احساس عدالت سازمانی

این پژوهش با آگاهی نسبت به نقش مزیت آفرینی نظام نگهداری منابع انسانی، اثر میانجیگری احساس عدالت سازمانی را بر رابطه رویکرد راهبردی در نظام نگهداری منابع انسانی و تعهد سازمانی کارکنان در یک سازمان دولتی مورد مطالعه قرار می دهد. در تبیین این روابط، سه فرضیه تدوین شد و طی آزمون میدانی مورد تایید قرار گرفت؛ همچنین با استفاده از روش آماری تحلیل مسیر، ضریب اثر مستقیم و اثر کلی و نیز جهت اثرگذاری متغیرهای تحقیق بر یکدیگر تعیین شد.

مقدمه و هدف پژوهش: امروزه رفتارهای شهروندی سازمانی (فراتر از نقش) در کنار انجام وظایف رسمی از الزامات اساسی توسعه سازمان های دانشگاهی است. تحقق این رفتارها، مستلزم ارائه مدلی اقتضایی برای اخلاق حرفه ای است که نقش های رسمی و داوطلبانه کارکنان را جهت دهی نماید. شناسایی عوامل موثر در توسعه ی اخلاق حرفه ای و تعیین شاخص های سنجش رفتار شهروندی از الزامات اساسی پژوهش است. روش پژوهش: مقاله با رویکرد (توصیفی/تحلیلی)، روش شناسی (کمی/آماری)، تکنیک (پیمایش/میدانی) و ابزار پرسشنامه و تحلیل آماره های توصیفی- استنباطی انجام شده است. جامعه آماری از بین رؤسای ادارات و کارمندان دانشگاه های دولتی در شهر تهران تعیین و با نمونه گیری تصادفی و در دسترس اجرا شده است. یافته ها: نشان داد شش متغیر/عامل کلیدی از لحاظ معناداری، شاخص میانگین و ضریب همبستگی پیرسون رابطه معناداری در تبیین عامل اخلاق حرفه ای داشته اند. متغیرهای احساس عدالت سازمانی با (Beta) بتای استاندارد (14%)، وفاداری سازمانی (38%)، رغبت سازمانی (11%)، احترام به همکاران (39%)، همدلی با کارکنان (36%)، مسئولیت پذیری اجتماعی (14%)، عامل اثرگذار و تعیین کننده در مدل اخلاق حرفه ای هستند. نتیجه گیری: نتایج نشان داد برای تحقق رفتارهای شهروندی سازمانی، دستیابی به مدلی اقتضایی و مبتنی بر موقعیت ها برای توسعه ی اخلاق حرفه ای در سازمان ضروری است. این مدل می تواند با سنجش متغیرها و شاخص های رفتار شهروندی، کدهای اخلاق حرفه ای را در سازمان، سنجیده و اندازه گیری نماید.