مازندران (استان)

موضوع پژوهش حاضر، بررسی نقش بازارهای محلی روستایی از دیدگاه خریداران و فروشندگان و تأثیر آن در وضعیت معیشتی و اقتصادی روستاییان است. روش تحقیق مورد استفاده توصیفی پیمایشی(1) است و جامعه آماری شامل کلیه مراجعان (خریداران و فروشندگان) به بازارهای محلی 30 روستای استان مازندران است. نتایج تحقیق نشان داد که بیش از پانزده نوع کالا و جنس در بازارهای محلی روستایی عرضه می شود و میانگین تقریبی درآمد ماهیانه فروشندگان از محل فروش کالا وجنس در این بازارها حدود 230 هزار تومان است. فصول وماه های مناسب فروش کالا و اجناس به ترتیب پاییز (مهر و آبان)، تابستان (شهریور)، زمستان (اسفند) و بهار (خرداد) است. تنها 21 درصد از روستاییان، محصولات تولیدی خود را به کاسب های بازار محلی فروخته یا خود شخصاً آنها را می فروشند.90 درصد مراجعان، علل خرید کالا از بازارهای محلی را، ارزانی کالا، جور بودن اجناس، نداشتن هزینه حمل و نقل، نزدیکی به محل زندگی و کار، تنوع کالا و اجناس و قیمت تقریباً مناسب آن در بازارهای محلی نسبت به بازارهای شهری و مغازه های روستایی ذکر کرده اند.

از مسائل اساسی روستاهای کشور بحرانهای طبیعی وعدم توجه به مدیریت ریسک و نبود سامانه ای در جهت برخورد سازمان یافته با بحران ها بوده است. لذا، این پژوهش براساس اصول بنیادین، ساختار علمی سامانه مورد نیاز را به روش توصیفی- تحلیلی در جهت طراحی سامانه پشتیبانی تصمیم گیری فضایی در روستاها به کار گرفت و به عنوان نمونه کاربردی در ارتباط با بهمن در استان مازندران اجرا کرد. این سامانه با پذیرش معیارهایی چون مقدارشیب، جهت شیب، ارتفاع، جهت باد، سرعت باد، نوع انحنای زمین، مقداربارش، دما، و تاریخ قادر است که در قالب سناریوهای مختلف به مدیریت ریسک بهمن در ارتباط با روستاها کمک کند. بنا بر یافته های تحقیق، علاوه بر ارائه سامانه مذکور، یافته های مبتنی بر گزارش های سامانه نشانگر این است که3322 کیلومتر مربع ازاستان دارای پتانسیل بهمن خیزی است. به لحاظ مساحت شهرستان های آمل، نور و تنکابن مناطق دارای پتانسیل بهمن خیزی بالا هستند و از نظر روستاهای مشمول خطر بهمن، تنکابن با شش روستا در رتبه نخست و سپس روستاهای نور، آمل و چالوس شناسایی شدند.

مطالعه حاضر با هدف بررسی عوامل تاثیرگذار بر دانش کشت پایدار ارقام پرمحصول برنج در استان مازندران به روش پیمایشی انجام گرفته است. نمونه آماری این پژوهش، 270 نفر از شالیکاران شهرستان های آمل، بابل و ساری هستند که به روش نمونه گیری تصادفی ساده انتخاب شده اند. داده های پژوهش با استفاده از ابزار پرسشنامه جمع آوری شد. یافته های این مطالعه نشان داد که بین متغیرهای سن، سطح تحصیلات، سطح مشارکت، عملکرد ارقام پرمحصول برنج، درآمد ناخالص ارقام پرمحصول برنج، ویژگی های مدیریتی، تجربه کشت برنج، سطح کل اراضی زراعی، سطح کل اراضی زیرکشت برنج و سطح اراضی زیرکشت ارقام پرمحصول برنج، با متغیر دانش کشت پایدار ارتباط مثبت و معنی داری وجود دارد. همچنین براساس نتایج حاصل از تحلیل رگرسیون، متغیرهای ویژگی های مدیریتی، سطح تحصیلات، سن، سطح کل اراضی زیرکشت برنج، سطح مشارکت و تجربه کشت برنج حدود 35 درصد از تغییرات متغیر وابسته دانش کشت پایدار را تبیین می کنند.

استفاده از قابلیت های بوم گردی برای توسعه اجتماعی- اقتصادی روستاها از یک سو و از سوی دیگر لزوم ایجاد چارچوبی برای کنترل کیفیت معماری اقامتگاه ها به عنوان بخشی از خدمات گردشگری، پرداختن به تأثیر کیفیت معماری اقامتگاه ها بر میزان رضایتمندی گردشگران را ضروری می سازد. این مقاله به بررسی و سنجش ابعاد رضایتمندی بوم گردان از ویژگی های کیفی معماری بومی اقامتگاه ها و نیز رابطه میان انگیزه، رضایتمندی گردشگران و میزان تمایل آن ها به اقامت مجدد در اقامتگاه های بوم گردی می پردازد. روش تحقیق مقاله توصیفی- تحلیلی است. جامعه آماری شامل بوم گردان مراجعه کننده به چهار اقامتگاه بوم گردی فعال شهرستان تنکابن است. یافته های تحقیق نشان داد که معماری اقامتگاه ها ازلحاظ تأمین نیازهای عملکردی/طبیعت گرایی با میانگین 08/3 بیشترین جلب رضایتمندی را داشته اند. شاخص های نیازهای کالبدی فضایی در مرتبه بعد با میانگین 03/2 رضایتمندی مخاطبان را کسب کرده اند. شاخص های فرهنگی- اجتماعی اقامتگاه ها کمترین میزان رضایتمندی را داشته اند. تحلیل نتایج حاکی از آن است که در نمونه های تحقیق، مکان یابی و ویژگی های طبیعت گرایی معماری اقامتگاه ها با طبیعت گردی به عنوان انگیزه غالب بوم گردان همخوانی داشته است. بااین حال، این اقامتگاه ها نتوانسته اند انگیزه تجربه زندگی روستایی مراجعان را تأمین کنند و امکان تجربه و تعامل آن ها را با فرهنگ و جامعه بومی فراهم آورند.

با توجه به تاثیر استفاده از سموم و کودهای شیمیایی بر محیط زیست و همچنین، با در نظر گرفتن اینکه مخاطره (ریسک) مسئله ای جدایی ناپذیر از بخش کشاورزی است، هدف پژوهش حاضر حداقل سازی مصرف دو نهاده کود و سم با در نظر گرفتن مخاطره عملکرد در بخش کشاورزی بر اساس اطلاعات سال زراعی 1396-1395 بود. برای نیل به اهداف مطالعه، از الگوی برنامه ریزی آرمانی فازی استفاده و کلیه برآوردها در نرم افزار GAMS انجام شد؛ همچنین، از رهیافت CVaR به منظور ورود مخاطره در الگو استفاده شد. نتایج برآوردها نشان داد که الگوی آرمانی فازی، با در نظر گرفتن هر سه هدف، نسبت به الگوی بدون مخاطره، نتایجی بهینه تر به دست می دهد، زیرا الگوی به دست آمده به شرایط واقعی نزدیک تر است. با توجه به نتایج مطالعه، پیشنهاد می شود که الگوی مورد نظر برای هر کدام از محصولات به طور جداگانه و بر اساس اطلاعات هر محصول برآورد شود تا اهداف مورد بررسی به صورت منحصربه فرد برای آن محصول مشخص شود.