جمع گرایی

مقدمه و هدف پژوهش: ارزش های فرهنگی یکی از عوامل تاثیرگذار در میزان استفاده از اطلاعات حسابداری مدیریت و نحوه تصمیم گیری مدیران می باشد، زیرا در فرهنگ های مختلف چگونگی یادگیری و تفکر افراد متفاوت است، بنابراین در نظر گرفتن تفاوت های فرهنگی می تواند به کارآتر شدن سیستم های اطلاعاتی حسابداری مدیریت در راستای اتخاذ تصمیمات صحیح تر توسط مدیریت بینجامد. روش پژوهش: این پژوهش با هدف بررسی اثر ساده و تعاملی میزان اطلاعات ارائه شده توسط سیستم های اطلاعاتی حسابداری مدیریت و تکنولوژی تولید بر عملکرد تولید در شرکت های تولیدی پذیرفته شده در بورس اوراق بهادار تهران با در نظر گرفتن دو بعد جمع گرایی و فردگرایی فرهنگی در مقطع زمانی 95-94 و به روش توصیفی - پیمایشی انجام شده است. یافته ها: نتایج این پژوهش بیانگر این امراست که میزان اطلاعات حسابداری مدیریت، جمع گرایی و فردگرایی بر عملکرد تولید تاثیر معنی داری دارد. نتیجه گیری: در جوامع جمع گرا اثر متقابل ارتقا تکنولوژی و میزان اطلاعات ارائه شده توسط سیستم اطلاعات حسابداری مدیریت در هر دو بعد عملکرد غیرمالی و مدیریت هزینه پیشرفته بر عملکرد تولید منفی و معنی دار می باشد و در هر دو فرهنگ جمع گرا و فردگرا نیز اثر متقابل ارتقا تکنولوژی و میزان اطلاعات ارائه شده توسط سیستم اطلاعات حسابداری مدیریت در هر دو بعد عملکرد مالی و مدیریت هزینه سنتی بر عملکرد تولید منفی و معنی دار می باشد که یکی از دلایل این امر می تواند فرهنگ ملی ایرانی با اجتناب زیاد از عدم اطمینان باشد.

هدف کیرکگور شناخت مسیحیت و عمل کردن بر اساس آن بود. او برای رسیدن به این هدف، ابتدا مسیحیت رسمی را رد می کند و سپس به شرح مسیحیت مورد قبول خود، یعنی مسیحیت اصیل، می پردازد. مسیحیت رسمی خود را در قالب مسیحیت دانشگاهی و مسیحیت کلیسایی نشان داده است. مسیحیت دانشگاهی، که فرد شاخص آن هگل است، از یک سو می کوشد تا آموزه های مسیحی را با براهین عقلی اثبات کند و مسیحیت را معقول سازد و از سوی دیگر در پی اثبات حقانیت مسیحیت با توسل به شواهد تاریخی است. مسیحیت کلیسایی از یک سو رویکرد جمع گرایانه به مسیحیت دارد و فرد مسیحی را قربانی می کند و از سوی دیگر مسیحیت را به نهادی اجتماعی تبدیل می کند و با فروکاستن آن به برخی شعائر و مناسک، دست به ساده سازی مسیحیت می زند. اما مسیحیت اصیل در راهی یکسره متفاوت گام برمی دارد و با کنار گذاشتن عقل، جمع گرایی و ساده سازی، به ایمان، فردانیت و رنج اهمیت می دهد و بر شورمندی تاکید می کند.

مفهوم «جنگ» مستلزم قتل و نابودی دارایی هاست. بنابراین، ورود به آن نیازمند دلیل است. اصل عقلائی بر جلوگیری از بروز جنگ است مگر دلیلی بر خلاف آن اقامه شود. در این زمینه سه نظریه در این مقاله طرح شده است: نخست، نظریه «صلح گرایی یا نظریه احتراز از جنگ» قائل است که چون جنگ به صورتی مطلق ظلم و منع حق دیگری است، باید از آن پرهیز کرد. ورود به جنگ در هر شرایطی  - از نظر اخلاقی  - مثل ظلم است و به هر نتیجه ای منجر شود، قبیح است و از این نظر، استثنابردار نیست. نظریه دوم، «واقع گرایی سیاسی» است که معتقد است «دولت» مقتدرترین عامل در صحنه ارتباط بین دولت هاست. دولت، خودمختار است و قدرت خود را با توانایی های نظامی ای که دارد به دیگران تفهیم می کند. هیچ اصول کلی و جهانی وجود ندارد که راهنمای عملی برای همه دولت ها باشد. واقع گرایان، دو رویکرد دارند: الف) فردگرایی؛ به این معنا که حقوق اختصاصی حکومت ها نمی تواند از حقوق جمعی ثابت شده برای افرادی که تحت حاکمیت آن زندگی می کنند، فراتر رود. دولت، باید خواسته افراد را دنبال کند و اهداف سیاسی دولت ها نمی تواند توجیهی برای آغاز جنگ باشد. ب) جمع گرایی؛ به این معنا که دولت، هویت حقوقی مستقلی دارد و معیارهای ارزشی خاص و مستقل از معیارهای ارزشی فردی بر رفتار آن حاکم است. دولت ها - در جنگ - نه تنها از جان افراد، بلکه از نوعی حیات اجتماعی دفاع می کنند. در این مقاله، اشکالات وارد بر صلح گرایی، فردگرایی و جمع گرایی به بحث گذاشته شده است و در نتیجه گیری، نظریه سومی - که تجمیع منافع دولت و افراد است - ارائه شده است.