از مهم ترین عوامل است. همچنین برای بشر داشتن درآمدی که بتوان با آن مخارج زندگی خود را تأمین کرد از دیگر عامل مهم در بالا بردن میزان رضایت شغلی است.

مطبوعات محلی ایران، به دلیل نداشتن راهبرد مدیریت کیفیت محتوا و پایین آمدن شمارگان، درخطر تعطیلی قرار دارند. هدف این مطالعه، ارائه راهبردهای مدیریت کیفیت محتوا در روزنامه های محلی ایران است. با توجه به هدف و ماهیت، این پژوهش از نظر روش، یک پژوهش کیفی است. روش تحقیق داده بنیاد و جامعه آماری، شامل صاحب نظران حیطه رسانه، روزنامه نگاری و مدیریت کیفیت محتوا است. حجم نمونه، تا اشباع داده ها 12 نفر تعیین شده است. بعد از جمع آوری اطلاعات، کدگذاری سه مرحله ای باز، محوری و انتخابی انجام و داده ها، با نرم افزار MAXQDA ، تحلیل شد. نتایج نشان داد، شرایط زمینه ای (سیاست های حمایتی دولت)، شرایط علّی (گرافیک و صفحه بندی)، پدیده محوری (ترجیح دادن نشریه های مستند و مکتوب)، شرایط مداخله گر (رپرتاژآگهی، به عنوان درآمد) به راهبردها واقدام هایی مانند دوره های آموزشی، پشتیبانی مسائل مالی و توجه به مسائل محلی نیاز دارد تا به پیامدهایی چون تولید محتوا و جذب مخاطب منجر شود. جذب مخاطب، می تواند به کسب درآمد نشریه های محلی کمک کند، هرچند حمایت مالی دولت نیز، در این راهبرد واجد اهمیت است. در این راهبرد، به مسائل محلی در تولید محتوا، با در نظر گرفتن عوامل مداخله گر و زمینه ای، توجه شده است.

مطبوعات محلی در برابر مطبوعات سراسری کشور به دلایل گوناگون ازجمله ناتوانی در ارائه محتوای موردنیاز مخاطبان، قدرت رقابت ندارند. هدف این مطالعه طراحی الگوی مدیریت کیفیت محتوا در روزنامه های محلی ایران است تا محتوای آن ها ارتقا یابد. این پژوهش کاربردی با رویکرد کیفی اکتشافی انجام یافت. جامعه پژوهشی شامل اساتید، صاحب نظران و فعالان حوزه روزنامه های محلی بوده است که از میان آن ها با روش نمونه گیری نظری هدفمند تا رسیدن به اشباع نظری به واسطه مصاحبه عمیق نیمه ساختاریافته، به تعداد 12 نفر ادامه یافت. تحلیل های صورت گرفته به واسطه روش داده بنیاد از طریق کدگذاری استراوس و کوربین در سه سطح باز، محوری و انتخابی در نرم افزار مکس کیو دا 2020 انجام شد. سپس مفاهیم در قالب مدل پارادایمی (شرایط علّی، پدیده محوری، راهبردها، شرایط زمینه ای، مداخله گر و پیامدها) ارائه و روایی و پایایی آن نیز بر اساس روش سه سویه سازی تأیید شد. نتایج نشان داد که محتوای مطالب مطبوعات محلی می تواند در جذب مخاطبان مؤثر باشد. در این راه، روزنامه های محلی ایران نیاز به نوآوری در شیوه نگارش، کنترل، پایش و هدف گذاری درست، توجه به مسائل روز جامعه و غیره در ارائه محتوا دارد تا بتواند بر مبنای الگوی ارائه شده، مدیریت محتوای خود را بهبود بخشیده و اثربخشی آن را در افکار جامعه افزایش دهد.

«کنش جمعی» ظرفیت و کیفیت ارتباطی آن دسته از بازیگران اجتماعی است که از طریق تفاهم و تعهدات مربوط به نقش، اراده های فردی را از طریق اراده های جمعی تحقق می بخشند، و تغییر نهادی منجر به توسعه را، از طریق ترغیب اراده ی سیاسی به پذیرش «خیر عمومی»، سبب می شوند. این پژوهش با محوریت مفهوم «کنش جمعی»، با رد آن دسته از دیدگاه های رایج در تحلیل معضل توسعه نیافتگی مطبوعات در ایران که به ارائه ی راه حل های بالا به پایین می پردازند، براین باور است که فقدان شکل گیری «عاملیت نهادی» از مسیر نهادهای صنفی که با حضور همه ی کنشگران مطبوعاتی امکانپذیر است؛ حلقه ی گمشده ی توسعه نیافتگی مطبوعات در ایران است.   این تحقیق دوره ی زمانی پس از خرداد 1376 تا خرداد 1401 را شامل می شود. داده های مورد نیاز با  انجام مصاحبه ی روایتی با روزنامه نگاران و بهره گیری از متون و داده های کتبی جمع آوری شد. درتحلیل داده ها، از شیوه ی تحلیل روایتی با بهره گیری از مدل تماتیک برای مضمون سازی استفاده گردید. با استفاده از نمونه گیری «هدفمند ترکیبی» تلاش شد تا دستیابی به «نمایابی یا تطبیق پذیری داده ها» امکان پذیر شود. نتایج بیانگر آن هستند که در تشکل های صنفی مطبوعاتی، روابط «غیریت سازانه» با سایر نهادهای قدرت، جای خود را به روابط با «همکاران» داده که اغلب امکان دستیابی به «اجماع» برای برداشتن گام های لازم و کنش های جمعی موثر برای توسعه را از میان برده و یا بسیارکاهش داده است. همچنین فرآیندهای ناپایدار توسعه ی مطبوعات در ایران به ویژه در مجموعه ها و انجمن های صنفی دچار فقدان «روابط موثر اجزا»ست، که نهادسازی کنش جمعی را با مشکل مواجه می کند. «منابع هویتی» و «حرفه یی» به «منابع مادی» پیوند ندارد و از اینرو نمی تواند به «اقدامات هژمونیک» و شکل گیری«عاملیت نهادی» که برای تثبیت گفتمان های توسعه لازم  است منجر شود.