ماندانا صدرزاده

La littérature urbaine, devenue depuis quelques décennies un genre à part entière, met en scène les différentes formes de rencontre et d’interaction entre la ville réelle et la ville fictionnelle dont Réchauffe-moi tout l’hiver présente un exemple parlant. Dans cette nouvelle, le narrateur parvient à franchir l’espace-temps homogène et décevant de sa ville en donnant naissance à un espace-temps imaginaire où il immigre. Donc, on est face à la reconstruction de deux univers, l’un dystopique et l’autre utopique, dont les devenirs s’opposent. Cette opposition révèle les variations et les contours du concept de « devenir urbain » ainsi que sa complexité. Dans cette étude, en ayant recours aux concepts analytiques de la théorie des mondes possibles et à la géocritique proposée par Bertrand Westphal, nous nous proposons d’étudier cette opposition qui constitue notre problématique principale et présuppose quelques questions majeures : Quelles sont l’origine et les conséquences de l’émergence de l’univers fictionnel enchâssé ? Dans quelle mesure peut-on considérer le devenir formel et existentiel des mondes proposés en tant que métamorphose liée à la condition postmoderne ? Quel sera finalement le destin de ces mondes et comment parviennent-ils à agir sur la réalité géographique et à bouleverser ses frontières ? Le résultat de la présente recherche sera une réflexion sur la condition du citoyen et de la ville à l’époque postmoderne.

"واژه «رمان خانوادگی» به بازسازی داستان زندگی یک فرد از طریق رویاپردازی اشاره دارد که در آن شخص سیر تحولات داستان را بر اساس دلخواه خود نه بر اساس واقعیت به پیش می برد. لیکن مقوله رمان خانوادگی صرفا در قالب تخیل و رویاپردازی خلاصه نمی شود و در آن ارتباط تخیل با داستان زندگی فرد از اهمیت ویژه ای برخوردار است. در مقاله حاضر که به مطالعه تخیل بر اساس الگوی رمان خانوادگی در داستانهای خود زندگینامه ای خانم انی ارنو می پردازد سعی شده است رویاهای دوران کودکی و نوجوانی نویسنده مورد بررسی قرار گیرد. در مرحله بعدی نشان خواهیم داد چگونه تغییر طبقه اجتماعی نزد ارنو منجر به ایجاد کشمکش های روانی شده است که با ظهور تخیلاتی بر مبنای الگوی رمان خانوادگی در دوران کودکی و نوجوانی نویسنده مشخص می شوند. این تخیلات یک مکانیسم تدافعی در مواجهه با فرودستی اجتماعی و بهترین وسیله برای بازسازی هویت نویسنده است.